09

3.8K 120 2
                                    


"Do you want to buy something to your brother Ms. Montisor?"

Napalingon ako sa gawi ni Mr. Dela Vytch when I heard him say that. I slowly shook my head and smile.

"Ayoko po na pamihasain si Heiji sa mga pasalubong. Sinasabi ko sa kaniya palagi na magtipid and we need to be practical. Alam naman niya po ang tama at hindi." Sagot ko at tumingin sa labas ng bintana.

"Is that so?" Ani pa niya kaya tumango ulit ako.

Nandito ako ngayon sa loob ng kotse ni Mr. Dela Vytch. He insist to give me a ride since sabi niya ay pupunta kami sa bahay namin if hindi ko siya sasamahan ay paano siya makakarating don?

May point nga naman siya.

Binabagtas na namin ang kahabaan ng daan. Nakatingin lang ako sa labas ng bintana. I was thinking of the thing last week.

Did I need to obey all of it? Kailangan ko ba talagang pakingan ang sinabi ng Shione na iyon. Did I need to? Wala na man akong gagawin diba?

I sighed and closed my eyes tigthly. All these years I always obey rules. I always ruined and my family does that.

They ruined me because of my mistakes. I didnt know that man. I forget about him. And now I regret it.

I want him to be ruined too. Gusto kong ibalik sa kaniya ang sakit na naidulot non saakin dati, kung hindi dahil sa desisyon namin at sa tukso ay hindi ko sana nararanasan ito.

They didnt know what happen to my life. They didnt know about Heiji and They are all clueless about that.

My family disowned me. They vanished my dreams. Hinayaan nila akong umalis noon sa Mansion at buhayin ang sarili ko.

Kahit na mahirap, nakakapagod at natagpuan ko pa non ang sarili ko na gusto ko na lang mamatay because of too much depression.

But now. No one will command any rules to my life again. Sawa na ako palagi sa mga rules na ibinibigay nila saakin and in the end of the day, they will ruined me again like my Father did to me a few years ago.

I sighed again and open my eyes. I look at the bright sky, the shining stars.. and I wish that if I can back the time.. But I would'nt. Kung sana may kapangyarihan lang ang mga tao.

Kung may kakayahan lang sana na maibalik ang oras at bumalik sa nakaraan ay sana hindi ako nagdadalawang isip sa mga ginagawa ko.

I disowned my surname. Pero kahit na kinamumuhian ko iyon ay thankful pa din ako because I have a thing to live happily even this is the darkest part of my life.

I want to be happy.. but how? I want to be free. But when? I want to be in all myself like before. But where do I stand and do it for free?

Lahat ng bagay na ginagawa ko ay iba na sa nakasanayan ko noon. I grew up like a spoild brat.

Spoild with a golden plate. I became a great woman before not until that thing happened.

Bakit kailangan nila akong ipagtabuyan like they didnt raised me as their family.

My father raised me as his daughter before but he disowned me.

Ganon ba ako kababaw sa iba at pati sarili kong pamilya ipagtabuyan ako? Ganon ba kasama ang nagawa ko dahil kung hindi! Bakit ako nasasaktan?

I tried myself to calm me down and blow a deep breath and look at my Boss. He was busy driving his own car and I envied again.

Naiingit ako kasi ganito ako noon. I drive a lot of cars that My Lola gives to me.

The billionaires Touch (SOON TO BE PUBLISHED)Where stories live. Discover now