SIZI | ARA VERİLDİ. |

5.BÖLÜM | CEZA

"Hamlesi, yüreğine birkez daha yazmıştı ismini.."

***

-3 YIL ÖNCE-

-NİŞAN-

Ilık bir esinti hissediyordu kalbi.

Öyle naif dokunuyordu ki kalbinin dokusuna, varlığını hissetmek bazen mümkün olmuyordu, biliyordu bunu. Hissettiği bu esintinin yeline kapılan, şimdiye kadar hissetmediği tüm derin duyguların bir anda savrulan halini izliyor, konacağı dalı heyecanla bekliyordu genç kız. Yavaş ama sarsıntısını kalbinin en derinlerinde hissettiği adımlar, onun yolundaydı. Ne dur demek geliyordu içinden, ne de dur diyecek kadar güçlü hissediyordu kendini. Olması gereken her şey öyle ansızın, öyle güzel oluyordu ki bedenini kaplayan heyecan an geçtikçe kendini belli ediyor, olanların ardından öylece izliyordu keyifle sanki.

Kader, çizilmişti.

Ona yönelen her yolunun başında düşünmek, bazen saçma oluyordu. Ikisini de bir anda bir araya getiren kadere boyun eğmek, geleni kalbinin tüm heyecanıyla kabullenmek en iyisi olandı.

En güzel olandı.

Aynadaki görüntüsünü bir kez daha inceledi genç kız heyecanla. Üzerinde salınan krem rengindeki, uzun elbisesinin duruşundaki güzelliğe baktı derince. Omuz detayları ile öyle zarif duruyordu ki, yüzüne heyecanla konan gülümsemesinden bir haber daha çok inceledi halini. Kalbinin şiddetli atışını öylece kaburgalarında hissederken, nasıl durduracağını, karşısına nasıl böyle çıkacağını bilmiyordu bu haliyle. Parmak uçları eteklerini sıkı sıkı tutup kaldırdı yukarı, takılmamak için. Gözlerini sıkıntıyla kapatarak derin bir nefes aldı.

Tekrar. Tekrar. Tekrar.

Son kez aynada kendine bakıp tam çıkacağı sırada onun sesini duydu kapının ardından..
"Olmadı mı?"

Düz sesi ile yüzündeki gülümseme usulca soldu.

Durgunca soluklandı. Bu ses tonu kırıyordu hevesli dallarını.
"Geliyorum."

Kısık sesi ona ulaşmış mıydı bilmiyordu ama kırılan hevesi ile baktı parmağındaki söz yüzüğüne. Haftalar önce söz yüzükleri takılmış, isteme merasiminin ardından bir saat görebilmişti onu. Ne konuşulmuştu, ne de tekrar oturup konuşma fırsatları bulabilmişlerdi. Ardından hiç onu görememiş, günlerce yüzüğüne bakarak düşünmüştü Dilşad.

Mesafesi, soğuk sesi üzüyordu genç kızı.

İstemediğini, günlerce bu işe razı olup olmadığını düşünmüş, kendi kendine üzmüştü narin yüreğini. Yine de içinden bir ses böyle olması gerektiğini fısıldamış, kasılan kalbini rahatlatmıştı istemsizce. Görücü usulü evlenen her çift gibi birbirlerine olan mesafesi normaldi evet ama yine de üzülüyordu ister istemez. Ufak da olsun bir yumuşaklık görmek istiyordu nedensizce.

Bunları düşünmek, bu saatten sonra yersizdi.

Nişan alışverişi yapıyorlardı. Aileler, ikisinin başbaşa çıkmalarını, böylece vakit geçireceklerini, ikisi içinde iyi olacağını söyleyerek göndermişlerdi alışverişe. Çıkmadan önce annesine yalvarsa da gelmemişti yanlarında. Sabah almaya geldiğinde olan suskunluğu alışveriş yapacakları çarşıya gelene kadar sürmüş, sessizce araba kullanmasını izlemişti. Hiç konuşmamışlar, gözleri gözlerine değmemişti bile. Ardından girdikleri mağaza da kiyafet bakması için oturma alanına geçmiş, oturarak beklemişti saaatlerce.