I can't let you go

Deel 19

Maand later

Pov Sophie

Ik zucht. Dat ik dit ga doen... Ik kijk om het hoekje en zie hem. Ik kom hem gewoon tegen, ik doe niks fout toch?! Ik kijk naar Bim en loop dat de hondenspeeltuin in. Ik probeer mij nonchalant te gedragen maar zijn blik vangt direct die van mij. Hij blijft mij aankijken en het lukt mij ook niet om weg te kijken. Dan knippert hij met zijn ogen en kijkt weg. Verbaasd blijf ik staan. Geen gesprek? Geen contact? Ik loop op hem af en vlak bij hem draai ik mij weer om. Nee! Ik durf het niet. De spanningen in mijn lijf worden meer en meer. Wat was ik van plan? 'Hey jij! Waarom heb je mij en mijn vriendin ge... I don't know... "Soph! Loop nou niet weg. Please" Een hand op mijn schouder zorgt ervoor dat ik stop en omdraai. Zijn blauwe ogen staren mij aan en weer zit ik vast in zijn blik.

Ik weet niet wat er is gebeurt. Het enige dat ik weet is dat ik in zijn armen sta en zijn lippen zich op die van mij hebben gedrukt. Een siddering gaat door mij heen en ik druk mij nog dichter tegen hem aan. Zijn mond gaat een stukje open en ik ga bij hen naar binnen. Ik vergeet alles om mij heen, ik vergeet Maud en het berichtje van een maand geleden. Het enige dat ik voel hier is hoe blij en opgelucht ik ben dat ik weer veilig in zijn armen sta. Hij maakt zich een beetje van mij los en drukt mij tegen hem aan. Ik rust op zijn schouder en ruik zijn geur. Wat heb ik dit gemist. Dan rukt hij zich opeens los en kijkt hij mij boos aan. "Soph! Wtf was dat bericht... je hebt geen idee hoeveel pijn dat deed! Wat was dat?!" Ik doe een stap naar achteren en ik slik de brok in mijn keel weg. "Ik..ik.. w..weet het niet. Het was niets..." de woorden waren er uit voor ik er over na had kunnen denken. Hij kijkt mij aan en zijn wenkbrauw gaat omhoog. "Hoe bedoel je: het was niets. Het deed pijn Sophie, pijn!" Ik kijk beschaamd naar de grond en durf hem niet meer aan te kijken. Ik voel de tranen opwellen en wanneer ik zijn hand om mijn kin voel laat ik mij in zijn armen vallen. "Ik hou van je, en.. het spijt me... Please vergeef me! Zeg me dat je van mij houdt, asjeblieft" Ik hoor het vele smeken in mijn stem en ik graaf mijn betraande gezicht in zijn t-shirt. "Sshh... het is oke. Ik hou van je." Zijn handen gaan kozend door mijn haar en hij drukt zijn lippen op mijn hoofd. "Ik hou van je."

Pov Justin

Ik trek mijn capuchon nog verder over hoofd en open de deur van het restaurant. Ik ga haar weer zien.. De woede van de laatste weken zorgden ervoor dat ik niet naar werk kon. En de uitgebreide seks met die meiden van school zorgde ook nog voor slechte resultaten, dachten mijn ouders. Dat was die echt niet de rede... zíj was de rede... Haar blik kruist die van mij en ze loopt direct door naar de keuken. Wanneer ze terugkomt hangt haar jas over haar arm en loopt ze naar de deur. Ik pak haar arm en kus haar. Ik weet dat het dom is maar wanneer ik haar voel terug kussen ga ik verder en pak ik haar vast. Haar armen klemmen zich om mijn nek en mijn handen liggen op haar heupen. Dan beseft ze het. Ze schrikt en maakt zich van mij los. Ze kijkt mij nog even aan en rent dan het restaurant  uit.

Haar berichtje kwam laat. Ik was thuis en keek op mijn telefoon. De verbijstering die ik voelde toen ik zag dat ik na zoveel tijd weer door haar geappt was.
Ik open mijn telefoon en lees:

Ik kan het niet.

Pov Maud

Ik raak mijn lippen aan en sluit mijn ogen. Dat korte contact met hem... het gevoel was overweldigend.
Ik adem nog een keer diep in en uit en loop naar de achtertuin van Sophie. Wanneer ik de deur door ben hoor ik het blaffen van Bim. Hij komt mij tegemoet en ik aai hem over zijn kop. "Hey Maud!" Ik kijk glimlachend op wanneer ik Sophie's moeder aan zie komen. "Hey!"
"Sophie komt er zo aan, maar je mag ook alvast naar boven lopen." Ik knik een leuk mijn spullen bij de kapstok. Ik loop de trap op en wanneer ik voor haar deur sta overvalt een gevoel van angst mij. We hadden afgesproken voor elkaar te kiezen... maar waarom vond ik het dan zo fijn toen zijn lippen die van raakte?!
"Mau?! Kom binnen!" Ik loop Soph haar kamer in en kijk over haar schouder mee met wat ze aan het doen is. "Natuurkunde?" Ik kijk haar lachend aan en ga dan op haar bed zitten. "Ehmm Soph... hoe gaat het nu eig met je gevoel voor Levi? Over?" Ik probeer nonchalant te klinken maar heb geen idee hoe het werkt. Sophie blijft naar haar werk kijken en antwoord stotterend. "Ehmm ja tuurlijk, dat van jou?" Ik denk even na maar antwoord dan. "Ja, helemaal over." Gelijk heb ik spijt maar dan zegt Sophie:  "gelukkig, want ehmm.. Ik moet je iets vertellen." Even gaat er een spanning door mij heen. Plots gaat de deur open en Gijs, broertje van Sophie, staat in de deuropening. "We gaan eten." Ik kijk Soph vragend aan maar ze schudt haar vraag weg. "Niks bijzonders, komt wel." Ze staat op en trekt mij van het bed. Lachend ga ik achter haar aan. Ik laat nog even een zucht ontsnappen en denk na over hoe ik haar het gebeuren met Justin ga vertellen... Zal ze het begrijpen?