Wrong
I stiffened at her words. My lips slightly parted as I try to process what the hell did she just said.
My eyebrows drew together and I felt my heart skipped in a painful way. Saglit akong sumulyap kala Mommy pero busy pa rin sila sa pag-uusap ni Tita habang si Blaiz ay tahimik pa ring kumakain.
Muli ko namang sinulyapan si Selene na parang wala siyang sinabi at kumakain na lang din. She's just wearing a poker-faced and silent.
Sinabi niya ba talaga 'yon sa akin? Bakit? Dahil ba umiiwas siya sa akin? Pero parang sobra naman yata 'yon, ni wala pa nga akong ginagawa, binati ko lang naman siya!
I slowly exhaled a heavy breath just to make me feel better and make me calm because Selene's words shooked me so bad. The muscles of my jaw clamped and my grip on the utensils that I'm currently using tightened.
Lumunok ako ng mariin saka muling bumuntong-hininga nang ma-realize na hindi pa rin ako makapag-isip ng maayos. Fuck!
"Blair, are you okay?" I almost jumped off of my seat when I heard Mommy's voice.
Napatingin tuloy sa akin si Tita Serena at si Blaiz na agad namang napakunot ang noo. Marahil ay alam niya na agad na may problema ako o nararamdaman ngayon. I saw Selene's body stopped for a moment but still continued eating after.
"Don't you like the food, Blair?" Nagtataka namang tanong ni Tita Serena.
Agad naman akong umiling saka pagak na tumawa. I showed them a fake smile. "I'm okay po. I like the food too, don't worry."
Blaiz's eyes narrowed more like he's trying to know what could be my problem right now. Kinunutan ko lang siya ng noo saka maikling umiling na parang sinasabi na wala naman akong problema.
Nagsimula na akong kumain para matigil na ang pagtitig sa akin ni Blaiz. I'm having a hard time swallowing the food though. Masasarap lalo na't mga luto 'to ni Selene pero parang nawalan talaga ako ng gana dahil sa sinabi niya.
Sa oras na matapos ko ang huli kong subo ay tumayo agad ako at nagpaalam na pupunta muna ng comfort room. Pero ang totoo ay gusto ko lang muna talagang makalayo kay Selene.
I'm still gonna talk to her later but for now, I just need to breathe for a while. Hindi ako tumuloy sa comfort room at pumunta na lang ako sa malawak nilang living room.
I just sat at the huge sofa and take a deep breath. Pinatong ko ang mga siko sa aking hita at marahang pinaglaruan ang aking mga daliri.
I couldn't believe that Selene could say that. She has always been really gentle and always smiling. Even before, even if she is angry or annoyed at me, she would never say those words! She could never spat those words at me but... what happened now?
Is she really that mad at me? O 'yun ba ang paraan niya para lang makaiwas sa akin? Sa tingin niya ba ay masasaktan ako at hindi na siya kakausapin?
Then she's fucking wrong if that's her dumb plan! I avoided her for so long, yes, but that's because I love her so much and I couldn't take the thought of her with her boyfriend any longer! Kung hindi ko siya mahal, siguro ay ni hibla ng buhok niya ay hindi ko lalayuan dati!
Pero ngayon? Ngayon pang nagkaroon na ako ng lakas ng loob na makuha siya pagkatapos ng napakaraming taon na pagiging torpe at tanga? No, I would not back down. Not now.
Hindi ko na siya lalayuan pa dahil lang sa galit siya sa akin at gusto niya akong iwasan. I would grab my fucking chance now, I would never falter.
"Rustom! 'Wag ka riyan!" Napaangat ang ulo ko sa boses ng babae na sumigaw.
