"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım."
Gözlerini gözler...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Yayımlanma Tarihi; 20.10.21)
•••
Çok güzel bir uykunun ortasındaydım. Gördüğüm herhangi bir şey yoktu ama kendimi hiç olmadığım kadar huzurlu hissediyordum. Aldığım her nefeste ciğerlerime dolan koku alışılmışın dışında olsa da felaket derecede güzeldi.
Bazı sesler duyuyordum ama şu an için hiçbir sesin bir önemi yoktu. Uyanmak istemiyordum. Bedenimi saran sıcaklık beni sımsıkı kavramışken sanki mümkünmüş gibi bende ona daha fazla sokuldum. Yanağımda, çenemde ve dudaklarımın çevresinde gezinen sıcacık parmaklarla istemeden de olsa huysuzlandım ve mırıldanarak kıpırdandım.
Büyük ihtimalle Asaf beni uyandırmak için gelmişti ama ben bulunduğum durumdan oldukça memnundum. Yüzümdeki sıcacık parmaklar kıpırdanmamla anımda çekilirken gözlerimi aralamak gibi bir hata yaptım.
Evet hata.
Çünkü eğer gözlerimi aralamamış olsaydım Asrın'ın yüzümde dolaşan koyu kahvelerine biraz daha izin vermiş olacaktım. Belime doladığı eliyle sıkıca kavradığı bedenimi öyle sarmıştı ki sanki hiçbir kuvvet beni ondan ayıramayacakmış gibi görünüyordu.
Tepemizdeki güneşin gözüme vurmaması için kaç dakikadır havada tuttuğunu bilmediğim büyük eli gözlerimin üzerinde durarak göz çevremin etrafına gölge düşürüyor ilk defa tattığım ve sevdiğim bir konfor sağlıyordu. Biraz daha uyuyabilmem için düşündüğü yöntem dudaklarımın iki yana kıvrılmasına sebep olmuştu.
Ahh, her şeyi güzel adamım!
Gözleri yüzümde dolaştığı için göz kapaklarımı araladığımı anında fark etmişti. Dudaklarındaki hayran olunası gülümsemesiyle gözlerini bile kırpmadan beni izliyordu.
Sımcıcak bir gülümseme ve yeni uyandığım için pürüzlü çıkan sesimle, "Günaydın." diye fısıldadım. Gözleri tüm yüzümde dolaşırken önce dudaklarımda ardından da gözlerimde durdu. Yoğun bakışlarıyla, "Günaydın." diye fısıldadı. Bende aynı onun beni izlediği gibi onu izliyordum ve gözlerimi araladığım andan itibaren fark ettiğim bir şey vardı.
Göz çevresindeki kızarıklık gram azalmamış hatta dünküne oranla daha da artmıştı. Elimi yavaşça kaldırıp gözlerinin altına dokunduğumda gözleri kapanacak gibi oldu fakat hızlıca toparlandı ve dikkatle beni izledi. "Gözlerin daha fazla kızarmış, uyuyamadın mı? Seni rahatsız mı ettim?" diye sordum üzüntüyle. Cevap vermesine müsaade etmeden kollarının arasında doğrulmaya çalıştım. "Keşke beni uyandırsaydın, resmen rehin almışım seni. Senin yatıp uyuman gereken yerde ben uyudum, çok üzgünüm Asrın."
