I can't let you go

deel 13

Heyy, ik vroeg mij af wat jullie er tot nu toe van vinden?! Hebben jullie nog tips? Ly xx

Pov Levi

Ik kijk naar mijn boek en zucht. Ik weet dat het vakantie is maar ik loop achter met mijn lijst en móet dit Engels boek deze week uithebben om het te redden. Ik ga op bed zitten en open hem. Waar was ik...168...191... Ik blader door het boek en schrik op wanneer er op de deur wordt geklopt. "Ehmm... Levi... heb je ff?" Ik kijk verbaasd naar Justin die in de opening van de deur staat. "Eh ja tuurlijk. Kom binnen." Ik leg mijn boek weg en maak plaats dat hij op het bed kan gaan zitten. Maar in plaats daarvan gaat Justin aan mijn bureau zitten en staart uit het raam. Na een lange stilte kijk ik Justin vragend aan. "Je wilde wat bespreken?" Justin zucht maar zegt dan: "ik heb nogal wat doms gedaan..." Hij draait zich om en kijkt mij aan. "Ik ehmm..." Er valt weer een stilte en ik wacht rustig tot hij verder verteld. "Er is dit meisje, van werk. En eigenlijk vind ik haar echt heel leuk." Ik kijk verbaasd op maar houd mij in om een opmerking te maken. Justin en een meisje? Dacht het niet. "Heel leuk zelfs.. ze is aardig, grappig, knap, ik... oké laat maar. Wat ik wilde zeggen: ik was bij haar en ze noemde mij haar vriendje. Ik schrok zo erg dat ik haar onderuit heb gehaald door te zeggen dat er niks was en we alleen maar hadden gekust." Als Justin niet verder gaat zeg ik: "heb je dát gezegd?! En toen?"
"Nou toen stuurde ze mij eruit. Maar ik meende het niet! Ik hou echt van haar ik...-" hij houd van haar... ik geloof haast niet wat ik hoor en hij schrikt er zelf ook van. "Ik bedoel..." Gespannen gaat hij met zijn hand door zijn haar en hij kijkt mij verlegen aan. Even denk ik na en dan zeg ik: "dan vertel je haar dat."

Pov Sophie

Ik loop naar beneden terwijl ik aan het telefoon gesprek denk dat ik met Maud had. Dat hij dat serieus zei!... Ik ben zo in gedachten verzonken dat ik schrik wanneer mijn vader opeens de deur opent. "Eh hoi pap" Ik kijk hem lachend aan en hij loopt de trap op. Ik loop de kamer in en kijk weer op mijn telefoon. Berichtje van Maud:

Moet ik hem blokkeren denk je?

Ik denk even na en typ dan terug:

Zou het niet doen, wat boeit het? Gewoon laten.

Maud stuurt nog wat terug en ik leg mijn telefoon op tafel.

"Mam ik ga zo naar Levi." Mijn moeder knikt en gaat verder met uitleggen aan mijn broertje. Geloof dat ze weer kaartjes aan het maken zijn ofzo. Ik pak een appel, stop mijn telefoon weer in mijn zak en loop de gang op naar mijn jas.

pov Levi

Ik loop naar het bruggetje in het park en kijk over het veel te kleine beekje. Ze komt naast mij staan en ik zeg: "Waarom een brug als er zo weinig water is..." Ik kijk haar glimlachend aan en zie hoe ze over het water kijkt. Ze lijkt in gedachten verzonken en ik leg voorzichtig mijn hand op haar rug. Een rilling gaat over haar heen en snel haar ik mijn hand weer weg. "Nee het is oke, ik schrok alleen." Ze pakt mijn hand en laat die in de hare rusten. Ze kijkt mij aan en ik schiet in de lach. "Wat?!" Even laat ik een stilte vallen en dan kus ik haar op haar hoofd. "Nee niks, ben gewoon blij je te zien." Ze draait zich weg van de reling en we beginnen te lopen. "Oke waar gaan we heen?" Ik kijk haar vragend aan en ze haalt haar schouders op. "Maakt mij niet uit. Het Bos?" Ze wijst naar het park aan de andere kant van de weg. Ik knik en we lopen naar het stoplicht. Net wanneer ze op het knopje wil drukken trek ik haar weg. "Hey! -"Ze kijkt mij boos aan maar moet plots heel erg lachen en komt niet serieus uit haar woorden. "-ik wilde drukken" Ik wil snel naar het knopje maar ze heeft mij vastgepakt en ik kom niet in de buurt van het stoplicht. Lachend trek ik terug en ze valt in mijn armen, tegen mij aan. Ik kijk haar zogenaamd boos aan en zeg: "druk jij dan maar" dan druk ik een kus op haar lippen en laat haar los. Ze loopt naar de rand van de weg en even later is het groen. Ik pak haar hand weer vast en even later lopen we het bos in.

Het hoost... We liepen net een tijdje in het bos toen het begon te donderen en bakken regen vielen uit de lucht. En nu, 17 minuten later, nog steeds. Ik kijk om mij heen. Hoe zijn we zo ver gekomen?!  We zitten onder de glijbaan van een speeltuin en het is ijskoud. Het begon te onweren dus we gingen niet door het bos en wilde hier wachten tot het minder zou worden maar dat duurt nogal lang... Net op het moment dat ik wat wil zeggen zegt Sophie: "Het is ijskoud, zullen we maar gewoon gaan rennen? Dan zijn we over 10 minuten het bos uit." Ik kijk haar aan. Ze ziet er zo best schattig uit,  met haar capuchon. Ik glimlach en knik. "Lets try." We staan op en gaan een voor een onder de glijbaan vandaan. Ik pak haar hand en zodra we uit het zand zijn beginnen we te rennen. Ik voel dat ze vaart mindert en ik hou mij in. We rennen nog een stuk door en beginnen te lopen. Ik kijk op mijn telefoon... het is 17:36 en ik ben 2x gebeld door Justin. Ook Sophie zie ik op haar telefoon kijken. "5 gemiste oproepen van mijn moeder, ik bel even snel terug." Ondertussen lopen we rustig door, we zijn het bos uit en de regen is al veel minder... "Eet je bij ons?" Sophie kijkt mij vragend aan en ik knik. "Graag." Ik stop en trek Sophie tegen mij aan. Ik kus haar zachtjes op haar mondhoek en ik voel haar glimlachen.