ကော်ဖီတစ်ခွက်၊ကြံရည်တစ်ခွက် နှင့် အချစ်တစ်ပွဲ (Completed)

အပိုင်း (၃၃)

"ကောင်း ထမင်းသွားမစားနဲ့ဦး"

ညစာ သွားစာဖို့ရန်အတွက် အခန်းပြင်သို့ထွက်တော့မည့်ကျွန်တော့်လက်ကို ဆွဲပြီးနောက်မှာ ညင်သာစွာဖြင့်သူမက ဆို၏။

"ကလေးတွေကို သွားကျွေးလိုက်မယ်လေ။
ကျွန်တော်တော့ မစားခဲ့ဘူး။ ရလား"

"အင်း..."

ဘာလို့ ညစာမစားခိုင်းတာလဲဆိုတာကို ကျွန်တော်မမေးဖြစ်ပါ။ဘာလို့ဆို အပြင်ကပြန်လာတဲ့ သူမလေး သိပ်လှနေတာကြောင့် သူမကလွဲရင်ဘာကိုမှ သတိမမူချင်တော့။ သားနဲ့သမီးကိုတော့ သားနဲ့သမီးမို့ သူမပါးလေးကို တစ်ချက် အနမ်းခြွေပြီး အပြင်ဘက်ကို ထွက်ခဲ့လိုက်သည်။

ကျွန်တော် ကလေးတွေကို ထမင်းကျွေးနေတဲ့အချိန်မှာ ဂါဝန်အဖြူရောင်လေးကို လဲပြီးသွားပြီဖြစ်တဲ့ ကျွန်တော့်အကွေးက ထမင်းစားခန်းမှတဆင့် မီးဖိုဘက်သို့ ကူးသွားတာကို ကျွန်တော်မြင်လိုက်သည်။

"Daddy.."

"အင်း ဘာလိုချင်လို့လဲသမီး"

Dadaမဟုတ်ပဲ Daddyကို မပီတပီခေါ်တတ်နေပြီ ဖြစ်တဲ့ သမီးကြီးဟာ ရေခွက်ကို မမှီလို့ထင်သည်။ ကျွန်တော့်ကို လှမ်းခေါ်၏။

"Warwar..."

"Okဗျာ.."

ရေဗူးလေးကို လက်သေးသေးလေးထဲ သေချာထည့်ပေးလိုက်သည်။ သမီးကြီးရဲ့ ပန်းကန်ကို ကြည့်မိတော့ အကုန်ပြောင်သွားပြီမို့ သမီးကြီးရဲ့ညစာစားခြင်းကပြီးဆုံးသွားပြီ။ ငယ်ငယ်ထဲက စားစရာကုန်မှ ရေသောက်တတ်သည့်အကျင့်ကို လုပ်ပေးထားသည်မို့ ဒီအရွယ်လေးနဲ့ သမီးကြီးဟာ စည်းစနစ်တကျနဲ့ပင်။

သားငယ်ကို ကြည့်လိုက်တော့လည်း ရေသောက်နေပြီမို့ သားနဲ့သမီးရဲ့ ညစာစားခြင်းက ပြီးဆုံးသွားသည်။

"Do you have dinner?"
(မင်း ညစာမစားဘူးလား)

"She told me not to eat."
(အကွေးက မစားနဲ့ဦးဆိုလို့ပါ)

"Oh. I know, she prepare something special for you.Good luck, boy."
(ငါသိပြီ။ သူ မင်းအတွက်တစ်ခုခုပြင်ဆင်နေတယ်။
ကံကောင်းပါစေ ကောင်လေး)

"If she has, "
(သူမသာ ရှိလျှင်ပေါ့)

"Sweet.."
(ချိုမြိန်လိုက်တာနော်)