Genç bir kız hayalleri umutları olan annesi ve babasıyla yaşayan genç kız yolu bir şekilde asker olan ağabeysinin yanına düşer. Nereden bile bilir ki hayatının en zorlu en meşe katlı yollarından geçeceğini. Hayatının aşkını bulup türlü zorluklar çek...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatımız da bazen bunaldığımız da, sıkıldığımız da, hep yaşantımız dan, hayatımız dan birini birilerini çıkartırız bu kimi zaman doğru bir karar olur kimi zaman yanlış bir karar. Ben de iki gün önce hayatımda ki her şeyi çıkarıp meslek aşkı için ailemden kopup tanımadığım bilmediğim bir yere geldim. Şimdi de bu tanımadığım bilmediğim yerde sanki yıllardır burada kalıyormuşum gibi hissediyorum sanki ben yıllardır burayı beklemişim ve burayı bulunca yuvama gelmişim gibi.
Şimdi de sabırsızlık için de kapının önünde volta atıyorum. Bugün canım kuzenim Zafer gelecek abimlerde sabırsızlıkla bekliyor yani sonuçta timlerine yeni bir Teğmen geliyor. Telefonum çalmasıyla hızlıca açıp kulağıma götürdüm.
"Alo geldin mi? Neredesin? Bekle beni geliyorum geliyorum." Ayakkabılarımı hızlı bir şekilde giyip elime de montumu aldığım da Zafer konuştu.
"Sakin ol gülüm daha yeni girdim içeri. Sen neredesin gel bekliyorum?" Hızlıca evden çıkıp koşar adım merdivenlerden indim. Beni gören askerler öylece şaşkın şekilde bakarken ben koşarak binadan çıkıp karargâha doğru koştum. Telefonu çoktan kapatmıştım bile. Abimi bir yere doğru ilerlediğini görünce o tarafa doğru döndüm Zafer gülerek abime doğru döndüğün de abim ve timini koşarak geçip kollarımı her iki yana açarak koştuğumda Zafer de kollarını açıp sırıttı. Zaferin boynuna atladığımda oda belimdem sıkı sıkı sarılıp etrafında döndürdüğünde gülüp bağırdım.
"Zafer indir beni." Zafer beni yavaşça bıraktığın da gözlerim dolu dolu baktım ona. Çok özlemiştim onu. Zafer benim en sevdiğim kuzenimdi onunla aynı gün de ve yaşta doğmamız da birbirimizi sevmemiz için başka bir sebepti. Ah birde benim deli kuzenim sürekli sınır dışı görevlere katıldığı için onu pek fazla göremiyorduk.
"Hah doldu yine o gözler." Omuz sikip sıkıca sarıldığım da Zaferde aynı şekilde karşılık verdi. Derin nefes alıp geri çekildim.
"Neredesin sen ya?"
"Görevdeydim güzelim." Zaferin dediğine göz devirip arkama döndüğüm de abim çatık kaşlarla bana bakıyordu.
"Ne oldu?"
"Bana böyle sarılmadın." Omuz silkip ellerimi montum'un cebine soktum.
"Zaferin yeri bende ayrı." Abim gözlerini devirip sertçe Zafere baktı. Zafer anında hazır ola geçtiğinde abim bağırdı.
"Nasılsın asker?"
"Sağ ol."
"Tekmil ver asker."
"Teğmen Zafer Çağlayan Ankara emret komutanım."
"Rahatta dinle." Kaşlarım çatık abime baktığım da gözüm duman gözlüye takıldı. Zafere öldürücü bakışlar atıyordu. Tek kaşım havada onu izlerken bakışları bana döndü. Oldukça sinirli şekilde bana bakıp tekrar Zafere döndü. Kaşlarım çatık ona bakarken bakışları tekrar bana döndü o da kaşları çatık şekilde bana baktıktan sonra tüm ilgisini Zafere yöneltti. Duman gözlü'nün arkasında gördüğüm kişiyle gülerek duman gözlüye doğru koşar adım ilerledim. Herkes şaşkınlıkla bana bakarken duman gözlü'nün yanından geçip Dayımın boynuna atladım.
