Unicode;
ဆော့ဂျင်ရင်တွေအဆမတန်ခုန်ကာ ဘာပြောရမှန်းမသိဖြစ်နေမိသည်…သူဒီပုံစံအတိုင်းဆို Omma တို့ဆီဘယ်လိုသွားရပါ့မလဲJeon Jungkook ဆိုတဲ့လူကသူ့မိဘတွေအနားမှာရှိနေတာ…
“ကျစ်!…ကိုယ့်ကိုတစ်ခုခုမပြောတော့ဘူးလား!?”
လေလိုင်းထဲမှ စိတ်မရှည်သလို စုတ်သတ်သံနှင့်အတူ အသံစူးစူးကိုကြားလိုက်ရတာကြောင့် ရင်ခုန်သံတွေပိုမိုမြန်လာသည်…
Seokjin;“ဟို Speaker ဖွင့်ထားတာလား?..”
Jungkook;“လွတ်လွတ်လပ်လပ်ပြော...Aponyi တို့အနားကနေကိုယ်လျှိုထွက်ပြီးတခြားနေရာမှာပြောနေတာ..မင်းကို လွမ်းလိုက်တာဂျင်ငယ်ရယ်! အသံလေးကြားရတော့ လူပါတွေ့ချင်လာပြီရော်...~”
Seokjin;“A.. Aponyi! ကျွန်တော့် Appaကို ပြောတာလား?”
Seokjinနားကြားများမှားသလားလို့ မေးလိုက်ခြင်း...သူ့အဖေကိုအခုလိုခေါ်တာအထိကတော့အရမ်းအိုဗာဖြစ်မနေဘူးလား..~
Jungkook;“ယောက္ခမကလည်းကိုယ့်မိဘပဲပေါ့…သိတဲ့အတိုင်းကိုယ်ကမေတ္တာငပ်နေတာလေ…!”
Seokjin သူတောင်မသိလိုက်ခင်မှာပဲ Jeon Jungkookဆိုတဲ့လူကိုစကားတွေပြန်ပြောနေမိနေသည်..ချက်ချင်းဆိုသလိုအသိစိတ်ဝင်လာသည်မို့ ဖုန်းကိုခပ်မြန်မြန်ပင်ချလိုက်သည်~
Dee..!
စက္ကန့်ပိုင်းအကြာဝင်လာသည့်ဖုန်းကိုသူမကိုင်မိ...သူမကိုင်ရင်ရော ထိုလူကမကောင်းတာတစ်ခုခုများလုပ်မှာလားလို့တွေးမိပေမယ့် သူထိုလူနဲ့ဖုန်းပြောရမှာထိန့်လန့်နေသည်...ကိုယ်ကအပြစ်လုပ်ထားတဲ့သူဆိုတော့ မျက်နှာချင်းမဆိုင်ရဲသလို စကားတောင်မပြောရဲဘူး...
