AllU

AllU(14)

[UNICODE]

မနက်ကိုးနာရီထိုးသည့်တိုင် နေအလင်း‌ရောင် တိုးမပေါက်တဲ့ အခန်းသဏ္ဍာန်ကြောင့် အိပ်စက်ခြင်းမှာမွေ့လျော်နေတဲ့တခေတ် ထူးဆန်းတဲ့အသံတစ်သံကြောင့် နိုးထလာရလေပြီ…။

အအိပ်မက်တဲ့တခေတ်အတွက် တစ်နာရီစောထရတာက နစ်နာမှုတစ်ခုပင်…ပုံမှန်ဆို ဆယ်ခွဲ ဆယ့်တစ်လောက်မှထခြင်းဖြစ်၏။

အခုတော့ King Size Bedပေါ်မှာ ခြေပစ်လက်ပစ်ကို သွားရည်တွေတောင်ကျသည်အထိ အိပ်မောကျနေရာမှ ကြောင်တစ်ကောင်ရဲ့အာခေါင်ခြစ်အော်သံကြီးကြောင့် စွပ်ကျယ်အဖြူချိုင်းပြတ်က လက်တစ်ဖက်ကျ‌နေပြီး ဒူးဖုံးJJကာတွန်းဘောင်ဘီလေးက ပေါင်ရင်းထိလိပ်တက်လျက် နိုးတစ်ဝက်အိပ်တစ်ဝက်မျက်လုံးတွေနဲ့ ငေါက်ခနဲနေအောင် ထထိုင်လာသည့်တခေတ်…ဆံပင်တွေက ဟိုတစ်ပင် ဒီတစ်ပင် ထိုးထိုးထောင်ထောင်,ထွက်လျက်သား…။

ထပ်မံ အော်မြည်လာသည့် ထိုအသံကြောင့် တခေတ်မျက်လုံးတို့ပြူးကျယ်သွားရပြီး…

“မုန့်မုန့်…မုန့်မုန့်…သားလေး!!”

ကိုယ့်ရှေ့မှာ မတော်တဆမှုကြောင့် နာကျင်လွန်းလို့ အော်ခေါင်ခြစ်အသံနက်ကြီးဖြင့် တစ်ချက်အော်မြည်ပြီး ကိုယ့်လက်ပေါ်မှာပဲ အသက်ပျောက်သွားဖူးတဲ့ ကြောင်လေးတစ်ကောင်အကြောင်း ပြန်လည်တွေးမြင်ယောင်မိတော့ အိမ်ကကြောင်လေးကို စိုးရိမ်တကြီးဖြင့် အော်ခေါ်ကာ တခေတ်အသံလာရာနားစွင့်သွားလိုက်တော့၏။

တွေ့လိုက်ရသည်က‌ အောက်ထပ်ဧည့်ခန်းမှာ တဝေါ့ဝေါ့နဲ့ထိုးအန်နေတဲ့ မုန့်မုန့်…။

“မုန့်မုန့်…”

တခေတ် ခေါ်လိုက်ရင်း အနားသွားကာ ‌ပွေ့ချီလိုက်တော့ မုန့်မုန့်က အန်တာရပ်သွားပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် ကိုယ်ခန္ဓာက အားမရှိသလိုပျော့ခွေနေ၏။

အန်ထားတာကြောင့် အားမရှိ၍ ဖြစ်မည်ဟု စဉ်းစားမိပြီး ကြောင်စာလေးကျွေးပြန်တော့ အရင်က အစာဆို သည်းကြီးမည်းကြီးစားတတ်တဲ့ကြောင်လေးက အခုရှောင်ထွက်သွားကာ ခွေခွေလေးလှဲအိပ်နေ၏။