Golden Age: Semideus Specials

that night when lanterns flew...

Cesia's POV

Nakapangalumbaba ako sa mesa habang minamasdan sina Ria at Chase na sumasayaw hanggang sa matapos sila.Unti-unting nagbago ang kanta, at napangiti ako pagkatapos makita si Hermes na tumayo at inabot ang kanyang kamay kay Tita Grace.

Di nagtagal, nadagdagan ang mga tao sa gitna para sabayan ang bagong kasal.

Mabagal kong ibinukas-sara ang aking mga mata. Ang ganda kasing pakinggan ng pinapatugtog ng mga Arcadians... nakakaantok.

"Abigail?"

Mabilis akong napaayos ng pagkakaupo pagkatapos marinig ang tinig ni Papa. Nakatayo siya sa tabi ko at nakaabot ang kanyang kamay.

"Dance with me."

Natawa ako nang marahan at agad tinanggap ang alok niya. Tumayo ako at dumako sa gitna hawak-hawak ang nakataas niyang palad.

Napansin ko ang pagbagal ng pagsayaw ng iba para magbigay-daan. Bahagya ring yumuko ang ibang pillars sa'min. Pagkatapos silang tanguan ni Papa, ay saka lang sila nagpatuloy.

Nang makarating na kami sa gitna, ipinatong ko ang isa kong kamay sa balikat niya. Marahan niya ring hinawakan ang beywang ko. Kasunod na bumaba ang aking tingin sa paanan namin para panoorin ang direksyon ng bawat hakbang niya. Ilang sandali ang lumipas at nakabisado ko na agad ang bawat galaw niya.

Nang mapanatag na ang loob kong kaya ko na siyang sabayan, ay saka ko inangat ang aking tingin sa kanya.

"Would you look at that," puna niya nang nakangiti. "My daughter's a fast learner." 

Ngunit napansin ko ang dahan-dahang paglaho ng kanyang ngiti. "Akala ko hanggang sa panaginip lang kita maisasayaw, anak..."

"Nakita niyo po yung mangyayari, diba?" tanong ko. "Hindi niyo po ba nakita ang sandaling ito?"

"Iba ang nakita ko." Nanumbalik ang kanyang ngiti, at sa isang iglap, natagpuan ko ang aming sarili sa gitna ng ceremonial hall na pinapalibutan ng mga students at staff ng Academy.

Yumuko ako at nalamang suot ko ang gown na midnight blue at may maliliit na diamonds sa bandang dulo ng mahabang skirt. Pamilyar ito, dahil nasuot ko na ito, sa gabi bago ang unang digmaan, para sa selebrasyon ng tatlong lunar goddesses.

Napangiti rin ako, dahil naalala kong, hindi nga pala ako nakapagsayaw sa gabing 'yon kahit ang daming nag-aya sa'kin. Siguro dahil kinakabahan pa rin ako no'n na makipaghalubilo sa ibang estudyante, at mas lalo lang pinalala ng mangyayaring digmaan ang naramdaman ko.

"This was what I saw." Inangat niya ang kamay ko at umikot ako sa ilalim nito. "My Abigail, all grown up, in the middle of a big hall, wearing a beautiful gown, but not as beautiful as her."

Muli akong natawa. "Papa naman, eh."

"Mag-isa ka lang, bakit?" tanong niya.

"Baguhan pa po kasi ako no'n..." malumanay kong sabi sabay iwas ng tingin. "Tapos pinaghalong kaba at takot pa ang naramdaman ko sa gabing 'yon..."

Habang umiikot-ikot kami sa gitna, ay inilibot ko rin ang aking paningin sa ceremonial hall.

"Which is why you didn't notice him..." aniya, na ipinagtaka ko.

Kumunot ang aking noo. "Sino?"

"Someone who waited for a sign to dance with you," dagdag pa niya. "He waited for you to look back at him but you didn't, did you?"

Napakurap-kurap lang ako.

Sino yung tinutukoy niya?

Nasagot ang aking katanungan pagkatapos mahagilap ng mga mata ko ang isang lalaki na nakatayo katabi ang isa sa mga istatwa ng ceremonial hall. Nakapamulsa siya habang nakatuon sa direksyon namin.