In love with Draco Malfoy?

48

"Hoe the fuck heeft hij een moord gepleegd op 1 van onze vrienden, ik bedoel hoe the fuck heeft hij dat überhaupt gedaan? Ik zag hem gisteren nog en hij leek normaal, niet als iemand die een moord zou gaan plegen of iemand die een moord heeft gepleegd. Hoe kan hij dit doen? Waarom vraag ik me dit überhaupt nog af, het is fucking Voldemort, waarom dacht ik dat hij zou gaan veranderen voor mij?" ik ijsbeer heen en weer en al mijn vrienden kijken me aan, niet wetend wat ze kunnen zeggen op dit moment. Hermione probeert haar tranen weg te vegen maar en blijven steeds meer tranen zich opbouwen. "Mione het spijt me zo erg" mompel ik en ga tegenover haar staan. "Lis dit is niet jouw schuld, we kunnen tenslotte niet kiezen wie onze ouders zijn" ze zegt dit en probeert niet verder te huilen. "Hij wilt niks zeggen, ik heb alles geprobeerd" zegt Draco als hij de kamer binnenstormt. Hij ging naar Dumbledore voor informatie, maar zoals we al wisten en dachten zou hij niks zeggen over de dood van Ernie. Ik loop rondjes in de kamer en probeer me gedachtes op een rijtje te krijgen. Ik probeer een plan te bedenken, ik moet hem gaan bezoeken. Ik moet naar mijn vader toe en de reden hiervan vragen, het moet. "Nee clarissa what the actual fuck, je kan hem niet gaan bezoeken" zegt Draco op een boze toon. "Nee wat hij zei Lil, je kan hem niet gaan bezoeken, dat gaan we niet toelaten" zegt Harry op een geïrriteerde toon. "Dan wtf willen jullie dat ik doe, mijn vader zijn gang laten gaan terwijl hij iedereen vermoord?" zeg ik op een boze manier, het kwam er bozer uit dan dat ik zou willen.

Ron en Ginny zitten samen met Hermione in een hoek en proberen haar te troosten. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen, ik heb geen flauw idee. "Wat vinden jullie dat ik moet doen?" vraag ik aan iedereen, ze kijken me allemaal aan niet wetend wat ze moeten zeggen. Harry en Draco kijken me vol afwachting aan tot ik met een plan kom, zelfs Noah wacht tot ik met een plan kom. "Ga naar hem toe" zegt Hermione uit eindelijk. Ze staat op en gaat tegenover me staan. "Wat moeten we anders?" vraagt ze aan me terwijl ze de andere aan kijkt. Niemand geeft antwoord en ik kijk Draco aan. "Ik moet gaan" "Ik ga mee" antwoord hij vervolgend. "Nee ik moet dit alleen doen, ik moet hem stoppen" zeg ik op een rustige toon. "Doe voorzichtig, als je eind van de dag niet terug bent komen we je halen. Of je dat nou leuk vind of niet" Harry kijkt iedereen aan en iedereen knikt om zijn antwoord. "Fine" antwoord ik terug.

Ik geef Noah, Ron, Ginny en Hermione een snelle knuffel en ze kijken me alle 4 met medelijden aan. Medelijden voor me, medelijden met dat het me vader is, medelijden met wat ik heb meegemaakt de afgelopen tijd. Dit zou een leuke ervaring moeten zijn, het zou een verassing zijn voor Harry om eindelijk tijd samen door te brengen, maar het heeft niks goeds opgeleverd om naar Hogwarts te komen. "Behalve jou" zeg ik als ik naar Draco draai, hij geeft me een knuffel en een lange zoen. "Ik smeek het je Clarissa, doe alsjeblieft voorzichtig, alsjeblieft." Ik knik en geef hem nog een kus, ik geef Harry een knuffel en hij geeft me een kus op me wang. Ik geef ze allemaal een blik gedag en teleporteer me zelf dan naar Voldemort.

"What the fuck" roep ik gelijk als ik aan kom. Hij begint te lachen en ik kijk hem aan. "Dit was het plan niet, we zouden dit doen onder mijn regels. We zouden niemand vermoorden, je hebt het me beloofd" ik kijk hem vol afwachting aan en hij draait zich om zodat we face to face staan. "Schat, maak je geen zorgen, IK heb hem niet vermoord, maar dat heeft Bellatrix gedaan." ik zucht uit opluchting. "Maar we zouden niemand vermoorden" herhaal ik nogmaals. "Bellatrix!" schreeuw ik uit, ze komt aanwandelen met en glimlach wat niet breder kan. "Wat had ik je gezegd? We zouden ons doel bereiken zonder mensen te vermoorden" ze begint te lachen en zegt geen ene woord. Ik pak mijn wand en bedreig haar daar mee. Ze schrikt en stopt met lachen. "Sorry, ik ga geen ene moord meer plegen" "Met die sorry breng je Ernie niet terug of wel?" exclameer ik boos. "Je bent meer dan mij dan dat je zou willen" zegt Voldemort en lacht naar me. "Ik ben niks zoals jij, niks" ik begin heen en weer te lopen en stop dan om hem weer aan te kijken. "Ik weet niet hoe ik dit moet doen, ik hou van die mensen op Hogwarts, met heel mijn hart, maar ik wil ook dat ons plan lukt, ik wil mijn moeder zien. Ik moet mijn moeder weer zien" "Net zoveel als ik Clarissa, ik mis haar meer elke dag, ik zie haar in jou. Dit is moeilijk voor mij" zegt hij en ik zie dat hij emotioneel begint te worden en Bellatrix verlaat de kamer zo zachtjes mogelijk zonder iets te zeggen.

Ik zucht diep, na het eten sta ik op en geef mijn vader een knuffel. "Ik moet terug, anders komen ze me halen" hij knikt en geeft me een blik dat dit alles tussen ons blijft. Ik heb natuurlijk nooit echt aan gedacht maar mijn vader en ik hadden een plan. Dumbledore zijn leven voor die van mijn moeder, ik zal er alles aan doen. We zouden geen ene moord plegen behalve die van Dumbledore. Geen onnodige doden, ik ben blij dat hij Ernie tenminste niet heeft vermoord en zich wel aan de regels houdt. Ik zwaai even en teleporteer mezelf dan terug. Ik kom in mijn kamer en mijn vrienden staan met zijn alle om mij heen, ik word van alle kanten geknuffeld. Ik glimlach breed en knuffel ze allemaal terug.

"En?" vraagt Harry ongeduldig. "Hij wou niks zeggen, ik heb alles geprobeerd" lieg ik. Ze geloven me allemaal, zelfs Draco. Ze kijken me met medelijden aan en gaan allemaal weg na deze hele lange dag. Ik geef Harry nog een laatste knuffel en ook hij verlaat dan de kamer.