Chapter 18- When we meet again

5 1 5
                                    

Halos gusto kong magpakain sa lupa nang magtagpo ang aming mata, agad ko naman itong iniwasan. 

Tumikhim si engineer sandoval "Architect bakit antgal mo? Ms. Sheelina, this is the architect of the mansion. Architect Flores." hearing the words architect flores was surreal. He made this far...

Nilunok ko ang sarili kong laway at tumingin sakaniya "Nice meeting you, Architect Flores." There was this side of me that I'm proud of him, but it was also with bitterness. 

He looked at me with no emotion, the same way he looked at me when we first met. "Ms.?" he asked and looked at Engineer sandoval. 

Napayuko ako sa hiya, siya na naabot na ang pinapangarap niya. Architect na siya ngayon, ako ito taga alaga at taga benta ng mga halaman. My dream of being an accountant and calling me CPA Arellano has faded away since the day I failed taking up the board exam, the day I also broke up wit him. 

"Uh, siya yung anak nila Mrs. Arellano. Yung nakuha nating partnership when it comes to gardening. I'm not sure if you're aware of that." Engineer Sandoval told him. 

I didn't intend to smirk, because it was him. He doesn't care of his surrounding, as long as his breathing, his fine. 

Nag seryoso siya ng muka ganoon rin ako. 

Umupo kami sa round table at ni isa sa 'min ay walang nakibo kaya sinimulan na ni engineer sandoval. 

"What else do we need?" Architect Flores asked, cold as ice. 

"The bermuda grass is already settle. I need to know kung anong klaseng tao ba ang titira dito. Para maka vibes ng mga halaman." I suggested. 

"We could have set another meeting about that, I'll ask my client." He told me while looking intently at me. Para bang mangangat siya ng wala sa oras. 

He told me few details about the structure of the house gaano ka lawak yung bahay, it give me a few hints and ideas how to design it with some plants. Plantito pa naman daw ang titira.

I nod my head for confirmation. Siguro naman at sila na mismo ang mag e-email sa 'min? Sana hindi na ako yung makakausap kung siya lang naman ang makakaharap ko. 

Nang matapos ang maikli namang pag uusap ay agad kong inilabas ang cellphone ko para sana itext si kiko pero walang signal. Kung minamalas nga naman. 

Sobrang layo pa ng terminal dito kung mag try-trycle pa ako. Sayang rin naman kung sinabing sa susunod nalang pag uusapan ay sana hindi ko na hinintay. 

Napag buntong hininga nalang ako. Tinaas taas ko pa yung phone ko baka sakaling magka signal. Nagkaroon ng isang bar, kaya napangiti agad ako, pero loading pa rin yung text ko. Mukang wala na itong pag asa kaya nag simula na akong maglakad. 

Nang magka signal ay agad ankiong ngumiti pero agad naman itong nag laho nang mamatay ang phone ko. 

"Kung minamalas nga naman." Sabi ko at tumingala habang ang araw ay tirik na tirik. Mabuti nalang at mukang hindi uulan. 

Wala akong choice kundi ang mag lakad, dahil kung hindi naman ako mag lalakad ay wala rin. Hindi ako uusad. 

Right. I should just keep moving. 

Tantya ko na sampung minuto pa bago ako makarating sa trycle. 

Halos mapatalon ako sa gulat nang may bumusina sa 'kin. 

Hindi pamilya sa 'kin ang itim na sasakyan. Hindi ko pa malalaman na kay James pala ito kung hindi niya ibababa ang bintana. 

"Hop in." he casually said, without any expression at his face. Walang bakat na lungkot, o saya na makikita sakaniya. 

Draw my Asset (Squad Series 05)Where stories live. Discover now