Our Strings (Strings Series 3)

Finale

I was looking at Gotica who inoccenlty playing  our daughter. Ang sabi ko sa sarili ko noon, kapag bumalik at nakuha ko ulit ang babae na ito ay papagalagahan at ibibigay ko sa kanya ang mga bagay na deserve niya at hindi ko naibigay noon.

"Can you help me? We are here!" salita ko sa kabilang linya. Nandito kami ngaun sa MOA to watch the fire works show. Ang sabi kase ni Gotica ay gusto niya itong panoorin so I made this show a moment for her.

Kinuntsaba ko si Alice at ibang malalapit kay Gotica for this day and moment.

Malaki ang pagkukulang ko kay Gotica at tinago ko siya sa mundo noon for my selfish reasons. Mahal ko siya pero natatakot ako noon.

But now, hindi na ako takot na makilala siya ng mundo. Na makilala nila ang babaeng bumuo sa buhay ko. I want her to know how proud I am to have her.

Gusto kong bumawi sa mga panahon noon na hindi ko siya naipakita sa mundo. Sa lahat ng hirap niya noong mag isa siyang pinapalaki si Riley. For all her sacrifices and agony. This is the only thing I can do for her atleast.

Hindi ko mapapantayan ang lahat ng sakripisyo pero gusto ko lahat iyon suklian.

I want her to feel loved and secured. I want all of her hesitations to gone. Gusto kong mapalitang lahat ng sakit na dinanas niya noon kasama na ang sakit na ibigay ko sa kanya.

"Raj, why are they circling?" Gotica asked me. Puno ng pagtataka ang mga mata niya. Tumingin ako sa mga tao sa buong lugar na umikot humilera sa gitna. Tanaw na tanaw mula dito ang tahimik at maamong dagat.

"I don't know?" Sagot ko. Hindi ako makatingin sa kanya.

"OMG! You are here too?" Napatingin kami kay Alice na nagkukunwaring nabigla na makita kami. Pinanlakihan niya ako ng mga mata habang hindi ko maiwasan ngumisi. I think she's great at acting but she's over dramatic.

"Alice," masayang bati ni Gotica sa kanya. Nagbeso si Alice sa kanya sabay kuha kay Scarlet at hinalikhalikan. Nakita ang pag-aalala sa mga mata ni Gotica. I know she got that from Riley's incident. Hindi man niya sabihin ay dama ko ang trauma at takot sa kanya tuwing kinukuha ng iba ang anak namin.

You will see her only at peace kapag siya talaga ang may hawak kay Scarlet. But then, I know that she is trying her best to let go of that memory and to trust others again.

It pains me to think that the love of my life had suffer all her life. Kaya nga gustong gusto ko bumawi sa kanya at iparamdam that there is more to see and live in this world other than pain.

"Oh, wag ka ngang praning! Hindi ako aalis. I'm staying here. Don't worry." Sagot ni Alice ng maramdaman din ang takot ni Gotica. Gradually, we are teaching her to learn to trust again.

"I know," kinagat ni Gotica ang kanyang labi halatang hindi alam ang sasabihin o gagawin. She's having anxiety attack kaya hinawakan ko ang kamay niya. She looked at me with blood shot eyes. I breathed heavily ang hugged her so thight. Yung yakap na alam kong macocomfort siya at gagaan ang pakiramdam niya. Hinalikan ko din ang noo niya for her to feel loved and better.

"I'm sorry Raj," she said stuttering. Lalong humigpit ang yakap ko sa kanya.

"Shhh.." sabi ko at patuloy siyang niyakap.

"Am I late?" Napatingin kami sa mommy niya na kasabay si mama. They are not friends but they are civil with each other atleast.

Gulat na gulat si Gotica sa presensya nilang dalawa. Even Anton, Bree, Brent and Lakan were all here.

"What? Don't look at us like you own the show huh?!" Masungit na salita ni Lakan sa kanya na nagpatawa sa amin lahat.

Tumango ako kay Bree at Lakan. Lumapit sila kay Gotica. " Join us," malambing na salita ni Bree sa kanya. Nagtataka at nag aalangan man si Gotica ay halos itulak na siya ng mga tao sa paligid. Kinuha ni mommy si Scarlet at sumama si Alice sa kanila.

I was so nervous while waiting for them. Nagsimula nang mag-paulan ng  mga petals sa paligid kasabay ng romantikong kanta.

My eyes went to Gotica when the spot light got her. Napanganga ako sa ganda ng asawa. She is so simple and plain but yet stunning. Ang ganda niya ay nangingibaw sa simpleng dress na suot niya.

Takang taka siyang napatingin sa paligid. Her eyes became teary when she saw me. I cried seeing her walking slowly towards me. Parang ang bagal ng oras at nilalasap niya ang pangyayari there were flashes of camera's at maraming tao sa paligid ang nagvivideo ng nangyayari.

Nang makalapit siya sa akin ay ngumiti siya at pulang pula ang pisngi.

"What is this Raj?" Tanong niya. Ngiti ako sa kanya at hinaplos ang malambot niyang pisngi.

"Our wedding," sagot ko. Nanlake ang mga mata niya sa gulat.
"Again?" She said confused.

Tumango ako sa kanya at tumingin sa paligid.

"I want to marry you again. I want the world to see that I have you. I kept you for a long time and you deserved this. You deserved to meet my world and people to meet you. Akin kana. No more lies. No more secrets. Just plain love and happiness." Sabi ko. Ngumuso si Gotica at isa isang tumulo ang luha.

I hope that's tears of joy baby. I don't want to hurt you again. I don't want you to feel hurt again.

Nilapit ko ang labi ko sa labi niya at marahan siyang hinalikan. Nagpalakpakan at sigawan ang mga tao ng matahimik sila ng dumating ang private plane. It was personally designed by Riley and named it after him

"You made it?" Tanong niya. Yes, ginawa ko ang isang design ni Riley na eroplano na pinangarap namin buuin someday. Nagtaas ako ng kilay Kay Gotica na halatang hindi pa din makapaniwala.

Mangiyak ngiyak si Gotica ng hawakan ko ang kamay niya at hilahin siya sa maliit na eroplano. Nagtataka man siya ay nagpahila nalang siya sa akin.

People were shouting and also our friends and families. Nagpapasalamat ako sa suporta nila sa amin dalawa

"Saan tayo pupunta? I thought it's our wedding?" Tanong niya. Tumango ako sa kanya bago kami sumakay.

"Yes, we are getting married again. Pero hindi dito." Sagot ko.

"What? Where?" Gulantang na sabi niya. Nagbuntong hininga ako at binuhat siya na parang pangkasal. Para wala siyang takas.

"In Dubai,"sagot ko tsaka isinara ang pinto ng eroplano.

The end.

Ang sabaw! Haha thank you for reading though.