កន្លងផុតមកអោយជាច្រើនខែជីមីននឹងយ៉ុងហ្គីកាន់តែស្អិតរមួតជាមួយគ្នាជាងមុនរហូតចង់ក្លាយទៅជាស្ករតាំងម៉ែទៅហើយ។ ថ្ងៃនេះយ៉ុងហ្គីបានបំពេញតួនាទីជាប្តីល្អនាំជីមីនមកពិនិត្យផ្ទៃពោះនៅមន្ទីរពេទ្យ។
"ដើរមកៗអូនកុំប្រញាប់ពេលបានទេ" យ៉ុងហ្គីដើរដឹកជីមីនម្ខាងនឹងដៃម្ខាងទៀតទប់ពោះរបស់ជីមីន។
"អូនគិតថាបងធ្វើលើសពេកហើយអូនគ្រាន់តែដើរមួយជំហានសោះបងថាអូនដើរលឿនបានយ៉ងម៉េច?" ជីមីនសើចចម្អកដាក់យ៉ុងហ្គីមុននឹងដើរចូលទៅបន្ទប់អេកូជាមួយពេទ្យ។
"មើលចុះសុខភាពក្មេងមាំមួនល្អណាស់ថែមទាំងមិនមានមេរោគអ្វីទាំងអស់" អ្នកគ្រូពេទ្យញញឹមមើលទៅទូរទស្សន៏អេកូនោះចំណែកជីមីននឹងយ៉ុងហ្គីញញឹមកាន់ដៃគ្នាជាប់។
"ខ្ញុំច្រណែនលោកណាស់ដែលមានស្វាមីល្អបែបនេះ"អ្នកគ្រូពេទ្យក៏ញញឹមមុននឹងហុចក្រដាសអេកូអោយទៅយ៉ុងហ្គី។
"អូនគិតថាអ្នកគ្រូពេទ្យនេះឈ្លើយទេ?" យ៉ុងហ្គី។
"យ៉ាប់ណាស់មកពីបងពាក់ម៉ាសនឹងណាអ្នកណាទៅមើលស្គាល់ថាបងជាអ្នកណា? ចេះតែថាអោយគេទៅកើត" ជីមីនវាយដៃយ៉ុងហ្គីបន្តិចមុននឹងបណ្តើរគ្នាចេញទៅក្រៅ។
"អូនដើរហត់ទេ?" យ៉ុងហ្គីដែលកំពុងកាន់ដៃជីមីនដើរនោះក៏សួរទៅកាន់ជីមីន។
"មិនហត់ទេ!!ប៉ុន្តែត្រចៀកអូនហត់ព្រោះថាបងមានសំណួរសួរមិនចេះអស់" ជីមីនសម្លក់យ៉ុងហ្គីមុននឹងឡើងចេញទៅវិមានរបស់ពួកគេវិញ។
នៅពេលដែលពួកគេមកដល់វិមានស្រាប់តែថេយ៉ុងមិនដឹងមកពីណារត់មកអោបជីមីន។
"ងាប់ហើយ!កូនខ្ញុំ" ជុងគុករត់តាមពីក្រោយថេយ៉ុងដែលកំពុងរត់មករកជីមីននោះ។
"អេៗៗមួយៗ" ជីមីនប្រញាប់ប្រាប់ថេយ៉ុងអោយឈប់មុននឹងដើរទៅរកគេដោយខ្លួនអែង។
"ហាហាមើលចុះជុងគុកហត់ហើយដែលរត់មកតាមអែង" ជីមីនញញឹមមើលទៅជុងគុក។
"មិនអីទេជីមីនទើបតែមកពីណា?" ជុងគុកសួរទៅកាន់ជីមីន។
"អរគឺយ៉ុងហ្គីគាត់ទើបតែនាំខ្ញុំយកទៅពិនិត្យអេកូអំបាញ់មិញនេះ" ជីមីនញញឹមតបវិញទាំងសមរម្យទៅកាន់ជុងគុក។
YOU ARE READING
365 ថ្ងៃ
Fanfiction365 ថ្ងៃជីវិតរាងតូចដែលធ្លាប់តែមានសេរីភាពដើរលេងសប្បាយបែរជាជួបនឹងបុរសម្នាក់ដែលមានអំណាចនឹងធ្វើបាបខ្លួនប្រាណគេមិនចេះចប់មិនចេះហើយ។ 365ថ្ងៃនេះតើជីវិតគេទៅជាយ៉ាងណា?
