Bağzı insanlar zaman içinde bağlanır birbirine ama kimse yaşayacağı, tanışacağı insanı seçemez. Kimin ihanet edeceğine, kimin birbirine sadık kalacağına bilemez işte bu bilinmezliklerin içinden hiç beklemediğiniz anda tesadüfen biri çıkar karşınıza...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Gözümü yavaş yavaş araladığımda koltukta yatıyordum hemen doğrulmaya çalıştım, kaç dakikadır burada böyle yatıyordum, yere düştükten sonra beni buraya kim taşımıştı Can taşıdıysa o nerdeydi, bilmiyordum tek bildiğim buradan hızlıca uzaklaşmak zorunda olduğumdu. Hızlıca odama koştum siyah çantamı alıp içine birkaç kıyafetimi katıp tekrardan salona döndüm ve telefonuma bakındığım sırada artık telefonumunda önemi kalmadığını düşündüm ve kapıya doğru yöneldiğim sırada Can'ın sesinin gelmesiyle duraksadım.
"Bunu mu arıyorsun sevgilim." Diye kapıyı tutunca ellerimin titremesiyle çantayı yere düşürdüm.
"Can, lütfen yalvarıyorum beni bırak bak kafamı dinleyip yemin ediyorum geri dönücektim lütfen." Dedim yalvarırcasına aynı zamanda gözümden akan yaşları elimin tersiyle sildim. Tam sildiğim sırada kan kokusu gelince yüzümede kanımın bulaştığını farkettim.
"Hayır hayır sevgilim seni bırakamam benden bunu isteme herşeyi konuşup halledebiliriz bize biz iyi geliyoruz unuttun mu." Diyip gülmeye başlayınca iyice sinirlerimi bozmuştu.
"Can sen, neyse ya önemi kalmadı." Tam gencecik bir kızın hayatını kaybettiğini hemde benim yüzümden olduğunu söylerken durdum.
"Noldu sustun hayatım ama dur ben tahmin edeyim sen şu aklı bozuk kızın dediklerine uyup, benden kaçıyorsun." Diyince aklıma tekrardan kızın kanlar içinde yattığı gelince miğdemin bulanmasıyla çıkartmamak için elimi ağzıma götürdüm.
"O kız, ruh hastası dediğin kız bugün öldü hemde öldürüldü." Dedim.
"S*iktir, benim yaptığımı düşünmüyorsun değil mi hem bir saniye sen nerden biliyorsun." Dedi ve evin içinde yürümeye başladı hızlı adımlarla bir oraya bir buraya yürüyordu kafası karışmıştı.
"Aksine bütün oklar sana döndü evet ilk başta inanmak istemedim ama bana yaptıklarından sonra neden olmasın diye düşündüm." Dedim bir anda gelen cesaretimle.
"Sana her şeyi anlattım sen kafana sokmak istemedin ve şimdi kaç senelik sevgilini yarı yolda bırakıyorsun kolay değil o işler." Diyip koltuğa oturunca yanına gittim ceketimin cebinden bana evlilik teklifi ettiği tektaşı masaya koydum ve arkamı döndüm yavaşca kapıyı açtım.
"Cansuu, al şu yüzüğü ait olan yere tak bana bunu yapma." Diye bağırınca tam kapıdan çıkıcakken hızlıca kapıyı eliyle itti ve saçlarımdan tutup beni içeriye doğru sürüklemeye başladı. Neye uğradığımı anlamamıştım halının kenarına gelince tökezleyip durdu ve ayağıyla karnıma vurmaya başladı.Hayatım boyunca hiç şiddet görmemiştim ilk defa canım acısada acıyı hissetmeyecek kadar içime nefret dolmuştu. Hızlıca ayağa kalktım ve ona doğru yaklaştım ve vurmaya başladım ama beni tek hamleyle masanın üstüne fırlattı.
"İmdaat yardım ediin!" Diye bağırmaya başladım eliyle ağzımı kapattı ve üstüme çıktı. Sesimi kimseye duyuramıyordum içim yanıyordu hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sağ elini saçıma dolayıp kafamı masadan sarkıtıp beni öpmeye başlayınca tüm gücümle onu geriye doğru itmeye çalıştım sinirlenip yüzüme vurmaya başladı. Gözlerim karardı, burnumdan sıcak sıcak kanlar akmaya başladı ılık kanı hissedince kendime geldim ve tekrardan ona vurmaya başladım tam kaçıcakken çelme takmasıyla yere düştüm hızlıca pantolonun kemerini söktü.
