"Ben sana bir çocuk veremedim Devran. Bu duygudan seni nasıl mahrum edeyim ki ben? Bunun vicdan azabını nasıl ömür boyu omuzlarımda taşıyayım?"
Kocasının dudakları usulca kondu boynunun girintisine.
"Dilşad.."
Gözlerini hüzünle kırpıştırdı genç kadı...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
***
Yorucu bir kuvvet sarılmıştı sıkıca bileklerine.. Belki de tüm bedenine dikenli bir çit gibi dolanmıştı..
Yorucu, yıpratıcı ve zedeleyici her hareketinde devirebilecek kadar hırslı, güçlü ve karşı gelse daha çok yara alacak kadar kuvvetliydi hissettiği..
Ağırdı.
Hafifti de.
Tarif edemediği bir his tüm bedenini saniyeler içinde sarmış, yüklerini bir bir eksiltmişti omuzlarından.. Zihninin bir kuş kadar özgür kanat çırptığını hissederken bakışlarına takılan tek bir beden tüm nefesini kesmişti saniyeler içinde. Duyduklarının hepsini, duyduğu gerçeği yüzüne tokat gibi çarparken adımlarının öylece merdiven dibinde kalakalışını izledi kayınvalidesinin.
Saye Şahinbey.
Duydukları, en çok onun hoşuna gitmeyecekti. Biliyordu.
Bir anda elini bırakan kocasının hareketi ile aralanan dudakları hissettiği şaşkınlıktan kurtularak hızla kapandı. Yeşil bakışları önündeki bedeninin ne yapacağını izlerken adımlarının hızla divan odasına gitmesini, kapıyı bir anda çarparak kapatmasını izledi. Gelen sesler kesilmezken hararetli tartışmanın gerginliği ile kirpikleri kaçarcasına ayak ucuna dokundu.
Konağı inleten ses kocasının sesi ile merdivenlerden birkaç ses duysa da başını kaldıramadı Dilşad. Odaklandığı tek yer, kocasının boşluğu ile yarattığı alandı.
Kalbini kasan her şey, öğrenilmişti.
Öğrenilmişti.
Tüm oyun, tüm gizli saklı planlar dökülmüştü ortaya..
Kirpikleri bundan sonra ne olacağının verdiği bir belirsizlik ile hızla etrafında gezindi şaşkınca. Beklediği en son şey, bunun Haşmet Baba tarafından yapılmış olmasıydı. Kocasına ilk kez hak verdi bu konu için.
