Cassandra Courtney's POV
Andito ako ngayon sa Garden, Iniintay kong dumating si Dash. Hinanda ko na din ang sarili ko sa maaaring mangyari...
"Ms.Cassandra nasa sala na po si Sir Dash, Papuntahin ko na po ba dito?" ngumiti lang ako sa kanya bilang tugon.
"Hi baby!" Sabi sakin ni Dash at hinalikan ako. I smiled at him. Ng makaupo na sya, walang sinuman ang nagsalita saming dalawa, Nakakabinging katahimikan. Nakatingin lang kaming dalawa sa kawalan. Ilang minuto ang nakalipas bago nya napagpasyahang magsalita.
"About what happened hours ago, its just.. Umm. I'm just helping her to choose a gift for her bestfriend. we're just friends. Kung nakita mo mang nakaakbay ako sa kanya, its just my friendly gesture" Sabi nya sakin. Alam kong nakatingin sya sakin pero hindi ako nag-abalang lingunin sya..
"It's okay! don't explain, I understand it" Sagot ko sa kanya
"I know it's not okay, Pinalalabas mo lang na okay ka kahit hindi talaga, Bakit hindi ka magalit sakin?"
"I said I'm okay" kalmado pa ding sagot ko
"NO YOU'RE NOT!" sigaw nya sa akin at doon na ko napalingon sa kanya
"Ano bang gusto mong gawin ko ha? Magwala ako, sampalin ko yung kaibigang sinasabi mo o makipagbreak ako sayo?" Napasigaw na din ako. I lost my temper for the first time. Nagulat sya sa pagsigaw ko, pero hindi nagtagal naging calm na ulit ang expression nya.
"Courtney! its just that I don't want you to pretend. I want you to express your true feelings" sabi nito sabay hawak sa dalawang kamay ko
"I said i'm okay! That's it. Wag mo kong piliting sabihin ang mga bagay na ayaw ko dahil ayun ang gusto mong marinig"
"I-im sorry. I forgot"
"You're starting to forget everything about us. aren't you?"
"N-no!"
"Really?"
"Of course"
"if that's what you say so"
"Baby are you still mad at me?" Tanong ulit nya sakin
"Hindi ko kayang magalit sayo!" Mahinahong sabi ko dito
"you trust me that much. I'm afraid of it"
"Because I love you that all I can do is to trust you to avoid doubts in this relationship"
"I can't believe this! we've been 3 years and here you are, still loving me" And then he hugged me. We stayed like that..
"Yeah! Naalala ko pa nun. Nung pinilit mo kong sagutin ka sa harap ng mga parents natin..."
"Oy Courtney hindi kita pinilit! Alam kong bago pa mangyari yun oo na agad isasagot mo"
"conceited much?"
"Dahil gwapo ako"
"Yabang"
"Mahal mo naman" And he gave me a playful smile. Katahimikan ulit ang nangyari. Pinapakiramdaman lang namin ang tibok ng puso naming dalawa habang magkayakap..
"Baby may itatanong sana ako sayo" pambabasag nyang muli sa kathimikan
"hmm?"
"Paano kung hindi na ako tulad ng dati? Yung dating sweet sayo. dating may time lagi sayo. yung dating mahal na mahal ka. yung laging kinukulit ka sa tuwing di ka nagtetext. what if our relationship is not working anymore? What if one of us will fall out of love?" Alam kong malapit na, kaya ganyan ang mga sinasabi nya. Huminga ko ng malalim at tsaka tumingin sa kanya.
"Will you gonna be brave to ask me if I still love you? or you will just wait for the time that I will leave you" Dugtong nya. Hindi ko na kailangang pagisipan pa yung isasagot ko, dahil matagal ko ng alam
"Until I can! I will hold on to us, to our relationship. But when I feel that I am not important for you as I thought I were. I will wait for you to leave me. Mas gugustuhin ko pang ako yung sobrang nagmamahal para kahit maghiwalay tayo, hindi ko sisisihin ang sarili ko kung bakit tayo nauwi sa ganon. Bakit? balak mo na ba akong iwan?" I ask jokingly
But what hurts me the most is he just smile bitterly. I thought his words is the only thing that can hurt me, but I can't believe that his silence hurts even more.
Kailan kaya? Kailan nya kaya ko maiisipang iwan? Sana handa na talaga ko. Sana lang.
It's already late at night nung napagpasyahan nyang umuwi. Simula nung ngitian nya ako bilang tugon sa tanong ko, Hindi na ako dumaldal pa. Tango nalang ang isinagot ko habang nagkekwento sya.. Ayokong umiyak sa harap nya. Magmumukha akong kawawa at yun ang pinaka ayoko..
Hinatid ko sya sa gate namin. Bago sya umalis hinalikan nya kong muli... Ng makaalis na ang sasakyan nya, Biglang nag-unahan ang luha ko na pumatak
"I guess this is the beginning of our ending" Nabulong ko nalang sa sarili ko
Dash POV
Nakauwi na ako sa bahay.. Nakasalubong ko si Maggie Pero kagaya pa din ng dati, hindi nya ako pinapansin. Hindi ko alam kung bakit pero alam kong may dahilan sya kaya hinayaan ko nalang muna. Nakarating ako sa kwarto ko at nagpalit agad ng damit. Ginawa ko ang dapat gawin bago matulog. Chineck ko muna ang phone ko at tinext si Courtney
To:Baby Courtney<3
sent:11:40 pm
Goodnight baby. Sleepwell! dream of us. I love you :*
Ilang minuto na ang makalipas. hindi pa din sya nagrereply... Baka tulog na siguro.
Nag browse nalang ako ng contacts ko. Napatigil ako sa pangalan na nabasa ko. Why did I feel the urge to text her? while Im typing I saw Courtney's message. But I didn't bother to open it. I'll just finished to composed a message for Jeirah
TO: Jeirah
sent 11:59 pm
Are you home? Take care and goodnight
Nagdalawang isip pa ako kung isesend ko iyon. But I end up clicking send.. After a few minutes I read Courtney's reply and I am taken aback of what I read
From:Baby Courtney<3
Received:11:53 pm
I thought you remember. Happy Anniversary :(
"Fuck!" why did I forgot that! I'm such a bastard! I looked at the clock. It's already 12:03 am. I am late. Really really fucking late!
YOU ARE READING
Falling For Kinsman (COMPLETED)
Teen FictionFormer title: What real love is Simple. Ganyan idescribe ni Jeirah ang buhay nya pero sa paglipat nya ng paaralan, ang simple ay magiging magulo, ang masaya ay mapupuno ng pighati at kalungkutan dahil sa pagmamahal nya sa isang tao na may malaking k...
