ကမ္ဘာကြီးအွန်လိုင်း​ပေါ်တက်လာပြီ [The Black Tower]

//Chp-12//P-1

ပွေးကြီးက ၄င်း၏လက်သည်းဖြင့်
မီးခြစ်ဆံထိပ်ကို ကုတ်ခြစ်လိုက်ရာ
တောက်ပသောမီးဖွားများ ဖွာထွက်လာပြီး
မီးခြစ်ဆံကမီးစတင်စွဲလာသည်။

ပွေးကြီးသည် ထိုမီးလောင်နေသောမီးခြစ်ဆံကို
မြေကြီးပေါ်ချလိုက်ပြီး ကြက်ဆင်အား
လက်သည်းဖြင့်ထိုး၍ ထိုမီးခြစ်ဆံအပေါ်မှာထားကာ တဖြည်းဖြည်းချင်း ကင်လိုက်သည်။

တက္ကသိုလ်ကျောင်းသူက ဂူ၏ထောင့်ဆီပြေးသွားကာ
စားဖိုမှူးအားစစ်ဆေးကြည့်လိုက်သည်။

"သူအဆင်ပြေသေးတယ်၊ မေ့နေရုံပဲ"

ထန်မော့နှင့် လီ၀မ်ကမူ လီပင်းအားဆွဲထူလိုက်သည်။

မေ့မြောနေသောစားဖိုမှူးမှလွဲ၍ ကျန်သောလူခြောက်ယောက်မှာ ပွေးကြီးနှင့်ေ၀းရာကိုရွေ့၍
မြေပြင်ပေါ်၀ိုင်းထိုင်လိုက်ကြသည်။

သို့သော်လည်း ဤမြေအောက်ဂူမှာ
ဘယ်လောက်ကြီးကြီး ဧရိယာမှာတစ်ခုတည်းပင်။
သူတို့ဘယ်လောက်​ေ၀းေ၀းကိုပဲ သွားသွား မီးလောင်နေသော တဆစ်ဆစ်အသံတို့နှင့် ကြက်ဆီ၏အရသာရှိသော မွှေးရနံ့ကမူ ပျံ့လွင့်၍နေဆဲ။

မီးပုံပေါ်မှကြက်ဆင်သားမှဆီရည်များ
တစက်စက်ကျလျက် ။
ထန်မော့သည် ဤမျှအရသာရှိသော
ရနံ့အားတစ်ခါမှမရဖူးပေ။
ကြက်ဆင်မှာ ဘာဟင်းခတ်အမွှေးအကြိုင်မှမပါပဲ မီးခြစ်ဆံဖြင့် အဖြူထည်ကြီးကင်ထားသည့်တိုင် တမူထူးခြားသော အသားကင်၏ရနံ့က အားလုံး၏အနံ့ခံအာရုံကို နှိုးဆွနေခဲ့သည်။

မီးခြစ်ဆံ၏မီးတောက်ကလည်း ဂူအတွင်းအလင်းပြန်လျက်
ကြက်ဆင်ကြီးအားပို၍
ရှင်းရှင်းလင်းလင်းမြင်ရစေသည်။
အဆီများတစက်စက်ကျနေသောအသား၊ အနည်းငယ်မီးကျွမ်းနေသည့်အရေခွံ၊
မီးတောက်ကြောင့် တဆစ်ဆစ်မြည်နေသော
အရေခွံကြွပ်ရွသည့်အသံတို့က
လူခုနှစ်ယောက်လုံးအား ကြက်ဆင်၏အရသာဘယ်လိုရှိမည်ကို မနေနိုင်ပဲ စိတ်ကူးယဉ်မိစေသည်။

အကုန်လုံးက တံတွေးအသာမြိုချမိကြသည်။

မီးခြစ်ဆံကအမှုန့်ဖြစ်သည်အထိလောင်သွားပြီးသည့်နောက် ကြက်ဆင်သားမှာလည်း လုံး၀ကျက်ပြီဖြစ်သည်။