Bangtan Daddies 2

i. heavyhearted monster

a/n: the story took place after 10 years. heejung is now fifteen years old.

NAMJOON:

" Hyung! Uy. Hyung? Hello? Namjoon? Joon? Uh, Rona? " napatigin ako kay Jungkook ng masama nang marinig ko 'yung pangalan ni Rona. Hirap na nga akong makalimot, pinapaalala mo pa.

Tinignan niya ako at napangisi, " Ay, tumingin siya nung sinabi ko 'yung pangalan ni Rona. Nako, hyung. " sabi niya, I sighed angrily and shook my head. Tigilan mo na 'ko, please.

" Jungkook, I'm trying to concentrate. Iwan mo muna a— what the frick! Jeon Jungkook! Lumabas ka na nga muna. " sigaw ko at tinulak palabas ng kwarto si Jungkook. He was laughing, it seems like he doesn't care what I'm feeling right now.

He laughed, " I'm just trying to lift up your mood. Hahaha, see you later hyung. " sabi niya as he walked away. I sighed heavily and went back inside. I slumped on my swivel chair and stared at the ceiling.

Tsk, nakakainis ka Jeon Jungkook. Kung kelan hirap na hirap na nga akong mag-move on, bigla mong ipapaalala ang lahat sa'kin. Huminga ako ng malalim.

Rona? How is she? Ganoon parin ba siya pagtapos naming mag-break? Is she still the jolly and hyper woman I knew and loved? These questions filled my head.  I'm trying to forget you, from my mind and my heart. But it seems so impossible.

Aish. Get yourself together, Namjoon! Umayos ka. Kaya mong mag-move on. Isa lang 'tong challenge na malalagpasan mo. I just need ti accept that we can't be together anymore.

Ano ba 'yan! Hindi na ako maka-concentrate. Si Rona na lang 'yung lama ng isip ko. I need to forget her for a while, kailangan kong tapusin 'tong kanta.

++

Pumasok ako sa loob ng practice room at naabutan ko silang nagsasalo-salo ng chicken wings. " Hyung! Kain ka muna oh. " yaya ni Jimin sa'kin habang sinesenyasan akong umupo. I smiled at him and nodded.

" Ah, hyung! You is look tired! Here have chicken. " sabi ni Taehyung habang inaabutan ako ng mga piraso ng manok. " Alam kong stress na stress ka ngayon, kagaya ko, stress na stress na ako sa pag-ayos ng grammar ko. " dagdag niya pa.

" Oh, hyung. " sabi ni Jungkook sabay abot ng cola. " Pagod na pagod ka na oh. Ano nang nangyari sa gawa mo? " tanong niya. I shrugged.

" I finished writing the first verse. 'Yun pa lang natatapos ko. Hirap na hirap akong mag come-up ng lyrics ngayon. " sabi ko sabay inom ng cola. Kailangan kong tapusin 'to para masama siya sa upcoming album namin.

Kumain na lang kami dito. Puro sila kwentuhan, ang dadaldal nila. But me, on the other hand, is very quiet which is very unusual. Hindi naman ako ganito, in fact, ako nga minsan ang simula ng mga topic na walang sense eh.

Napansin siguro nila 'yung katahimikan ko ngayon, Jimin nudged my arm and looked at me worriedly. " Hyung, okay ka lang? Ang tahimik mo 'yata ngayon. " sabi niya.

" Hayaan niyo na muna si hyung! Sawi 'yan kaya ganan. " sabi ni Jungkook sabay ngiti. Sinamaan ko ulit siya ng tingin. Namumuro na talaga 'to eh.

" Sawi? Si Rona na naman ba? " tanong ni Hoseok, tinignan ko lang siya at bigla niya akong tinignan na mapang-asar. Ayan na naman siya. " Akala ko ba naka-move on ka na? "

" Bumabalik ba, Joon? " tuloy niya. I took a sip of my soda and shrugged lazily. Hindi bumabalik, hindi ko pa kasi nakakalimutan.

" Baka naman iba 'yung bumabalik? " tanong ni Yoongi-hyung. Anong iba? " Baka 'yung sakit 'yung nararamdaman mo ngayon. " sabi niya. I don't understand what they're saying.