Yaşadıklarım bitmiyordu, hafızamdan ne yapsam geçmişimi silemiyordum yapamıyordum çünkü ben buna mahkumdum yanlızdım, kismeyi sevemezdin, aşık olamazdım, bir ailem olamazdı biliyordum geçmişimin izlerini ailemin izlerini silemezdim bu benim kaderimdi annem gibiydim onun gibi bir adama aşık olmuştum yanlış bir tercih yapmıştım onun yolundan gidiyordum. Tek birşey yapmadım ben, onun gibi beni sevdiğini sandığım adamdan hamile kalmamıştım ve bir çocuğu doğurmak zorunda kalmamıştım. Titrerken kendime geldim, gözlerimi açtım nerede olduğumu tahmin edemiyordum tek bildiğim soluk soluğa kalana kadar koşmuştum ve çöpün yanına sığınmıştım burası beni korur sanmıştım ama üşüyordum, titriyordum. Bacağımın altından gelen titreşim sesiyle ayağımı kaldırdım ve çantamdan geldiğini fark ettim hızlıca fermuarı açıp telefonumu çıkarttım.
*Cansu, Cansu beni duyuyor musun.* arayan keremdi. Konuşamıyordum ağzımı açamıyordum, yapamıyordum. Yüzüne kapatıp, interneti açtım ve ona hızlıca konumumu gönderip telefonu çantama attım. Ayaklarımı karnıma kadar çektim başımı dizime koyduğum sırada araba freniyle kafamı kaldırdım.
"Cansu, neredesin sen Cansu saatlerdir arıyorum açmıyorsun." sesi titriyordu, gözünden yaş akıyordu ilk defa biri benim için ağlıyordu, sesi titiriyordu, "İyi misin ben, ben çok korktum." Hızlıca arka kapıyı açtıktan sonra hemen yanıma döndü yere eğilip beni kucakladığı gibi arka koltuğa yatırdı ve üzerime ceketini örttü.
—————————
Yol boyu dikiz aynasından beni kontrol etmiş, seslenmişti kendime gelememiştim ona cevap verememiştim, ama güvendeydim. Evin kapısını açtıktan sonra hızlıca yanıma gelip beni kucağına aldığında başımı göğsüne yasladım. Yavaşca beni kendi yatağına bıraktıktı üzerime örtü örttükten sonra su bardağıyla tekrardan odaya girdi.
"Konuşmuyorsun anlıyorum, tepki vermiyorsun onu da anlıyorum ama güvendesin bak evindesin Cansu." Gözlerimi gözlerine çevirdim ağlamamak için kendimi sıktığım için çenem titriyordu, "Ağla Cansu, bağır içinden ne geliyorsa onu yap ama susma lütfen." Evindesin bana evindesin demişti. Yerimde doğruldum ve yavaşça ona sarıldım sormadan kafamı, göğsüne yasladım birden kalp atışı hızlanmaya başladı ellerini yavaşca sırtıma sardı.
"Burda kalabilir miyim?" dedim fısıldayarak.
"Sen hep burada kal Cansu." Dedi fısıldayarak. Gülümsedim birkaç dakika öylece kaldım kalp atışını dinledim yavaş yavaş eski haline dönüyordu burası o kadar rahattı ki hep burada kalmayı diledim hep onunla olmayı ama olmazdı, olamazdı ben sevemezdim ben onun tertemiz kalbine fazla kirliydim ama yinede onu diledim.
"İnsan mı aşktan ölür, yoksa aşk mı insanı öldürür?" Kaşları çatılmıştı bunu yüzüne bakmadan da anlayabiliyordum.
"Buda nerden çıktı." Ellerini sırtımdan çekip gözlerime baktı.
"Unutmak istiyorum lütfen." Gözleri gözlerimdeydi ona cevaplaması için yalvaran gözlerle bakıyordum.
"Aşk öldürmez ki... Aşk insanı güzelleştirir. Hak etmeyen birini sevmişsen eğer senin kıymetini bilmemişse, üzmüşse acıtır. Seni güldüren, git dediğinde bile kendini onda bulan, değer veren, gözünün derinine bakan biriyle ol bakalım öldürür mü." Gözümünün en derinine bakıyordu, beni güldürüyordu, değer veriyordu belkide kandırıyordu. Kendimi geri çekip sırtımı yatağın baş ucuna dayadım gözlerimi gözlerinden çektim ve dışarıya odakladım.
"Aşk, insanı öldürür beklemek, kavuşamamak, çok sevmek ama söyleyememek, dönüp dolaşıp kendini onda bulmak, başın sıkıştığında onun yanında olmak istemek, söyleyememek, içine atmak insanı öldürür." dedim gözümden akan yaşı silerken.
أنت تقرأ
YARALI | Yarı Texting
العاطفيةBağzı insanlar zaman içinde bağlanır birbirine ama kimse yaşayacağı, tanışacağı insanı seçemez. Kimin ihanet edeceğine, kimin birbirine sadık kalacağına bilemez işte bu bilinmezliklerin içinden hiç beklemediğiniz anda tesadüfen biri çıkar karşınıza...
