The billionaires Touch (SOON TO BE PUBLISHED)

34

Mag s-stay pa sana kami sa Hacienda pero naisip ni Froisty na baka hindi maging komportable ang bata kaya bumalik na kami sa Bahay.

Andon nadin naman si Manang at nakapag luto na ng pagkain. Pumasok na kami saa loob at nilinisan ko na si Heiji.

"Uuwi na tayo sa Susunod na araw." Pag bubukas ko ng topic. Tinignan ako ni Heiji at ngumiti.

"Okay lang po Ate, maganda naman po dito at gusto ko po dito." Malambing niyang tugon at hinawakan ang kamay ko kaya napatingin ako sa kaniya.

"Ate, pwede ko po bang malaman kung ano po si Kuya Pogi sa buhay mo?" Sa edad ni Heiji, minsan ay nagtataka na ako kung bata ba ang kausap ko.

Ngumiti naman ako. "Your Kuya Froisty is my Boyfriend, Baby." Pag tatapat ko sa kaniya. Nakita ko naman ang panlalaki ng mata niya at ng makabawi ay ngumiti.

"Masaya po 'yan. Pero ate pwede pa po ba akong magtanong?" Tumango naman ako sa sinabi niya bilang tugon.

"Hindi mo po kasi nasabi kung na saan sila mama at papa. Gusto ko silang makilala, Ate." Para akong binuhusan ng malamig na tubig sa narinig ko.

Nanlalamig ang kamay ko at ramdam ko ang pagdalot ng kab sa dibdib ko at ang pagtulo ng pawis sa noo ko.

"A-amm . A-ano.." halos hindi ako makapag salita dahil para na din akong tinakasan ng dila dahil sa tanong ni Heiji.

"Ate ako na po, magpahinga kana." Seryosong sambit ni Heiji at nginitian ako.

Naglinis naman na siya mag isa kaya nagpakawala ako ng malalim na buntong hininga at tsaka ako lumabas ng C.R.

Sa paglabas ko ay nakita ko naman si Heiji sa Teresa. Naka sandal sa Railings at sa malayo ang tingin.

Lumapit naman ako at iniyakap ang kamay sa bewang niya na kaagad niyang ikinatuwid ng tayo.

"Ano ang iniisip mo, hmm?" I ask with my soft voice.

Tumingin siya saakin at ngumiti sabay iling ng mukha.

"Wala naman, ikaw?" He ask me back. Tinignan ko naman siyang mabuti at nakita ko ang kalungkutan sa mga mata niya.

Tumabi ako sa kaniya ng tayo at tinignan ko din ang malawak na espasyo ng lupain sa ibaba namin.

"Ako... I'm happy, but at the same time im sad." Sagot ko sa kaniya at lumingon sa direksyon niya .

"Can I ask, why are you sad?" Tanong niya pero umiling ako.

"Sa akin na muna iyon. I have my own personal problems and ayokong iasa na pati problema ko ay iresulba mo." Mahina kong bulong na tama lang para marinig niya.

"But I'm your boyfriend." Katuran niya.

"Yeah, Boyfriend palang, boyfriend palang na matatawag but it doesnt mean I needed to give all my thoughts to you. We're just Boyfriend and girlfriend thingy." Mahaba kong litanya at tumingin sa kaniya.

Nakita ko ang pag daan ng sakit sa mata niya pero hindi ko naman pwedeng bawiin ang sinabi ko lalo na't totoo naman ang mga tinuran ko.

"I understand." He keep on being calm and understanding man. We're in our first day of being couple but now... I think, I cant be with him forever.