I can't let you go

deel 9

pov Sophie

Ik kijk hem aan. "Schaatsen?!" Ik schiet in de lach en zijn wangen kleuren rood. "Lijkt je dat leuk? oke laat maar, slecht idee." Hij gaat zenuwachtig door zijn haar en ik zeg snel: "Nee lijkt me heel leuk!" Hij ontwijkt mijn blik en ik pak zijn hand. "Het lijkt me echt heel leuk. Vanavond?" Hij kijkt mij aan en zijn ogen staan verlegen. "Ja? We kunnen ook gewoon wat anders gaan doen." "Nee het lijkt me echt leuk... Hoe laat? Hij kijkt mij aan en lacht. "19u?" Ik knik, kijk hem even aan en loop naar huis.

Ik sta voor de kast. Wat in hemelsnaam moet ik aan?! Mijn vloer ligt bezaaid met kleren... Op mijn bed liggen 5 truien, 2 broeken en een t-shirt. Ik sluit de kast en loop naar mijn bed. Ik moet mijzelf inhouden om niet nóg meer kleren uit de kast of van de vloer te pakken, en het gewoon te laten bij deze kleren. Er wordt aangeklopt. Nog voor ik antwoord kan geven staat mijn zusje in mijn kamer. "Ehmm wat is hier gebeurt?" Ik negeer haar vraag en zeg: "Fem, kies: Blauwe trui, roze trui of dat vest." Ik wijs naar het hoopje kleren naast mijn bed. Ze loopt naar het vest, pakt het op en laat het weer vallen. "Doe de blauwe trui maar aan." Ze draait zich om en loopt naar de deur. "Oja, doe ook maar die broek aan,-" ze wijst naar een spijkerbroek met wijde pijpen en ik pak hem op. -"mam vraagt of je komt eten." Ik knik en kijk naar de kleren in mijn hand.

"Doei mam" Ik sta bij de deur en loop naar buiten. Ik adem diep in en uit en kijk nog een keer naar binnen. "Hey" Ik schrik en draai mij om. "Sorry, liet ik je schrikken?" Levi's blauwe ogen kijken mij aan en ik glimlach. "Ehmm beetje, maar is niet erg. Zullen we gaan?" Ik loop naar hem toe en hij pakt mijn hand.

pov Levi

We lopen de ijsbaan op. Er is bijna niemand. Zenuwachtig blijf ik aan de rand staan. Sophie kijkt mij aan en schaatst een klein rondje. Zei kan het... Ik kijk naar het ijs onder mijn schaatsen en adem diep in en uit. Gewoon gaan staan, het is net als lopen... Rustig laat ik de reling los en ga ik op de schaatsen staan. Even voelt het best stevig, niet veel anders dan gewoon staan... Voorzichtig probeer ik mij te verplaatsen... mijn voet glijdt verder dan verwacht en ik verlies mijn evenwicht. Twee handen pakken mij vast en het lukt zowaar om te blijven staan. Sophie kijkt mij aan. "Ik dacht dat je kon schaatsen?" Ik kijk haar verlegen aan. "Ehm dat dacht ik ook... maar blijkbaar niet." Sophie schiet in de lach. "Right... laat mij je helpen." Ze steekt haar hand uit en even kijk ik haar aan. Dan pak ik haar hand. "Graag." Voorzichtig trekt zij mij omhoog. Ze houdt zich aan de reling vast en het lukt om aan haar hand omhoog te komen. Direct wankel ik weer op mijn schaatsten. Sophie pakt mijn armen en ze kijkt me aan. Ik zie dat ze zich in moet houden niet te gaan lachen. "Ga je gang hoor, weet dat dit best grappig is." Ik moet ook lachen en kijk haar aan. Ze ademt even diep in en pakt dan mijn hand. "Oke, ik ga achteruit en dan verplaats jij je voeten een voor een. Kijk zo:" Ze beweegt rustig achteruit en glijdt met haar schaatsen een voor een over het ijs. Ik adem diep in en verplaats mijn rechtervoet voorzichtig naar voren. Wanneer ik erachter kom dat ik nog steeds sta verplaats ik ook mijn andere been. Een voor een....Een voor een...Dan staan we stil. Ik draai me om en zie dat we al op het midden van de ijsbaan zijn... "Goed zo, nu kan je wel zelf." Ze laat me los en beweegt achteruit. "Nee, kom op. Ik kan dit echt niet." Ze gaat steeds verder achteruit en ik probeer haar hand te pakken. Zonder dat ik het doorheb ben ik een paar meter verder gekomen zonder iets vast te pakken. Op het moment dat ik dat door heb wankel ik en ik val achterover. Ik blijf liggen en schiet in de lach. "haha pak mijn hand maar weer." Ik pak haar hand en probeer mij omhoog te trekken. Nynke verliest haar evenwicht en valt voorover. Snel rolt ze opzij. Ik kijk naar boven en voel hoe haar hand nog steeds in de mijne ligt. "Dank je voor vandaag..." Ze kijkt mij aan en ik glimlach. "Vond je het leuk? Ondanks dat ik het echt niet kan?" Ik kijk haar lachend aan en ze knikt. "Haha ja, eigenlijk wel. Maar... waarom wilde je schaatsen als je het echt niet kon?" Even kijk ik haar aan en laat ik haar vraag tussen ons hangen. "ik... geen idee. Ik dacht dat mensen dit altijd deden op hun eerste date.. ik bedoel.. niet dat dit een date is.." Ik voel dat ik rood word en ik durf haar niet aan te kijken. "Ik vond het een leuke eerste date...niet dat dat het was natuurlijk." Ik kijk haar aan. Haar bruine ogen staan vrolijk en ze gaat rechtop zitten. Even gebeurt er niks maar dan drukt ze haar lippen op die van mij. Ik sluit mijn ogen en leg mijn hand in haar nek. "Even schrikt ze, bang dat ik haar ga kietelen. "Ik doe niks, ik beloof het." Ik moet lachen en kus haar.