XVI

30 4 29
                                    

Time quickly passed by and before I knew, it was already seven o' clock.

Dalawa sa mga mag-aayos ay nasa loob ng aking kwarto. Ang natitira pang dalawa ay nasa sala at inaayusan na si Steven. At ito ako ngayon, sinisiyasat kung mabubuhay pa ba ako ng matagal. Nanigas na lamang ako nang makita ang limang dress na nasa kama. Anong ang mangyayari sa apat na hindi ko nagustuhan?

"So madam! Sa limang ito, ano ang pipiliin mo? Baka mag-enie meanie lang po kayo. Walang ganunan ah?" sabi ng baklang make-up artist na naka ponytail.

"Um, sir..." he(she?) scowled. Palagay ko ayaw niyang tawagin siyang lalaki "...I mean ma'am, bakit lima itong pagpipilian ko? Akala ko ba fixed na 'yung susuotin ko?" Taglish can be a pain sometimes. It sounded like a spoiled kid.

"Hindi kasi alam ni Secretary Kim yung taste kaya kinuha niya 'yung top 5 na sa tingin niya ay magpapaakit sa kasama mong lalaki!" sagot ng isa pang bakla na naka low ponytail.

Secretary-chan, I would like an explanation later! I scowled. "Kung gayon ay yung white off-shoulder na lang siguro. As for the make up, I just want it to be simple."

"Copy that! So simulan na natin ang Operation: Seducing Mr. Escort!" sabi ng naka-ponytail. Bakit ang layunin ninyo ay mapaakit ang kasama ko? I smiled wryly in reply and started wearing my dress.

****
If you overlooked their seducing tagline, their performance was satisfying. It seemed they felt the same as they sighed in relief for a job well done. Tinawag ng isa sa kanila si Steven. Before exiting, I wore a gold plain necklace and a pair of earrings.

Bumungad ang isang lalaking iniisip na mas nais niya pang maging savage kaysa maging prinsipe. He wore a full black formal attire except his blue necktie. Muntikan ko na siyang hindi makilala kung hindi niya ginawang kapa ang coat.

I admit he transformed into a decent one. Siguradong namangha din ito sa aking pagbabagong-anyo kahit ang kaniyang mukha ay kasing-blangko ng papel. As if remembering something, he postured himself and raised his left arm.

"Ehem! Ehem! Boss gwapo, ano naman po ang masasabi niyo sa itsura ni madam?" the gay with the ponytail chimes in.

"Eh?" Steven and I simultaneously squeaked.

"Alam niyo naman, sir! Nagpapaganda ang mga babae para maging kaaya-aya naman silang tingnan. May iba naman ay para mabigyan sila ng atensyon. Beke nemen pwede kang mag-comment."

I glared to the makeup artist. Ako ang nahihiya sa kasama kong bakla. She-the makeup artist beside me should have known that girls don't want to be stared for too long. That is a fact from psychology.

"Maganda ang..."

"Ang?" the makeup artist prompted.

And a mocking smile was formed across his lips. "Maganda ang naging performance niyo po, ma'am. A job well done. For real, I appreciate your work today."

The makeup artist frowned. It seems she was dissatisfied to his comment. Ngunit pilit itong ngumiti at nagpasalamat. Agad na silang umalis pagkatapos tanungin ni Steven kung nabayaran na ito.

And here we were, me and him. For some unknown reason, I have no idea why I felt slightly disappointed.

The darkness of the night sky went through my unit as Steven turned off the lights. For me, he somehow blended with the darkness...and became manly than before. Again, he offered his hand wrapped in fingerless glove as a sign of formality.

"So Lady Britney, shall we-" I hastily wrapped my arms around his.

"It is unnecessary to be this formal, yes? And why wearing fingerless gloves?"

When The Night Sky Becomes LivelyWhere stories live. Discover now