' Oh Sehun shi ကို
lu ... မခ်စ္ဘူး ! အရင္တုန္းကေရာ ... အခုေရာ...'
ေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားေသာ သူမ ေက်ာျပင္ေလးကိုသာ ေငးႀကည့္ေနမိရင္း ေက်ာက္ရုပ္တစ္ရုပ္လို က်န္ေနခဲ႔ရသူက… Hun
သူမ ေနာက္ကို ေျပးလိုက္သြားဖို႕ရာအတြက္လဲ ေျခေထာက္ေတြက လံုေလာက္စြာအားမရွိေတာ့ …
တကိုယ္လံုးက အားအင္ေတြ ဆုတ္ယုတ္သြားသလို …
သူမ ရဲ႕ အေျဖစကားက အင္အားျပင္းစြာ Hun ႏွလံုးသားကို ထိမွန္ခဲ႔သည္ …
Hun တဆစ္ဆစ္ႏွင့္ နာက်င္လြန္းလွေသာ ႏွလံုးသား တည္ရွိရာ ဘယ္ဘက္ရင္အံုကို ဖိထားမိ ရင္း ..
ပါးျပင္ေပၚက ခပ္ေႏြးေႏြး စီးေႀကာင္းတစ္ခ်ိဳ ႕ကို ခံစားမိသည္ႏွင့္အတူ …
ခုနတည္းက အံု႕မႈိင္းညိဳ ႕ေနခဲ့ေသာ ေကာင္းကင္ႀကီးမွ မိုးစက္မိုးေပါက္ မ်ား က်ဆင္းလာေလသည္ …
မိုးစက္ မိုးေပါက္ေလးမ်ားမွ တျဖည္းျဖည္း သည္းထန္ေသာ မိုးအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းလာေသာ္လည္း …
Hun ေနရာမွ တစ္လက္မ မွမေရြ႕မိေသး …
သူရဲ႕ မ်က္ႏွာ အပါအဝင္ … တကိုယ္လံုးကို စိုရႊဲေနေစသည့္ ေအးစက္စက္ မိုးေရ ၏ အထိအေတြ႕မ်ားႀကားမွ … ပါးျပင္ေပၚက ခပ္ေႏြးေႏြး အထိအေတြ႕ကို သူအေျဖရွာေနမိဆဲ …
သူ အေျဖကို ရွာလို႕ေတြ႕သြားခ်ိန္မွာေတာ့ …
မိုးေရထဲ အခ်ိန္အေတာ္ႀကာ ရပ္ေနမိေသာေႀကာင့္ အနဲငယ္ ျပာေနျပီျဖစ္ေသာ သူ႕ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို တြန္႕ေကြးလ်က္ ခပ္မဲ႔မဲ႔တခ်က္ျပံဳ းလိုက္မိသည္ …
lu ရယ္ …
မင္းအရမ္းကို ေတာ္လြန္းပါတယ္ …
တကယ့္ကို … အရမ္း …
___________________________________
ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ မိုးေရထဲမွာ ရပ္ေနမိခဲ႔လဲ Hun မသိေတာ့ …
အနည္းငယ္အသိျပန္ဝင္လာေသာ အခ်ိန္က်မွ ကားဆီျပန္သြားျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ႔သည္ …
လူက မူးရိပ္မူးရိပ္ ျဖစ္လာေတာ့ အိမ္ခန္းထဲက sofa ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ကာ ေခါင္းကို ေနာက္ေမာ့၍ မ်က္လံုးမ်ားကို အသာမွိတ္ထားမိသည္ …
