SIZI | ARA VERİLDİ. |

1. BÖLÜM | SON UMUT

---------------~------------
"Acı, yeşeriyordu."

"Sancı, şiddetleniyordu."

"Sızı, işliyordu yüreğinin odalarına.."
🍁

***

Gözleri, uzunca karşısında ona bir şeyler anlatan doktoru süzdü genç kadının. Ne, ne dediğini anlamak istiyordu, ne de duymak.. Bu odadan çıkmak, evine giderek duş almak istiyordu bir an önce.

Rahatça gözyaşlarını serbest bırakacağı tek yer bedenini kaplayan su damlalarının altıydı çünkü.

Tutmaya çalıştı kendini, ağlamayacaktı. Ağlasa bile bir şeyleri değiştirememenin hüznünü daha çok hissedecek, yüreğini dağlayan sızısı daha çok belli edecekti kendini. Kendine bunu yapmak istemedi.

Hem daha 3 sene olmuştu.

Yıllardır çocuğu olmayan aileleri düşündü naif kalbi. Gözlerinin pınarlarına öylece dolan tuzlu gözyaşlarını geri çevirdi kendini zorlayarak. Umudu hala tükenmemişti onun.

Biliyordu, olacaktı.

Son umudunu yitirene kadar savaşacak, onu bu sızı ile imtihan eden Allah'a yalvaracaktı.

"Dilşad Hanım, dediğim gibi testlerinizde hiçbir sorun yok. Gebelik öncesi için yumurtalıklarınız gayet sağlıklı ve normal düzeyde. Herhangi bir kist olgusuna veya yumurtalarınızın düzeyinde bir düşüklük tespit edilmedi. Hamile kalmanız için inanın hiçbir sorun yok rahminizde.-"

Durgun gözlerini, bacaklarının üzerinde nazikçe birleştirdiği parmaklarından çekerek, ona yine aynı sözleri söyleyen doktora çevirdi.

"Artık bu durumun psikojik olduğunu düşünüyorum Dilşad Hanım. Bunun başka bir açıklaması olamaz çünkü."

Sözlerine son noktayı koyarak konuşmasını bitirmesini izledi boş gözlerle.

Psikolojik.

Gözlerini durgunca kırpıştırdı. Dudaklarını anladığını belli edercesine birbirine bastırarak tebessüm etmeye çalıştı kendince. Gözleri, önce doktorun gözlerinden koptu. Rotasını masasında olan, bir haftadır yaptırdığı test sonuçlarının yazılı olduğu kağıt destelerini inceledi.

Kolları delik deşik olana kadar kan vermiş, bütün utancına rağmen haftanın her günü vajinal muayene olmuştu.

Uğraşlarının, kalbini sıkıştıran umut haznelerinin bir bir ellerinden kayıp gitmesini izledi ardından. Başını salladı usulca karşısında onun tepkilerini dikkatle inceleyen kadına nazaran. Bakışlarını yorgunca tekrar ellerine çevirdi utanarak. Artık utanıyordu.

Aylardır bıkmadan, tek bir an olsun gücünü kaybetmeden doktor araştırıyor, her testi tekrar tekrar yaptırıyordu.

Yeni geldiği doktor bile geçen ay muayene olduğu doktorun dediklerini eksiksiz yüzüne karşı söylemiş, bir sorunun olmadığını üstüne basa basa anlatmıştı. Neden olmuyordu peki? Sorunu yoksa eğer, yumurtalıkları sağlam ise neden bir bebek kokusuna hasret kalmıştı yıllarca?

Bilmediği başka bir eksikliği mi vardı?

Gözden kaçırdığı, aklına gelmeyen başka bir detay mı vardı herkesin dikkatinden gizlenen?

Bilmiyordu.

Derin bir nefes aldı düşüncelerinde boğularak. Yine de umudunu yitirmeyecekti. Derdi verdiyse Allah, dermanını da verecekti. Hep öyle olmaz mıydı? İsyan etmeyecekti haline. Yüreğinden yükselen sızıya inat tekrar bir nefes aldı.