+18 Bir mafya ve onu soymaya gelen hırsız çetesinin lideri bir kızın imkansız aşk hikayesini okumaya geldiniz. Tutkunun, ihtirasın , ihanetin ve nefretin zirvede olacağı bu kitabın içine girmeye hazır mısınız?
------
Bağlandığım sandalyeden kurtulma...
Kolumdan tutulup Çağan tarafından Arena'nın çıkışına doğru sürüklenirken tek düşünebildiğim 'ceza' kelimesiydi. Cezasını çekmek mi? Zihnimin duvarlarına çarpan bu cümle işkence gibi tekrar tekrar yankılanıyordu. Böyle vahşi bir adamın cezadan kastının ne olduğunu düşünmek bile istemiyordum. Paniklememeye çalışıyordum ama aklıma gelen fikirler yüzünden kızarmamak elde değildi.
Lütfen lütfen düşündüğüm şeyler olmasın!
Ağır çelik kapıyı açarak beni tünellerin derinliklerine doğru savurdu. Omzum duvara çarparken dengemi toparlamaya çalıştım. Çelik kapı Çağan'ın ardından gürültüyle kapanırken kararımı verdim.
Kararım kaçmaktı.
Evet doğru duydunuz kararım kaçmaktı. Bugün gördüklerim bana yetipte artmıştı. Bu vahşetin bir parçası olmayacak bu insanların hepsinden kurtulacaktım.
Böyle bir yeri yöneten adam bana neler yapmazdı ki? Hayır kendimi onun vicdanına bırakamazdım. Kesinlikle bunu kendime yapamazdım.
Beni duvara doğru itelediği için aramızda en az beş adımlık bir mesafe açılmıştı. Kaçarken bu mesafeyi koruyabilirsem onu atlatabilirdim.
Duvarda duran ellerimden destek alarak hızla öne doğru atılıp koşmaya başladım.
Beden tek nefeslik bir kadere, ruh ise tek bir bedene aitti. Bugün bu sözün anlamını çok iyi anlamıştım. Ve tek nefeslik kaderimi yazacaktım. Kaderimi Çağan Dinçer'in yazmasına izin vermeyecektim.
Kırmızı ışıklar altında kalan tüneli hızla aşarak karanlığa doğru daldım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hemen ardımdan gelen öfkeli bağırışını duyabiliyordum.
"Beni daha fazla yormak mı istiyorsun küçük kız?! İnan bana bunu istemezsin!"
Arkamdan gelen sesi bir bıçak gibi ensemdeydi. Körlemesine tünel içinde koşmak için bir hayli hızlıydım. Olurda bir şeye çarparsam böcek gibi suyum çıkardı. Ayak sesleri git gide yaklaşırken bacaklarımı daha da zorlayarak ileriye doğru atıldım. İleride asansörden sızan beyaz ışığı görebiliyordum. Eğer aramızdaki mesafeyi açabilirsem ve asansöre girebilirsem, asansör kapıları o ulaşamadan kapanırdı. Yukarıya ondan önce ulaşır ve buradan siktir olup giderdim.
Kafamda ne yapacağımı belirlerken diyaframım şişip ağrıyana kadar hızımı arttırdım. Bacaklarımı genişçe açarak ileriye doğru iyice atıldım.
Koşmak sorun değildi. Aldığım kung fu eğitimindeki ilk kural koşmayı bilmekti. Nefesini düzenli tutar ve karnınızı gererek koşarsanız uzun mesafede bile yüksek hızınızı koruyabilirdiniz.
