When the Moon Heals (Sequel #2)

Chapter 27

[A/n] Hi, CarCatians! You can follow me on my socmeds account to be more updated regarding my updates schedule. Twitter, Insta, and Fb "Maria_CarCat".  Keep safe always, and love lots! Maria.

----------------------

More

Unti unting lumaki ang ngiti sa mga labi ni Hob. Ramdam ko naman ang mas lalong pag-init ng aking magkabilang pisngi. Hindi na aalis ang tingin niya sa akin hanggang sa tumaas ang kilay ko ng tangka siyang tatayo at yayakap sa akin.

"A-anong gagawin mo?" tanong ko sa kanya.

"Yayakap?" nakangiting sagot niya sa akin.

"At bakit?"

Nabitin sa ere ang pagtayo niya kaya naman muli siyang bumalik sa pagkaka-upo.

"Wala pang ilang minuto," pagpaparinig ko sa kanya.

Napakamot siya sa kanyang ulo pero hindi pa din talaga maalis ang ngiti sa kanyang mga labi.

"Sanay lang akong mangyakap pag masaya ako," sabi niya sa akin kaya naman mas lalong tumaas ang kilay ko.

"Nanliligaw ka pa lang..." paalala ko ulit sa kanya bago ako nag-iwas ng tingin.

"Oo, Alihilani...nililigawan kita," sabi pa niya sa akin kaya naman halos mamanhid ang batok ko pababa sa aking braso.

Panay ang ngisi ni Hob kaya naman panay din ang irap ko para itago ang tunay na nararamdaman. Masaya din naman ako sa aking naging desisyon. Hindi lang ako sanay na ipakita kay Hob iyon dahil medyo nakakaramdam pa ako ng pagkailang sa kanya.

Nagpasalamat ako ng dumating ang waiter na may dala ng order namin kaya naman kahit papaano ay nawala ang sandaling pagkailang ko dahil sa kanya.

Inayos ko papunta sa harapan ni Hob ang pagkaing ibinababa ni Ate. Kita ko naman na panay ang sunod ng tingin niya sa bawat galaw ko.

"Tsaka po isang take out ng palabok," sabi ko dito bago niya kami tuluyang iwan.

"Kumain na tayo," sabi ko sa kanya.

Nagtaas siya ng kilay sa akin bago siya umayos ng upo para maghanda ng kumain. Kahit medyo ilang pa din ay nakakain naman ako ng maayos dahil nakaramdam din ako ng gutom sa pamamalengke namin.

"Masarap nga dito," sabi niya sa akin habang sumusubo ng palabok.

Kaagad akong tumango sa kanya at nakitang kaya niyang ubusin iyon sa ilang subo lang dahil sa gana niyang kumain.

"Kung gusto mo pa...pwede pa tayong umorder," sabi ko sa kanya kaya naman napangisi siya.

"Ito na lang muna. Baka ma-turn off ka pag nakita mong matakaw ako," sagot niya na ikinalaglag ng panga ko.

Pinanliitan ko siya ng mata bago ko siya inirapan.

"Araw araw ka namang gutom at matakaw, Hob. Alam ko naman iyon," sabi ko sa kanya.

Hindi siya nakasagot pero nakita ko nanaman kung paano mamula ang kanyang tenga.

Sa kalagitnaan ng aming pagkain ay may tumawag sa aking isang kakilala.

"Alice!"

"Aling Cedes," tawag ko sa kanya pabalik.

"Kain po," alok ko pa ng bumaba ang tingin niya sa mga pagkain sa lamesa bago napunta kay Hob.

Halos mapasapo nanaman ako sa aking noo ng makita ko kung paano nagtagal ang tingin ni Aling Cedes kay Hob na para bang may nalalagyan ng glue ang mga mata nila sa tuwing nakikita nila ito.