YARALI | Yarı Texting

11.Bölüm

Selam canlarıım, bu bölüm benim için çok ayrı, bölümün sonuna görseller ekledim ve sonunda çok heyecanlı bir bölüm var sizler seviyorum şarkıyı açmayı unutmayın.

•Sapanca, 5 Mart•
Gözlerim kapalıydı ama arabada olduğumuzu hissediyordum. Arabaya bindikten sonra utancımdan uyumuş olmalıydım kaç dakikadır uyuduğumu bilmiyordum yavaşca sol gözümü araladım ve saate baktım saat tam beşe geliyordu ve biz hala yoldaydık eve gittiğimizi sanıyorum yani sanıyordum ama şimdi nereye gidiyoruz bilmiyordum. Camın açılmasıyla içime titreme girdi ve üstümdekini kafama kadar çekince Kerem'in kokusu geldi üstümdeki bir örtü değildi bu Kerem'in ceketiydi. Benim ceketi üstüme çekmemle hızlıca cam kapandı olduğum yerden doğruldum yere yatmış olan koltuğu elimle eski haline getirdikten sonra arkama yaslandım ve camdan baktığım sırada nerede olduğumuzu anlayamadım ve Kerem'e döndüm.

"Biz eve gitmiyormuyduk." Dedim dikkatini yola vermiş olan Kerem'e.

"Günaydın yola çıktığımızdan beri uyuyorsun." Diyip arabanın saatine baktı ve ekledi, "Tam iki saat olmuş."

"Soru sormuştum, nereye gidiyoruz?" Dedim.

"Şuan tam olarak Sapancadayız." Diyince kaşlarımı çattım ve önüme döndüm neden buraya gelmiştik bilmiyordum.

"Sor." Dedi Kerem bana bakarak.

"Neyi?" Dedim ona dönüp.

"Neden buraya geldiğimizi." Dedi her seferinde aklımı okuyor olamazdı değilmi.

"Nerden anladın bunu sormak istediğimi." Dedim.

"Tahmin ettim." Dedi ve telefonunu çıkarttı ardından ekledi, "Birisiyle görüşmem gerekliydi bu yüzden bugün burada kalıyoruz." Dedi.

"Ne, yani kiminle görüşüceksin." Dedim heyecanlı bir şekilde.

"Hem sen sürekli demiyormuydun sıkıldım, bunaldım babamın eski bir dostunu ziyaret edicem ve sende arkamdan gelmeyip beni burada bekliyorsun Cansu Hanım." Diyip arabayı durdurdu ne yani buraya hem iş için hemde sırf benim canım sıkıldı diye mi gelmiştik bu fikri sevmiştim ve sorun çıkartmayı düşünmüyordum.

"Peki tamam bu sefer söz seni arabada bekliyor olucam." Dedim gülerek bu söylediğim onunda hoşuna gitmişti ama kendini gülmemek için tutmuştu arabadan indi ve ortadan kayboldu yaklaşık yarım saat bekledikten sonra artık sıkıntıdan patlamak üzereydim ki Keremi görünce birden rahat bir nefes aldım.

"Bitti mi işin, ne konuştun." Dedim arabanın kapısı açılınca cevap vermedi arabayı çalıştırdı.

"Şimdi bizim için ayrılan bungalov'a gitme vakti." Dedi ne yani bizim için mi ayrılmıştı o kadar meraklanmıştım ki içim içime sığmıyordu. Bugün yaptığım için özür dilemelimiydim yani ona yakınlaştığım için hala bilmiyordum belkide beni yanlış anlamış olabilirdi. Derken arabanın durmasıyla kapattığım gözlerimi açtım.

"İnebiliriz." Dedi ve arabadan indi arkasından bende indim ve arkasından yürümeye başladım minik bir kapının önünde durduk Kerem cebinden anahtarı çıkartıp kapıyı açtıktan sonra içeriye girdik girer girmez bizi kocaman bir bahçe, ortasında havuz ve ev karşıladı o kadar güzel gözüküyordu ki kendimi alamayıp hemen Keremin önüne geçtim ve hızlıca eve girdim o kadar büyüleyici ve güzeldi ki teker teker dizayn edilmiş gibiydi.

"Sen geç ben şömineyi yakayım." Dedi Kerem.

"Bu-burası çok güzel." Dedim ve ekledim, "Kerem çok teşekkür ederim." Dedim.