17

22 13 3
                                    

17

Camila's POV

The sensation that everything was rising inside of me as if I were drowning in this strangely painful happiness, but I was unable to identify exactly what it was that I was experiencing. When I gazed upon him, I wasn't gazing upon him in the same manner that I looked at Gavin, my lover.

I could not help but draw comparisons between what I've been doing with Gavin and Alvaro. I had the impression that these feelings that I could not understand were involved in a competition with one another. I was aware that he was being kind to me as a result of the fact that I was his friend's girlfriend, Another thing that I just can't wrap my head around is how he got to be so close to me. He went from being impolite to acting so kind all of a sudden. It happened very unexpectedly.

"We're here to support you", said Khalil. It appears that he is still looking up at the night sky. He appeared to be smiling in a genuine way.

During the moment that I was going to speak, my phone rang. When I saw Denise's name displayed on the screen, I immediately picked up the phone and answered the call. Napatingin silang lahat sa akin, at hindi nila tinignan ang phone na hawak ko para silipin kung sino ang tumatawag.

They remained silent as I answered the call from Denise. Tumayo ako saka bahagyang lumayo sa kanila. Kumunot agad ang noo nila sa nagging bungad ko at agad na nagkatinginan sa isa't-isa. Napatawa ako sa aking isip habang sinusulyapan silang nagtataka na agad sa kausap ko.

"Yes, babe?" Iyon ang kalokohang bungad ko nang sagutin ko ang tawag mula kay Denise. Hindi iyon naka–loud speaker, ngunit, tahimik ang paligid kaya alam ko namang naririnig nila ang isasagot ni Denise.

[ Giatay, mama mo babe! ]

Mahina akong natawa nang dahil sa naging reaksyon ni Denise sa sinabi kong iyon. Nagpipigil naman ng tawa ang mga lalaking kasama ko para hindi iyon marinig ni Denise.

"Napatawag ka?" nagtataka kong tanong, iniba agad ang usapan namin.

[ A league will be held on Saturday, this week. And, their coach said that two players were still needed to complete their team. ]

Napataas ako ng kilay saka napangiwi. Oh, bakit sa akin ka tumawag? kunwari ay nagtataka kong tanong.

[ Tyrene invited me to join their team, and she said that I would invite you too because it's been a long time since we last played volleyball. ] she explained.

Umawang ang labi ko, saka bahagyang napangiti sa aking sarili.  Hindi na ako interesado maglaro, Denise, I declined her request politely.

Isa–isang kumunot ang mga noo ng mga kasama ko. Napataas pa ang kilay nila nang dahil sa naging sagot ko sa aya ni Denise.

She heaved a heavy sigh over the phone. [ Hindi na ba kita mapipilit? Pumayag na ako, at ikaw na lang inaasahan namin para makompleto yung team nila Tyrene. ]

Matagal na rin noong naging captain ball ako ng team ko. Mahirap na ulit ibalik iyong galing at lakas ko sa paglalaro ng volleyball. High school pa nga lang ata ako noong huling laro ko ng volleyball. Nag-aalinlangan ako kaya alam ko na ang magiging desisyon ko. Pero hindi na ako sumagot, nagpaalam na agad ako kay Denise na may mga gagawin pa ako, kaya pinatay ko na agad ang tawag.

"What was that?" Giovanni suddenly asked.

"Denise offered me a sport, they badly needed a last player that would play for their team. It was a league and they were against another university."

"What sport? Volleyball?" Reid talked, making his voice barely audible.

I sighed, and nodded as a response. "Yeah," I answered.

Love Grows Where His Camila GoesWhere stories live. Discover now