၃၆

3.1K 100 38
                                    

သူမတောင်းတောင်းပန်ပန်အော်ဟစ်ငိုယိုနေခဲ့သော်လည်း...

ဒေါသကြောင့်လားအရက်ကြောင့်လဲမသေချာတဲ့သူ့မျက်နှာဟာနီမြန်းနေသည်...

ကြမ်းရှရှအနမ်းတွေဟာနှုတ်ခမ်းမှတဆင့်လည်တိုင်တွေဆီဆင်းသည်..ဆူးကနဲ့ပူနွေးမှု့နှင့်အတူနာကျင်မှု့ကိုလည်တိုင်နုနုလေးကအချက်ပြသည်..

" နေရီကို...လွှတ်ပေးပါအကိုရယ် "

တောင်းပန်တိုရှိူးသည့်စကားတွေဟာသူ့နားထဲတိုးပုံမရပါ..

" အာ့..."

ဆက်တိုက်ဆင်းလာသည့်အနမ်းတွေဟာ...
ရင်သားလုံးလူံးကလေးတွေဆီအရောက်မှာရပ်တန့်သွားပြီး...
ငုံထွေးထားသည့်ရင်သားတွေကိုလျှာဖျားနှင့်ဆော့ကစားရင်...ကျန်တဖက်ကိုခပ်တင်းတင်းညှစ်ပစ်လိုက်တာမို့နာကျင်မှု့ဟာအတိုင်းထက်အလွန်ဖြစ်သလို...
ခံစားမှု့တွေရောထွေးနေသည်.....

သူ့ရဲ့အထိအတွေ့တွေဟာအရင်လိုနူးညံမနေပါ....ရုန်းမရအောင်ကြမ်းတမ်းနေသည့်ထိတွေ့မှု့တွေကြားမှာအော်မငြီးမိစေဖို့နှုတ်ခမ်းတွေကိုခပ်တင်းတင်းစေ့ထားမိသည်....

" ဘာလို့တင်းခံနေတာလဲ...ဘာလဲကိုယ်ကမင်းကိုပြုံးအောင်လုပ်နိုင်တဲ့ဟိုကောင်မဟုတ်လို့လား "

နောက်တကြိမ်ရင်သားတွေကိုဆွဲညှစ်ပစ်လိုက်ကာ....

" မင်း...အသံထွက်ပဲတညလုံးတင်းခံနိုင်လိမ့်မယ်လို့...ငါယုံဘူးနေရီ"

သူ့လက်တွေဟာ.....သူမအရာဆီသွားကာ
ရုတ်တရက် သူ့နှုတ်ခမ်းတွေနှင့်ထိတွေ့ပစ်လိုက်သည်မို့လန့်သွားသော်လည်းတားဆီးလိုက်ဖို့နောက်ကျသွားသည်မို့....

အောက်နှုတ်ခမ်းတွေကိုဖိကိုက်ထားကာ...
လက်သည်းရှည်တွေကသူ့ကိုကုပ်ခြစ်နေမိသလားသူမ...မသိတော့ပါ
သူမအရာဆီတိုးဝင်လာတဲ့လျှာဖျားလေးတွေရဲ့အထိအတွေ့ဟာငြီးသံတွေထွက်လာဖို့လုံလောက်သည့်အကြောင်းပြချက်ဖြစ်သော်လည်း...

မင်းမကြည့်လို့ (Completed) Where stories live. Discover now