Only
My lips hanged open when I caught Selene's stare. Siya naman ay tila hindi na nagulat na nandito ako, imbis ay tila inaasahan niya na ako kanina pa at ngayon ay natagpuan niya na ako.
My heart throb rapidly when she slowly plastered a short smile at me. Lumakas at bumilis lalo ang tibok ng puso ko when I saw her mouthed 'Hi' to me.
Hindi ko naiwasang marahang mapasinghap dahil doon. Unti-unti ring sumilay ang ngiti sa aking labi.
Her eyes narrowed as her smile widened when I smiled at her. Sa ngiti niya ay parang hindi kami nag-away noong Sabado sa kanila at parang hindi niya ako iniiwasan noong nakaraan lang.
Ilang segundo lang kaming ganoon at naputol lang 'yon ng kalabitin siya ng babaeng katabi niya dahilan para mabigla siya at halos mapatalon sa kanyang kinauupuan.
Her cute move make me smirk and shooked my head a little. Nakita ko ang pagsulyap niya pa sa akin at bahagya niyang pagnguso dahil nahuli niya akong tila pinagtatawanan siya.
Fuck, she's so cute. Parang gusto ko na tuloy lumipat na lang at tumabi sa kanya pero alam kong hindi na pwede dahil na-okupa na ang lahat ng upuan sa pwesto nila.
Prente akong sumandal sa upuan ko at nakangisi na lang na nanood sa ceremony. Nabuhayan na kasi ako dahil lang sa simpleng interaksyon na 'yon.
While the ceremony is ongoing, I'm still seeing Selene glancing at me from time to time from my peripheral vision. Hindi ko siya tinitingnan pabalik kahit wala naman akong naiintindihan sa mga tinatawag ng MC dahil natutuwa ako na tingin siya ng tingin sa akin.
Pero nang patagal na ng patagal ang ceremony ay nagsimula na ang pagkainip ko. Kumunot ang noo ko at nagpangalumbaba na lang.
Bumuga ako ng hangin at pinagmasdan na lang ulit si Selene. Tumaas ang kilay ko nang saktong pagtingin ko ay naabutan ko ang pagsulyap niya sa akin.
I saw her eyes widened and she quickly looked away from me and just focus her eyes on the huge stage in front of all of us. But even if she quickly turn her face away from my sight, my eyes didn't missed the pink tinge on her cheeks.
She's blushing. Are you shy because I caught you gazing at me over and over again, Selene?
Napanguso ako nang marinig ang mga pangalan ng isang kakilala at kaibigan. Joey Vermont and Kraij Vermont, they're Vail's cousins. They're with their parents.
Si Kraij ay lagi kong nakakalaro sa basketball kapag may usapan kami katulad nang kanina sana sa bahay nila Vail, kaya pala hindi siya makakasama dahil nandito rin siya. She's a quite close childhood friend of mine. Samantalang ang nakababata niyang kapatid na si Joey ay hindi ko masyadong nakakausap at nakikita maliban na lang kung gumigimik kami nila Kraij at kasama siya. At kahit naman kasama siya ay madalas pa rin siyang tahimik at hindi talaga pala-salita.
Kahit naman kasi pala-party din ang dalawang 'yan ay magaling din talaga sila sa pag-aaral.
Natapos tawagin ang mga naka-hilera sa parte nila at nagsimulang tawagin ang mga nasa hilera nila Blaiz. Fucking finally!
Pasensyado akong naghintay na tawagin na si Blaiz kahit na naiinip na talaga ako. Imagine, ang dami kong kakilala rito ngayon sa gym pero nandito ako mag-isa at puro parents ng mga estudyante ang katabi at walang makausap!
"Blaiz Allen Estrella!" I almost screamed 'Yes!' like I just won in a damn lottery but I prevent myself. I confidently stood up while wearing my usual playful smirk and walked towards the stage.
Sinalubong ko si Blaiz sa gitna na seryoso lang at pormal na pormal ang hitsura.
"Congrats, bro." Pabiro kong saad at halos humagalpak sa tawa. Umirap lang siya sa akin at saka kami umakyat ng stage.
