ஜ۩۞۩ஜبلک هورس ஜ۩۞۩ஜ

حماقت

بعد از کلی سر و کله زدن با تائو،چانیول صداش زده بود و اون هیچ ایده ای نداشت که چی کار داره.واقعا خوشش نمیومد مقابل چان قرار بگیره.با بی حوصلگی در زدو وارد شد.چانیول پشت میز نشسته بود و با جدیت داشت ورقه های جلو روش نگاه میکرد.بکهیون داشت فکر میکرد چقدر چانیول با عینکی که زده بود جذاب شده بود.بعدش به خودش تشر زد.واقعا احساس میکرد به روانشناس نیاز داره چون پاک دیونه شده بود و گاهش حس میکرد چانیول جذابه.

_ با من کاری داشتین؟

_ تحمل کن، بشین فعلا.

بکهیون روی صندلی مقابل چانیول نشست و چیزی نمیگفت.

حقیقت چانیول کاری برای انجام دادن نداشت و حوصلش سررفته بود. این روزها سرگرمیش دیدن ترس توی چشمهای بکهیون شده بود.خودش نمیدونست مشکل از چیه از بک متنفر بود اما خوشش میومد اون بترسونه،حقیقت کاری با بکهیون نداشت،حتی بهونه‌ای برای اذیت کردنش نداشت.

_ همه چی یاد گرفتی؟دو روز دیگه باید بری برای معامله.

_ بله همه چی یاد گرفتم.

_ بعید میدونم.

چانیول تکیه اشو به صندلی داد و استیناش داده بالا و به بک نگاهی انداخت.

_ یااا من یه جراحم،آدم باهوشیم، در مورد من چی فکر کردی؟

_ جراح چه ربطی به بازی ما داره،آدم باید خیلی باهوش باشه بتونه توی کار ما باشه.

بکهیون حرصش گرفته بود و باورش نمیشد.

_ از کی تاحالا خلافکار شدن هوش میخاد؟

چانیول پوزخندی زد به چیزی که میخواست رسید.اخماش توی هم برد. و بلند شد و عینکش در آورد و اومد سمت بکهیون.

بکهیون آب دهنش قورت داد وصاف نشست سر جاش.چانیول دوتا دستاش روی دسته صندلی گذاشت،به سمت بکهیون خم شد.

_ چی گفتی؟

_ من من چیزی نگفتم.

_ هه ، وقتی نمیتونی گنده تر از دهنت حرف نزن دکترررر.

بکهیون واقعا عصبانی شد.پوفی کشید.

_چرا اینقد دوست داری من دیونه کنی ها. به خاطر تو من همه چیزم از دست دادم،میفهمی همه چیزموووو،تنها چیزی که توی زندگیم ارزش جنگیدن داشت.هر چیزی که من به خاطرش هر کاری کرده بودم. نمیفهمم کی قراره این بازی تموم کنی.

این بار چانیول واقعا عصبانی شد و یقه بک گرفت و به خودش نزدیک کرد.توی صورتش نگاهی انداخت و پوزخندی زد.

_ دکتر، برام مهم نیست همه چیزت چی بوده اما باید همه چیزت این باند بشه فهمیدی؟فهمیدی یا نهه؟

یقش ول کرد و سمت میز خودش رفت.

_ بیا شرط ببندیم دکتر.اگر ماموریتت درست انجام بدی میزارم بری؟ چطوره؟