Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Ayyyy çoközlemişim ellerim titriyor yazarken çokçok fazla özlemişimburayı Asker Yarine bölüm yazmak beni her seferinde heyecanlandırmayı başarıyor.
Bölüm sonu konuşalım sizi başbaşa bırakıyorum Asker Yarı ailesiyle.
Bol keyifli okumalar diliyorum yorumlarınızı merakla bekliyorum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Zaman su gibi akıp geçiyor ailem her geçen gün biraz daha büyüyordu. Kaç yıl olmuştu bizim ebedi mutluluğumuz başlayalı? Ben Simay Erva doğduktan sonra saymayı bırakmıştım daha doğrusu Efe zorla bıraktırmıştı.
Hatırlıyorum da ben bu hikayeye başladığım zaman dalgasına anneme 'gideyim de bordo bereli bulayım kendime' demiştim. Siz de hatırlıyor musunuz? Kim bilebilirdi ki söylediğim sözlerin birbir çıkacağına? Kim diye bilirdi ki Berrak sen çok zorlu yollardan geçip mutluluğa erişeceksin diye.
İyi ki başlamışım bu hikayeye, iyi ki kocaman bir ailem olmuş, iyi ki milyonlarca insana derdimi anlatmışım. Hatırlıyor musunuz biz neler atlattık? Nelere göğüs gerdik? Ben hepsini daha dün gibi hatırlıyorum. İyi ki diyorum her şeye rağmen, iyi ki olmuş her şey.
"Anne?" Simayın sesiyle bakışlarımı ikizlerden çekip güzel kızıma baktım.
"Efendim bebeğim?"
"Canım sıkılıyor." Hafif tebessüm edip elimi tek dizime iki kez vurdum. Simay ne demek istediğimi anlamış olmalı ki koşarak dizime tırmanıp yan oturdu.
"Hayır!" Kaşlarımı şaşkınlıkla havaya kaldırdım. Simayın neden sert tepki verdiğini çözmeye çalışırken Simay devam etti. "İstemiyorum onları." Tek elimle Simayın belini sıkıca sarmış tutarken diğer boşta ki elimle Simayın yüzüne gelen dalgalı kahverengi saçlarını kulağının arkasına sıkıştırdım.
"Simay ne oluyor?" Simay dudaklarını büzüp dolu gri gözlerini bana çevirdi. Ah evet benim minik kızımın gözleri aynı babasının gözleri gibi griydi ve ben bundan oldukça mutluydum. "Neden kardeşlerinle oynamak istemiyorsun?"
"Çünkü onlar sürekli bebeklerimin saçlarını yoluyor anne!" Simayın titreyen sesine karşı dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Ama baban yenisini alıyor sana bebeğim. Evet bu yaptıkları birazcık sinir bozucu ama onlar daha küçük."
"Ama anne babam sürekli başka yerlerde her zaman eve gelmiyor ki o geldiğinde de onla oynuyorum zaten, özlediğim için bebeklerimin durumunu ona anlatamıyorum." Simayın kurduğu cümleye karşı tebessüm ettim. Benim minik kızım babasına biraz fazla düşkündü.
