lu တေယာက္ Playground ထဲက ခံုတန္းေလးတခုေပၚမွာ ထိုင္ရင္း နာရီတႀကည့္ႀကည့္ႏွင့္…
' Baekkie မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ကလဲ အဆင္ေျပေနပီဆိုလဲ ph ေလးဘာေလးဆက္တာမဟုတ္ဘူး 7 နာရီေတာင္ေက်ာ္ျပီ ငါတေယာက္တည္း အိမ္ျပန္လို႔လဲမရဘူး Aunty Byun က Baekkie နဲ႔တူတူသြားတာဆိုေတာ့ Baekkie ျပန္မပါလာရင္ေမးမွာပဲ huu… ငါ ph ဆက္ေတာ့လဲ မကိုင္ဘူး တကယ္ပဲ Baekkie မ ျပန္လာပေစဦး ဟြန္႔ ကူညီမိတာကိုကငါ့အမွား …'
lu စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနသည္…
' မထူးပါဘူး အိမ္ပဲျပန္ေတာ့မယ္ Aunty Byunေမးရင္ ငါအမွန္အတိုင္းေျပာပစ္မွာ Baekkie မ နင္ေတပီသာမွတ္! နာ့ကို တေယာက္ထဲ ပစ္ထားခဲ႔တဲ႔တြက္ ဟြန္႔'
Lu စိတ္တိုတိုနဲ႔ ထိုင္ရာကထပီး ျပန္ဖို႔ လွည့္ထြက္လိုက္ေတာ့…
lu ေရွ႕ကို mask နဲ႔ လူတေယာက္က ပိတ္ရပ္လိုက္သည္…
lu ရုတ္တရက္မို႕ လန္႕သြားသည္…
ျပီးေတာ့မွ ထိုလူကိုေသခ်ာႀကည့္မိေတာ့…
' Oh Sehun???'
' hk hk မဆိုးပါဘူး ကိုယ္ mask တပ္ထားတာေတာင္ lu က မွတ္မိသားပဲ'
' ဒီမ်က္ႏွာႀကီး ေန႔တိုင္းမေတြ႕ခ်င္လဲေတြ႕ေနရမွေတာ့ မမွတ္မိဘဲေနမလား!'
' တကယ္? lu ကကိုယ့္ကို တကယ္မေတြ႕ခ်င္ဘူးေပါ့'
Hun က lu မ်က္လံုးေတြကိုစိုက္ႀကည့္ျပီး ေျပာလိုက္ေတာ့……
' ထား …ထား ပါ……ဖယ္ ! lu ျပန္မလို႔ !'
lu က Hun ကိုေက်ာ္ကာ ထြက္သြားဖို႕လုပ္ေတာ့…
' ဟာ ! ခဏေန……'
Hun လဲ lu လက္ေလးကို လွမ္းဆဲြလိုက္သည္…
' wae?'
' lu Rollar Coaster စီးရဲလား?'
' ဟင္! ရုတ္တရက္ႀကီး ဘာဖစ္လို႔လဲ'
' စီးရဲလားလို႔'
' ဟင္! imm imm စီးတာကစီးရဲပါတယ္ wae?'
' ကိုယ္တို႔ သြားစီးရေအာင္ေလ ကို္ယ္တခါမွ မစီးဖူးလို႔'
ဟင္!ဒီအရြယ္ႀကီးေရာက္ေနပီ တခါမွမစီးဖူးဘူး??
lu စိတ္ထဲကေတြးလိုက္မိသည္…
