Ep-46

185 11 4
                                    

ေနဝင္ရီတေရာအခ်ိန္၏ နီညိဳေရာင္အလင္းကအေမွာင္ဘက္မေရာက္ခင္ထက္သန္စြာလင္းေနသည္။
ပင္လယ္ေလေအးေၾကာင့္ ပူျပင္းေတာက္ေလာင္မႈမ်ားက
ေပ်ာက္႐ွေနလ်က္ေရလိႈင္းသံမ်ားကနားစည္ထိတိုင္ေအာင္
သာယာေအးျမစြာတိုးဝင္ေနပါသည္။

view point ရိွ ေႁမြလိမ္​ေျမြေကာက္
ေလွကားကိုတက္ရင္း
အေပၚစီးမွအေ႐ွ႕ရိွအဆံုးမရိွပင္လယ္ကိုေငးေနရျခင္းက
အသက္႐ွဴ မွားေလာက္ဖြယ္။စူး႐ွ႐ွေနေရာင္ဒဏ္မွကာကြယ္ေပးေသာလက္ဖဝါးေၾကာင့္ျမင္ကြင္းကိုသက္ေတာင့္သက္သာဆက္ေငးမိသည္။ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ၾကည့္ခဲ့ဖူးပါေစ၊
တူညီေသာခံစားခ်က္က႐ိုးမသြားပါဘဲအတိုင္းအဆမရိွလွပ
ခမ္းနားေနခဲ့လ်က္။

"ဘယ္လိုလဲေနသာရဲ႕လား"

ေလတိုးသံႏွင့္အတူ နားစည္ထိတိုင္ေအာင္ေႏြးခနဲဝင္လာပါသည့္အၾကင္သူ၏စကားသံေၾကာင့္လွည့္ေငးမိသည္။
ေခါင္းတစ္လံုးစာပိုျမင့္ေနသူကိုေမာ့ၾကည့္ရင္း သူ၏ၾကည္လင္ေနပါသည့္မ်က္ဝန္းမ်ားတြင္အာရံုစူးစိုက္ထားလိုက္သည္။သူ၏မ်က္ဝန္းတြင္ထင္ဟပ္ေနပါေသာမိမိပံုရိပ္ကိုသေဘာတက်ျဖစ္ရရင္း ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာလိုက္မိပါသည္။

"ေနသာလြန္းလို႔ မ်က္စိေတာင္စူးလြန္းေနၿပီမဟုတ္လား"

ထိုအခါတြင္မေဟာ္ကသြားတန္းမ်ားေပၚေအာင္ပင္
ရယ္လိုက္ကာ႐ွင္း၏ပါးခ်ိဳင့္နက္ရိွရာထံခပ္ဖြဖြတို႔ထိလိုက္ပါ၏။

"မေနာက္နဲ႔"

"ငါေနေကာင္းေနပါၿပီ ကေလးလိုဂ႐ူစိုက္မေနစမ္းပါနဲ႔"

"မင္းကကိုယ့္ရဲ႕ကေလးပဲမဟုတ္လား"

"ဘာ!!!"

"လာ ကိုယ္ဂစ္တာတီးျပမယ္ "

မေဟာ္က႐ွင္း၏လက္ကိုဆုပ္ကိုင္ကာေႁမြလိမ္ေႁမြေကာက္ေလွကားမွဂ႐ူတစိုက္ဆင္းေစသည္။ပန္းျခံဳေသးေသးေလးမ်ားအားျဖတ္ေက်ာ္လာၿပီးေထာင့္က်က်ေနရာတစ္ခုကိုေရြးခ်ယ္လိုက္ကာ ႏွစ္ေယာက္သားေဘာင္တန္းတြင္ထိုင္လိုက္သည္။႐ွင္းကတန္းမ်ားလြတ္ေနသည့္အေပါက္မွေျခႏွစ္ဖက္ကိုခ်ကာပင္လယ္ဘက္ကိုမ်က္ႏွာမူၿပီးထိုင္သည္။မေဟာ္ကပင္လယ္ရိွရာေက်ာခိုင္းထိုင္ရင္းဂစ္တာကိုေကာက္ေပြ႔လိုက္သည္။

CHEERLEADER (Completed) Where stories live. Discover now