Never Said
My body stiffened at what she said. Those words are something... that Selene will not said to me. Especially in our situation.
I blinked my eyes to check if I'm just hallucinating or imagining that she's here. Kanina ko pa kasi siya naiisip — lagi ko naman siyang naiisip — kaya hindi ko alam kung totoo ba siya ngayon.
"Are you real?" I mumbled. Muli akong kumurap at hindi pa rin naniniwalang nandito siya at nakayuko habang pinagmamasdan ako.
Napangiti naman siya at marahang tumango. Her eyes flashed with amusement again.
"Of course. Do I look like I'm not?" Tanong niya habang nakangiti pa rin ng matamis.
At doon na ako nagising. What the fuck? She's really real! Napabangon ako sa pagkakaupo at agad siyang hinarap.
"What are you doing here?" I asked, eyes widened and voice is slightly hoarse, probably because of the alcohol I had take.
Hindi siya sumagot at pinasadahan kami ng tingin. I also look at my friends. Tulog na pala ang tatlo maliban kay Vail na nakanguso habang gulat na papalit-palit ang tingin sa amin ni Selene.
"Hi, Ate Selene." Bati niya nang makabawi na sa pagkakagulat.
"Hello, Vail." Bati naman pabalik ni Selene kay Vail. Halos magsitayuan ang mga balahibo ako dahil hindi ako makapaniwalang nandito talaga siya ngayon sa tatlong buwan naming hindi pagpapansinan.
I gulped before looking back at Selene again with determination to know what's going on. Why is she here? Madaling araw na, bakit hindi pa siya natutulog? At paano siya nakapunta rito?
"Why are you here?" Mariin ko ulit na tanong sa kanya. Bumaling naman siya sa akin at ngumuso.
"To fetch you." Saad niya at saka kumunot ang noo habang muling pinasadahan ng mga mata ang mga kaibigan kong tulog. Her eyes darkened for a little bit but then she look at the empty seat beside me. Napabuntong-hininga naman siya na parang nakahinga ng maluwag.
Tiningnan ko muli sila Deion at agad na umawang ang labi kung ano ang tinitingnan ni Selene. It's the girls they are with earlier, mga tulog na rin kasi at nakalingkis sa mga braso nila.
"Why would you fetch me? Did Blaiz tell you to?" Muli kong tanong habang nag-iisip na kung paano ko sasapakin si Blaiz pag-uwi. Bakit si Selene pa ang uutusan niya na magsundo sa akin e ang layo-layo at malalim na ang gabi!
Selene's brows furrowed and she quickly shooked her head. "No."
"Then sino? Si Mommy? O nagpasama na naman sayo si Ate Dashiell? Where is she? And ayoko pang umuwi, si Deion na lang ang iuwi niya tutal bagsak na 'to. Tulungan ko na lang kayo na isakay siya sa kotse." Sabi ko at tiningnan muli si Deion na nakasubsob na sa table.
I heard Selene chuckled so I turn my head to her again. "Why?" Nakakunot na naman ang noo ko dahil hindi ko alam kung may nakakatawa sa sinabi ko e parang wala naman.
"Are you seeing Dashiell beside me?" She raised her brows at me.
Obviously, Ate Dashiell is not beside her so I roam my eyes around the bar to look for any sign of a Dashiell Jimenez here but there's none.
"Wala. Nasaan siya?" Tumikhim ako at pumikit nang marahan dahil naramdaman ko na ang tama ng alak. Shit.
"She's not here, Blair." Mabilis kong tiningnan ulit si Selene. What?! She's not with Ate Dashiell? Then sino ang kasama niya papunta rito?
"Edi sino ang kasama mo?!" Tumaas na ang tono ng boses ko.
She pursed her lips and her eyes crinkled because of the heightened voice. Napalunok naman ako at agad na pinagsisihan ang pagtaas ng boses. Fuck, don't raise your voice at Selene, Blair!
