Cansu'nun anlatışıyla...
•İstanbul, 8 Mart•
Dışarıda yağmur yağıyordu, bense odada ya yalnızdım. Kerem uyuyor yani büyük ihtimalle öyle tahmin ediyorum. Kızgın değilim, mutluda değilim günlerdir tek düşündüğüm şey intikam evet Can'a ders vermek istiyordum gencecik bir kızın hayatını alması, benim hayatımı altüst etmesi düşündükce daha fazla kinleniyorum ona. Yanımda ki sehpaya uzanıp ölen kızın kardeşinin adresine baktım sanki sürekli ona bakmıyormuşum gibi gitmeliydim, gerçekleri öğrenmeliydim evet oraya bir kez daha gidip aynı şeylerin gözümün önüne gelmesini istemiyorum ama yapmalıyım kendim için ve buna asla Keremi karıştırmamalıyım. Yavaşca yerimden kalktıktan sonra üzerime montumu geçirdim haberlerden duyduğuma göre şiddetli bir kar bekleniyordu, yatağa eğilip telefonumu alınca saatin sekiz'e geldiğini farkettim yani Kerem nerdeyse uyanmak üzereydi çantama telefonu attıktan sonra kapının önünde durdum ve yavaşca kilidi çevirdim, dışarıya çıkınca kapıyı geri kapattım ve hızlıca bahçeden çıktım.
"Günaydın güzel kızım." Birinin arkamdan seslenmesiyle durdum bu teyze Keremle camdan gördüğümüz teyzeydi.
"Günaydın." Dedim gülümseyerek.
"Acelen mi var?"
"Evet en yakın taksi durağı nerede teyze."
"Yolun sonu caddeye çıkar, oradan binebilirsin." Diyince teyzeye teşekkür ederek yanından ayrıldım. Dedikler gibi bugün hava dehşet soğuktu montumun kapşonunu kafama geçirdim ve koşar adım durağa ilerledim. İlerden gelem taksiyle elimi kaldırdım.
"Nereye abla?" Camı indiren taksiciye baktım ve cevap vermeden içeriye bindim.
"Şu adrese gidebilirmiyiz." Notu eline aldı ve saate baktı.
"Abla uzak orası yani trafik yoksa iki saate varırım." Diyip notu uzattı.
"Uzak olduğunu biliyorum ayrıca param var merak etme." Diyip önüme döndüm cevap vermeden arabayı sürmeye başladı. Bütün erkeklere sinir oluyordum yani bir kişi hariç naptı acaba uyandımı Kerem uyandıysa neden aramadı derken telefonumun çalmasıyla elimi kalbime götürdüm. Aynadan bakan taksiciye göz devirdim ve telefonu çıkarttım arayan oydu Kerem. Hemen meşgule atmamla beraber tekrar çaldı ve tekrar tekrar çalmaya başlayınca sessize aldım.
"Neredesin Cansu, açarmısın lütfen telefonu konuşmuştuk seninle beraber halledebiliriz demiştim." Kerem'in mesajını defalarca okudum ne yazıcaktım bilmiyordum, tahmin etmişti oraya gittiğimi biliyordu.
"Kerem bu senin halledebileceğin birşey değil, bu benim konum lütfen halledip dönücem." Yazıp yolladım anında bildirim geldi.
"Sana en yakın taksi durağında in geliyorum." Yazınca kalakaldım.
"En yakın durak nerede?" Diye sordum.
"Abla şuan en yakın durağa indiremem seni yollarda sakin zaten varırız." Diyince cevaplamadım zaten inmek gibi bir planım yoktu.
"Az kaldı abla." Taksicinin seslenmesiyle gözlerimi açtım yavaşca doğruldum boynum tutulmuştu, camdan baktığım sırada o günü hatırladım elimi boğazıma götürdüm.
"Ben hatırladım burada inebilirmiyim?" Hemen cüzdanımdan parayı çıkartıp adama uzattım üstünü almadan indim ve kapıyı kapattım. Yavaş adımlarla yürümeye başladım başım dönüyor ve miğdem bulanmaya başlıyordu. Tam evin caddesine geldiğimde duvara yaslandım.
"Yapabilirsin Cansu, bu güne kadar neler gördün." Diye fısıldayıp tekrardan yürümeye başladım evin önüne gelince kafamı yukarı kaldırarak bahçeden evin girşine yürüdüm. Hızlıca merdivenlere çıktım daire no:6 yazısının önünde durdum ve zili çaldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YARALI | Yarı Texting
RomanceBağzı insanlar zaman içinde bağlanır birbirine ama kimse yaşayacağı, tanışacağı insanı seçemez. Kimin ihanet edeceğine, kimin birbirine sadık kalacağına bilemez işte bu bilinmezliklerin içinden hiç beklemediğiniz anda tesadüfen biri çıkar karşınıza...
