Selam şekerler, keyifli okumalar! Şebnem Ferah- Hoşçakal kitabın, Dalganın Ateşe ithaf şarkısıdır... O yüzden gördüğünüz her yerde üşenmeyin açın derim❤️🖤
Her şeyi bildiğini sanıyorsun değil mi? Her şeye hakim, her zaman tetikte, hep hazır...
Öyle misin aslında, gerçekten sandığın kadar iyi misin bu işte D?
Gerçekten sandığın kadar, sandıkları kadar iyi bir bilgi hırsızı mısın?
Değildim...
Karşımdaki adama oyun oynadığımı sanarak ve aslında en ala oyuna benim geldiğimi öğrenene kadar böyle sanıyordum. Ama şimdi, bir tarafımda sadece bir hırsız olan adam yanlış bildiğim gerçekleri söylerken öyle olmadığımı anlamıştım.
Metin Yılmaz'ı öldürdüğünü kanıtlarıyla polise ulaştırırım Aytekin.
Nasıl olabilirdi, aklım almıyordu. O gece o da sarhoştu. Hiçbir şeyi bilmiyordu, bilmemesi gerekiyordu.
"N- nasıl yani?" dedim bedenimi esir alan şaşkınlıktan sıyrılmaya çalışıp. "Sen o gece-"
"Sarhoştum evet." Dedi Aytekin kararmış bakışlarını Oğuz ile benim aramda gezdirerek. "Ama siz Metini aldıktan sonra beni de aldılar. Ayılttılar ve görevimi verdiler."
"Eceyi tehdit eden sendin." Dedim sonunda anlayarak. Oğuz, Metini öldürdüğünü demişti ama aslında Metini öldüren oydu. Aytekin Ece'yi tehdit edip Metinin öldürtülmesini sağlayan bir piyondu.
Kaşlarımı çatıp oğuza döndüm. Düşünceli ve rahatsız gözüküyordu. Metini o öldürmemiş de Aytekin öldürmüş gibi mi görüyordu. Ama o öldürmüştü. Zorunda kalsa da o yapmıştı.
"Böyle bir şeyi ispatlaman imkansız, blöf yapıyorsun." Dedi karşımdaki gevşek adam.
"Dene ve gör." Dedi Oğuz emin bir şekilde. Gerçekten kanıtı var mıydı, yoksa blöf mü yapıyordu anlamadım ama boş bir blöfle buraya geldiğini sanmıyordum. "Buraya gel, bilgi hırsızı." Dedi daha sakin ve soğuk bir tonla. Adımı burada ifşa etmemesi beni rahatlatsa da bu kısa sürmüştü.
"Sen onu tanıyorsun." Dedim Oğuz'u umursamadan. Paulu tanıyor hatta ona çalışıyordu. Sanki emin olamıyormuş gibi hırsızıma döndüm. "Onu tanıyor, bir şeyler biliyor."
"Benden bir şey öğrenebileceğini gerçekten sanıyor musun? Ben öter diye ortağımı harcadım, sence benim konuşmama izin verirler mi?"
Üzerine atılarak, "Umurumda değil!" diye bağırdım. Metin elindeki silahı tekrar doğrulttu ve kolumun arkaya doğru çekildiğini hissettim. Oğuzdu. "Konuşacaksın lan! Duydun mu, konuşacaksın yoksa seni konuşturana kadar durmam. Ölmek için yalvarırsın!"
Aytekin tiz bir kahkaha attı. Midem bulandı ve bunu belli ettim. Kolumu Oğuz'un sert tutuşundan sıyırmaya çalıştım ama "Uslu dur!" diye tıslaması ile bunu kestim.
"Dedikleri kadar varsın D. Ama bu şekilde başaramayacaksın. Oyunu oynamadan amacına ulaşmana izin vermez. Bizim gibileri öldürsen de, işkence etsen de amacına ulaşamazsın. Sen onun radarına girdin. Seninle oynamak istiyor, senin onu bulmanı istiyor." Durdu ve gözleri tekrar Oğuzla aramızda gezindi. "O, seni istiyor."
Yüzüm istemsizce buruştu. Ben nasıl bir şeye bulaşmıştım, nasıl bir oyunu oynamak zorunda kalıyordum böyle?
Kolumdaki eller iyice kasıldı ve Oğuz öne çıktı. "Söyle o piç patronuna, bize ait olanları ondan aldığımızda istediği tek şey son nefesini vermek olacak. O pis gözlerini onun üzerinden çek şimdi." Benden bahsettiğini anlamamla Aytekin'in gerçekten beni süzdüğünü gördüm. Elbisemi çekiştirme isteğini bastırdım ve çaresizlikle gözlerimi yumdum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
DALGA HIRSIZI
General Fiction(Askıda) Arıyorum. Kocaman bir bilinmezliğin içinde hem onu, hem de onu bulmak için kaybettiğim benliğimi arıyorum. Ben onu aradıkça karanlığa batıyorum, karanlığa battıkça kayboluyorum. Onun için, Yıllardır her şey sadece onun için. Ben bir bilgi...
