Voice In My Ears

Voice In My Ears { 26 }

Unicode ❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️❄️

Lisa ထွက်သွားပြီ တစ်လလောက်ကြာတဲ့အထိ Jennie မျက်ရည်တွေဟာ တစ်ညမှ မရပ်တန့်ခဲ့ချေ။ ညတိုင်းမျော်နေကျ ဖုန်းသံလေးလည်းမကြားရသလို ချော့သိပ်နေကျ လေချွန်သံလေးဟာလည်း အသံဖိုင်သပ်သပ်သာ ရှိနေသည်။

အနည်းဆုံးတော့ အဲ့လေချွန်သံလေးကို ကြားလိုက်ရရင် အဝေးကြီးမှာ ရှိနေတဲ့ သူရဲ့ အငွေ့အသက်‌အသက်လေးကို ခံစားမိသည်လေ။

အလုပ်တွေမအားရပေမယ့် အားလပ်ချိန်ရတိုင်းမှာ လေချွန်သံလေးကို နားထောင်နေမိနေဆဲ ... နားထောင်မိတိုင်းလည်း မျက်ရည်ကျမိနေရဆဲ ...

" Jen ... Lisa နဲ့အဆက်အသွယ်ရသေးလား "

ကော်ဖီ‌ဆိုင်ထိုင်ရင်း မေးလာတဲ့ NaEun ရဲ့အမေးကြောင့် ကော်ဖီခွက်ကိုင်ထားတဲ့ လက်တွေဟာ မခိုင်တော့သလို မျက်ရည်တွေဟာလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို ဝဲတတ်လာသည်။

" မရဘူး .... "

တစ်လလုံးလုံး ဆက်သွယ်လာမှာကိုစောင့်‌ပေမယ့် စာလေးတစ်စောင်တောင် လက်ခံမရရှိခဲ့ချေ။ ဘယ်တွေသွားပြီး ဘာတွေလုပ်နေတယ်ဆိုတာ ဘယ်လိုရှင်သန်နေတယ်ဆိုတာ သိရဖို့ဆိုတာ အခုအချိန်မှာ လားလားမှမသက်ဆိုင်တဲ့ ကိစ္စတစ်ခုလိုမျိုး ..

Jennie ဆက်သွယ်ကြည့်ခဲ့ပေမယ့် ဖုန်းနံပါတ်ဟာ ပြောင်းသွားခဲ့ပြီ Chaeyoung ကိုလည်း အရိပ်အယောင်တောင် မတွေ့‌ရတော့ lisa နဲ့ပါတ်သက်သမျှ ဘယ်လိုသတင်းအစအနလေးမှ ကြားရခြင်းမရှိချေ။

" သူဆက်သွယ်လာမှာပါ အားတင်းထား Jen ... Lisa တစ်နေ့တော့ပြန်လာမှာပါ "

စားပွဲပေါ်က လက်လေးကို ဆုပ်ကိုင်ကာ အားပေးလာတဲ့ NaEun ကိုခေါင်းသာညိတ်ပြလိုက်ရပေမယ့် Jennie မျက်ရည်တွေဟာ ကျဆင်းနေဆဲ ... အရင်လို မျက်ရည်‌တွေကိုတားဆီးပေးမယ့် နှုတ်ခမ်းတစ်စုံက အဝေးကြီးမှာ ရှိနေမှတော့ မျက်ရည်‌တွေနဲ့နေသားတကျရှိခဲ့ပြီလေ ...

နှစ်လဆိုတဲ့အချိန်တစ်ခုကိုဖြတ်သန်းပြီးသည့်တိုင် Jennie ပြောင်းလဲသွားတာ ဘာမှမရှိချေ။ အရင်လို Lisa အကြောင်းတွေးမိတိုင်းငိုနေမိဆဲဖြစ်သလို လေချွန်သံလေးနားထောင်လိုက်တိုင်း မျက်ရည်ကျနေမိဆဲ။ ကိုယ်တိုင်ဆွဲပေးခဲ့တဲ့ဆွဲကြိုးလေးကို မြင်တိုင်း ဒီဆွဲကြိုးအတွက် ဒဏ်ရာရခဲ့တာကို တွေးမိတိုင်း ဆွဲကြိုးလေးကို နာကျင်စွာနဲ့ တန်ဖိုးထားမိနေဆဲ။