"Ben sana bir çocuk veremedim Devran. Bu duygudan seni nasıl mahrum edeyim ki ben? Bunun vicdan azabını nasıl ömür boyu omuzlarımda taşıyayım?"
Kocasının dudakları usulca kondu boynunun girintisine.
"Dilşad.."
Gözlerini hüzünle kırpıştırdı genç kadı...
"Başlamadan biten oyunlar, planlar ve birçok hayaller olurdu insanların hayatında ama.. Hayatlar, olmamalıydı.."
-Devran O. ŞAHİNBEY -
*** -Bölüm Müziği -
*Sezen Aksu - Geri dön Yalı çapkını dizi müziği ( kesinlikle dinleyin)
***
|3 YIL ÖNCE – 14 Eylül 2019 |
***
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Kimisinin hayatında unutamayacağı, o anları yaşatan insan aklına her geldiğinde hep hatırlayacağı hatıralar olurdu.. Ne duygu yaşamış olursa olsun, iyisiyle kötüsüyle kalbi hep o anın hiç unutulmayacağı gerçeğini daha ilk an kabullenerek gizlerdi en derin köşesine öylece..
Unutmadığı, her saniyesini dolduran adamın kollarında hep hatırladığı anlar, katlanarak artıyordu..
Zihnini yoğun düşüncelerinin arasından çekip çıkarırken, bakışları tekrar aralanarak aydınlığa baktı. Başını yasladığı camın arkasında sırtına vuran güneş ile yanan bedeni daha çok alev aldı sanki.. Kuruyan dudaklarını ıslatarak koyulaşan yeşillerini bacaklarının arasındaki kocasına çevirdi yine.. Ensesine doladığı narin parmaklarını gevşeterek omzuna dokundu usulca.. Nefesini kontrol ederek konuşmak için araladı dudaklarını titreyeceğini bilse de.. “Daha bitmedi mi burası?”
Sesindeki kesikleri umursamadan göğüs oluğunu öpmeye devam eden kocasıyla başını bitmişlikle iki yana salladı.. Dakikalardır cevap dâhi vermiyordu.. Terbiyesiz elleri usulca kalçalarında hareket ederken bir anda oturduğu camın önündeki küçük bölmeden kucaklamasıyla ayrılarak tüm yükünü bedenine almasına baktı. Elleri boynunu bulurken ikisinin gözleri de güçlükle tutundu birbirine... Ardından kasılan bedeni artık bitmiş olduğunun rahatlığı ile gevşerken ensesinde ki küçük saçlarını naif bir hisle okşadı..
Dudakları, okşamasını hisseder hissetmez öpmekten kızarmış dudaklarına sert bir öpücük daha kondurarak derin bir nefesi, nefesinden solumasını seyretti bitmek bilmeyen bir arzuyla.. Ardından dudaklarından kopan dudakları boynunu öpmesiyle başını geniş omzuna yasladı Dilşad yorgunlukla..
Yorulmuştu..
Adımlarının mutfağa gittiğinin fark eden yeşil bakışları bir gün önce geldiği evin her köşesinde gezinmeye devam etti başı hala yaslı kalmaya devam ederken.. “Neresi kaldı daha?”
Fısıltısı kulağına ulaştığı an kalçalarındaki parmaklarının sertliğini teninde yine hissetti.. “Dünün yorgunluğunu attıysan başlayalım o zaman..”
