I can't let you go

Deel 3

Pov Lev

Ik loop door de wijk. School was vroeg klaar en huiswerk was gisteren al af. Ik loop door het park aan de kant waar ik haar de vorige keer vandaan had zien komen. Ik kom bij een weg uit en kijk naar beide kanten. Links is niks, alleen een oude school en verlaten weg. Ik loop de andere kant op en stop even om mijn muziek aan te zetten. Ik open iets van Lewis Capaldi en dan zie ik iets. Een vrouw loopt samen met Bim. Ik weet het zeker, dat is haar hond. Geen enkele hond heeft zo'n snuitje als Bim. Ik adem diep in en loop dan achter de vrouw aan. Ik denk dat het haar moeder is en ik zie hoe ze een straat in loopt. Ik kijken het hoekje om en blijf dan even staan. Ik tel tot 60 en dan loop ik de straat in. Ik zie nog net hoe Bim en de vrouw bij het laatste huis de tuin in lopen in ik blijf achter de Volvo zitten aan begin van de straat. Ik draai me om en loop terug naar huis. De moed is me in de schoenen gezonken. Wat bezielde me?! Wilde ik serieus aanbellen en zeggen: 'Hoi, ik wilde weten waar je woonde'. Dat is echt gestoord...

Ik ruim de tafel af en zet alles in de vaatwasser. Mijn ouders waren niet thuis en ik at alleen met Justin... nou, dat was het plan. Vlak voor het eten belde Jus dat hij vast zat op het werk en laat thuis zou zijn.
Ik loop de trap op naar mijn kamer en ga op het bed zitten. Ik voel me echt een sukkel dat ik niet gewoon aangebeld heb... Ik moet haar echt spreken, zien, aankijken, aanraken... iets. Wat dan ook...
Vanavond ga ik naar haar toe.

Pov Sophie

Ik kijk naar mijn wiskunde sommen. Algebra, zo stom. Wat hebben we er nou aan om te weten hoe je een vergelijking moet oplossen?! Ik ga dat echt niet gebruiken in het dagelijks leven hoor. Tik Een steentje komt tegen het raam. Ik schrik en kijk naar buiten. Het is pikkedonker... Tik En even later weer Tik. Ik sta op en open het raam. Ik kijk naar buiten en zie iemand staan. Onderaan aan ons huis, direct onder mijn raam staat in de tuin een jongen.... Dezelfde jongen als gisteren, dezelfde jongen als waarmee ik de afgelopen 2x samen heb gelopen met de honden... "Wat doe je hier?!" Ik fluister zacht maar wel zó hard dat hij mij goed kan horen. "Kom naar beneden" hij wenkt. Even denk ik na maar dan knik ik. Ik sluit het raam en loop de trap af, de deur door en loop naar de voorkant van het huis, waar hij op mij staat te wachten.

Het is koud buiten en ik heb spijt dat ik geen jas heb meegenomen. Levi kijkt me aan. " Hier, neem deze maar." Hij slaat zijn jas om mijn schouders en ik knik hem dankbaar toe. We beginnen met lopen. Het is heel donker, ondanks de straatlantarens is er weinig te zien. Ik loop naast hem en kijk even opzij. Levi kijkt voor zich uit en lijkt in gedachten verzonken. Ik glimlach. Hij is schattig, vooral die zachte blik die op zijn gezicht staat. "ehmm.." Hij fronst. " Hopelijk maakte ik je niet wakker?" Hij lacht verlegen en ik schud mijn hoofd. "Gelukkig." even is het stil en we lopen het bruggetje op in het park. Het lijkt alsof we pas net aan het open zijn maar in werkelijkheid ben ik al een halfuur van huis. Op het bruggetje stopt hij. "Ehmm... ik wilde eigenlijk wat zeggen... Ik weet niet of het voor jou ook geldt maar ik heb het gevoel dat er wat speelt tussen ons. Ik weet niet wat, maar er is iets... We hebben gewoon fijne gesprekken en afgelopen 2x was voor mij heel gezellig..." Verlegen kijkt hij mij aan. Wat bedoeld hij hier nu mee?! Ik kijk even weg, voordat ik antwoord geef. Niet dat ik weet at ik wil zeggen maar oké... "Ehm.. Ik weet het ook niet. Ik vond het ook heel gezellig. Maar wat zou er dan spelen tussen ons?" Ik kijk hem aan. Hij lijkt het nog steeds een beetje ongemakkelijk te vinden maar mijn woorden bleken hem wel gerust te stellen. Levi kijkt me aan en antwoord: "Dit speelt er tussen ons." Hij legt zijn hand op mijn wang en buigt naar voren. Ik voel de lichte aanraking van zijn lippen op die van mij. Even lijkt het allemaal stil te staan. Maar dan duw ik hem naar achteren. "W..w..wat doe je?!" Ik doe een stap naar achteren en kijk hem aan. "Ik...ik dacht dat jij er hetzelfde over dacht?" Hij kijk boos; gekwetst.... Ik draai me om en loop het park uit. Het laatste stuk begin ik te rennen tot ik de lichte van het huis kan zien.

Pov Justin

Ik fiets de hoek om en kom bij het stoplicht. Het is zo donker buiten. Waarom moest ik precies vandaag mijn scootersleutel verliezen? Niet dat het zo erg is. Ik bedoel: het was wel leuk vandaag op werk, en dat ze wilde helpen zoeken was ook heel aardig. Maar ze stond erop dat ik op haar fiets naar huis kon zolang ze achterop mocht zitten. Het is nog steeds rood licht maar er is geen auto te zien. Ik steek over en voel hoe Maud haar handen om mij heen slaat. "Jezus het is nog rood, wil je ons dood hebben ofzo" Lachend kijkt ze me aan. " wat is je probleem, er komt niemand aan." Ze draait met haar ogen en ik versnel mijn tempo. Haar greep versterkt en om mijn middel en ik grinnik. "wat is er zo grappig?" "Niks hoor" Ik moet alweer lachen en ik hoor Maud ongeduldig zuchten. Ik sla mijn straat in en voor de deur van mijn huis blijf ik staan. "Spring er maar af." Ik voel het gewicht van de fiets lichter worden en Maud pakt haar fiets aan. "Thxx voor de hulp vandaag... zie ik je morgen?" Ze knikt, waardoor haar bruine krullen over haar schouders vallen. "Geen probleem, was wel gezellig. Morgen ochtend ben ik er maar in de middag moet je het alleen doen. Nou ja alleen, dat zal niet zo goed aflopen dus ik heb Jack gevraagd op je te letten." Ze kijkt tevreden na haar woorden en ik verberg een glimlach. Ze is best kamp, zover dat in het donker te zien is... Ik bedoel: die bleke huid steekt mooi af bij haar haar. En haar ogen—. "ik ga dan maar dus tot morgen." even verbijsterd kijk ik op. Ik moet even nadenken en dan dringt tot me door dat ze al bijna op de fiets zit. "Ja tot morgen. Oh wacht, misschien kunnen we nog even nummers uitwisselen, voor.... Bijvoorbeeld werk enzo.. of om een keertje iets te gaan doen."
"Voor werk is goed, doen we morgen wel. Joe!" Ze stapt op en fietst de straat uit.