The billionaires Touch (SOON TO BE PUBLISHED)

32

Napagdesisyunan na naming umalis pagkalipas ng ilang oras at nasa kotse na kami upang pumunta sa isa sa mga park dito sa lugar.

May dala kaming pagkain at ilan pang kailangan kung sakali na kulangin ang pagkain na dala namin.

Nakatingin lang ako sa daan ng basagin ni Froisty ang katahimikan na siyang nagpakuha ng atensyon ko.

"Are you okay Love?" He ask with his suiting and calming voice.

Nailing Naman Ako at umiling. "Nope, may naalala lang ako pero hindi naman iyon mahalaga." Sambit ko kaya tumango naman siya at hinawakan ang kamay ko at itinuon ang tingin sa unahan.

Mabilis lang Naman Ang Naging byahe Namin at nakarating na Kami sa pinaka malapit na park. Naglapat pa Ang Mata Namin ni Froisty Bago bumaba.

"Ate ko I love you," malambing na Sabi ni Heiji at yumakap sa akin pagkababa palang kaya natawa nalang Ako at niyakap Siya pabalik.

"I love you too Mahal ko." I uttered and kiss him in the forehead.

"Let's go?" Froisty ask so I nod my head and smile.

"Tara na." Sambit ko din at hinila na si Heiji sa Isang bench.

Pauupuin ko na Sana Ng pigilan Ako ni Froisty at Siya na Ang umasikaso sa Bata.

Pinunasan niya Muna Ang Upuan Bago pauupuin si Heiji.

Siya na din Ang nag latag Ng blanket at inalalayan na Niya akong makaupo.

Kinuha na Niya Ang mga pagkain sa Kotse at mabilis na bumalik.

"Thank you Kuya Pogi," nakangiting sambit ng Bata. Nababahala na Ako.

Masyado Ng malapit sa isat- Isa Ang dalawa. Si Heiji na itinago ko sa lahat bilang Isang Kapatid ko na siyang Tunay Kong anak.

Natatakot Ako dahil sa Mga bagay na maaaring mangyari.

Natatakot din ako na baka Isang araw iwanan nalang kami Bigla ni Froisty pag nalaman niyang anak ko si Heiji.

I'm confused, scared, and at the same time kinakabahan Ako sa bawat Araw na lumilipas.

"Back on Earth love!" Nakabalik ako sa kasaluluyan ng marinig ko Ang snap kaya napatingin Ako Kay Froisty and he was looking at me,  confused.

"H-huh.. ano yon?" Nautal pa akong magsalita Ng Makita ko siyang nakatitig saakin.

Matagal yata akong napatulala at Hindi ko namalayang nakatunghay na Silang dalawa saakin.

"Oh God. May Problema ba? Napansin Kong madalas ng lumipad Ang isip mo." Pag papansin Nito saakin.

Napabuntong hininga nalang Ako.

"I don't know. Medyo masama na din Kasi Ang pakiramdam ko Nitong nakaraan," sambit ko sa katotohanan.

Medyo masama nga ang pakiramdam ko nitong nakaraan pero hindi ko naman iyon pinapansin  at pinag- sasabahala nalang 

Lumambot naman Ang tingin Niya saakin at lumapit upang mahawakan Ang kamay ko.

"Pwede Naman tayong bumalik a Bahay para makapag pahinga ka. Diba kiddo, we can go back to the house and let your Ate, some rest." Pagkarinig non ay mabilis ang aking pagtutol.

"Naku Froisty huwag na. Okay lang naman Ako. Maari Naman Akong magpahinga pag uwi natin Diba? Tsaka masaya akong Makita Ang Bata na masaya," sambit ko at hinaplos Ang pisngi Ng anak ko.

Sa tagal Ng panahon Ng pagpapanggap ko Ngayon lang ako nahirapan Ng ganito.

Ngayon lang ako nakaramdam na parang Pinagkakakitaan ko Ng katotohanan ang Sarili ko pati na din Ang anak ko.