YARALI | Yarı Texting

9.Bölüm

Yavaş yavaş gözlerimi araladığımda karşımda Kerem'i gördüm sandalyenin üzerinde uyuyordu, kolumu çekmemle kolumdaki serumun canımı acıtmasıyla ses çıkarınca birden Kerem gözlerini açtı.

"Cansu iyiymisin." Diyen Kereme gülümsedim.

"Uyandırdım seni." Dedim.

"Ben uyumuş kalmışım aslında senin uyanmanı bekliyordum." Dedi uykulu bir şekilde.

"Serumun ne zaman takıldığını bilmiyorum farketmeden çekince canım yandı." Dedim.

"Sanırım yaşadıklarınla, korku birbirine karışınca bayılmışsın yani arabada bayıldın, doktorlar öyle söyledi tramvatik dediler." Diyince kendime geldim.

"Bende kötü birşey var sanmıştım çok teşekkür ederim sana karşı o kadar mahcup oldumki." Dedim.

"Eğer ben oraya gelmeseydim, belkide sen tekrardan aynı şeyleri yaşıyor olucaktın ben senden özür dilerim yani seni kimsesiz orada bıraktım telefonunun olmadığını bile sonradan farkettim." Diyince yatakta doğruldum.

"Telefonumu kırıp atmıştım ve ayrıca gerçekten beni neden bıraktığını merak ediyorum sana yük olurum diye falan korktuysan merak etme eşylarımı alıp gidicem zaten." Dedim sinirli bir şekilde.

"Ben gerçekten bilmiyordum asla böyle birşey yapmazdım bi insanı yarı yolda bırakmazdım ama korktum yani sana zarar gelmesinden benimle olduğun sürece başının tehlikede olmasından korkuyorum." Diyince kaşlarımı çattım.

"Ben o adamlardan korkmadım sadece başımıza birşey gelmesinden yani anla işte silahı görünce tırstım." Dedim.

"Sadece o adamlar değil keşke onlar olsa." Diyince birden yutkunamadım ne ne demek istiyordu.

"Nasıl yani ben tam olarak neyden bahsettiğini anlayamadım." Dedim.

"Boşver söylemedim say hemşireyi çağırayımda serum bittiyse çıkalım." Diyip hızlıca kapıdan çıktı başka kişiler kimlerden bahsediyordu başında nasıl iş vardı bilmiyordum ama öğrenicektim.

"Merhaba geçmiş olsun." İçeriye hemşire girince arkasına baktım ama Kerem yoktu.

"Teşekkürler." Dedim.

"Eşinize mi bakıyorsunuz çıkış işlemlerini hallediyor sizinde serumunuz bitmiş, çıkarttım gayet iyisiniz tekrardan geçmiş olsun." Diyince hiçbir şey diyemedim bu insanlar bana gerçekten teker teker mi geliyordu anlam veremiyordum ayağa kalkıp ceketimi yavaşca kolumdan geçirdim ve kapıya doğru yöneldiğim sırada Kerem koşturarak yanıma geldi.

"Ben yardım edeyim sana." Diyince geri çekildim.

"İyiyim ben kendim gidebilirim." Dedim yürürken.

"Peki nasıl istersin." Dedi Kerem insan bir ısrar eder ya odun dedim içimden.

"Araba şurada." Diyince arkasından onu takip ettim ve arabaya bindim.

"Nereye gidiyoruz." Dedim.

"Eve ha ama başka kalıcak yerim var arkadaşıma falan giderim diyorsan orayada bırakabilirim." Dedi.

"Dalga mı geçiyorsun benimle, hem arkadaşım falan kalmadı bitti yerimi ötmüş salak." Dedim.

"Eve gidiceğini omu söylemiş yani." Dedi.

"Evet ya senden sonra ona gittim biraz tuhaftı zaten bende dedim eve gidip eşyalarımı alıcam falan ben bırakırım dedi hatta yemin ettirdim söylemez zannetim ama hata bende eve girdiğimde direk odama gittim eşyalarımı falan topladım derken mutfaktan Can'ın çıkmasıyla kalakaldım." Dedim.