Everything in Between

Prologue

Ascella|16

All my life I see abuse. I saw how my father abuse my mother, he used to slap my mother hard in her cheeks that his palm almost visible on her cheeks, my mother would not let me see her cry because for her crying is a sign of weakness, but I always heard her cry from the other room. I never understand why my mother still with my father until this day, maybe because of love or maybe because of me. I don't know?

When I was young and my father comes home drunk, my mother would always urge me to go outside and play with my friends. I always obeyed her, but the fact is that I know she's simply protecting me from the misery I'll see in her eyes when my father starts beating her. She would always said that she's okay even she's not. She's always lying about that. I'm also lying, I don't have friends, because they're afraid of my father, as a child it's very hard growing up without a friend you can talk to. 

As time past by I get used to it, but my father still hurting my mother physically and emotionally. It comes to the point that my mother always wear long sleeves to hide the marks caused by my father. 

I look at our window and saw my father coming, I slowly look at my mom and I saw different kinds of emotion on her eyes: pain,tiredness,anger sadness. When she saw me looking at her she smiled at me. Lumapit ito saakin at hinaplos ang buhok ko. She used to have fair white skin, she's beautiful but now all I can see is tiredness and pain. 

"A-Ascella, labas ka muna." she said with a low voice. Here we go again. Kahit ayaw ko man iwan sya ay wala akong magawa dahil paparating na si papa. Dahan-dahan akong tumayo dala ang notebook ko. Lumabas ako mula sa likod ng bahay namin kung saan papunta sa gubat at may daanan papunta sa kapatagan. Ang alam ko ay madalas pumunta doon ang mga anak ng mayayaman para mag party pero ni minsan ay hindi ko naisipang magawi doon.

Maybe because I would feel left out? lonely? 

Hawak ko ang flashlight habang naglalakad sa gitna ng gubat. Hindi naman sobrang kagubatan, marami lang talagang puno na nakapaligid kaya gubat na ang tawag ng iba. Muli akong tumingin sa pinanggalingan ng bahay namin. Malayo ang bahay namin sa bayan kung saan anduon ang mga karamihan ng mga taong bahay nakatira. 

Nang makalabas ako nag gubat ay huminga ako ng malalim. Napakunot ang noo ko nang makita ko ang maliwanag na mga ilaw sa hindi kalayuan na parte ng field. Malakas din ang music na sa tingin ko ay isa sa mga party ng mga anak ng mayayaman ang dahilan nito. Dito sila madalas mag party dahil malayo sa mga kabahayan. Sunod-sunod ang mga busina ng mga kotse na nagpadagdag ng ingay sa buong lugar. 

Umupo ako sa ilalim ng malaking puno at sumandal doon at nilabas ang notebook ko. Binuksan ko ito at nag simulang mag hanap ng page na wala pang sulat. Ayaw kong sabihin na diary ko ito dahil hindi na ako sa ganuong edad. Sasabihin ko nalang na nilalaman ng notebook na ito ang mga nararamdaman ko, mga sekreto at pangarap ko na alam ko ay malayong matupad. 

Muli akong napatingin sa gawi ng malalakas na tugtog. The first of November has arrived and they're wearing their Halloween costumes. Tumayo ako at inalis ang dumi sa laylayan ng suot kong dress. Dahan-dahan akong naglakad papunta sa pwesto ng mga mayayaman. Hindi ko alam kung bakit ko ito ginagawa. Curiosity? Nang makalapit na ako sapat na marinig ko nang maayos ang music ay pumuwesto ako sa likod ng isang puno at nagtago doon. 

Kung may makakita man saakin ay makikilala nila ako bilang anak ng isang magsasaka ng pamilya ng El Salvador. Isa sa mga maimpluwensyang pamilya dito sa bayan ng Rosa Maria at lalo na sa buong Pilipinas. At nasisisgurado ko na andito din ang mga batang El Salvador. I wonder what it feels to be one of those influential people out there? Siguro hindi mo na kailangan pang isipin kung ano ang gagawin mo bukas dahil kaya mong gawin lahat ng gusto mo at bilhin ang gusto at kailangan mo.