Chapter 9

9.7K 245 156
                                    

"Wala ka bang trabaho?" I asked him.

"Meron." he said, while looking at me.

"Then why are you still here?"

"Mas importante ka sa trabaho ko." kalmadong sagot niya.

Hindi na ako nagsalita at nag-iwas na lang ng tingin. Batid kong namumula ang pisnge ko. Parang gago naman, Ada. Nang marinig ko ang halakhak niya ay sinamaan ko siya ng tingin.

"Pulang-pula ang pisnge mo ah? Para namang hindi mo pa alam yan." he smirked.

"Hindi naman talaga." bulong ko.

Kumunot ang noo niya. Siguro dahil hindi narinig ang sinabi ko. Nag-iwas lang ulit ako ng tingin. Malapit na mag alas singko at kahit isang beses ay hindi man lang siya lumabas ng opisina ko. Ilang beses ko na siyang tinaboy pero hindi siya nakikinig.

Simula nong magpunta siya lagi sa opisina ko ay pinagbawalan ko si Anna na pumasok dito. Nagkaroon siya ng table sa labas. Sinabihan ko rin siyang kumatok lang o kaya tawagan ako pag may importante siyang sasabihin. I can't let her watch how I treated my fiance. At isa pa, pakiramdam ko may tinatago silang dalawa sakin.

"What are you thinking?"

I glanced at him before looking away. Natatakot akong tanungin siya dahil baka magsinungaling na naman siya sa akin. I can't take more lies from him. Bumuntong-hininga nalang ako at inabala ang sarili sa pagtatrabaho. Ramdam ko ang titig niya sa akin pero hindi ko ito magawang suklian.

"May problema ba tayo, Ada?" he asked softly.

"Marami tayong problema, Nav." I said as I bit my lower lip.

"Can we talk about our problems then?" he asked carefully.

"Are you willing to answer with pure honesty?" I asked back.

He stared at me for a while before looking away. His eyes tells me how guilty he was. Aba dapat lang.

"Can't you trust me again?" he asked while looking at me with so much pain in his eyes.

"I don't know." I answered honestly.

"I want to earn your trust again. Love, please tell how." he whispered painfully.

"Honesty. I want you to be honest with me all the time." I told him.

He nodded at me. He reached for my hand and hold it tight. I let him hold me. I miss his touch. I miss him so much.

"I miss you, love." he said with so much love.

I gulped before nodding at him. I don't know what to say. Should I say I miss you too? I think that's not a good idea. He sigh when he didn't receive a reply from me. He looked down, sadness is evident in his eyes. I cursed myself in my mind when I saw how sad he was.

"I m-miss you too." I stuttered.

Agad siyang nag angat ng tingin dahil sa gulat. Bumalik ang saya sa mga mata niya pagkatapos kong sabihin iyon. Nakagat ko ang labi para pigilan ang pag ngisi. Ang rupok naman.

"Do you really mean it?" he asked, hopeful.

"I don't." I joked, laughing a bit.

Nawala ang ngiti niya sa sinabi ko. Bumalatay na naman ang sakit sa itsura niya. Pilit siyang ngumiti sa akin bago nag iwas ng tingin. Hindi ko napigilan ang ngisi habang tinitignan ang mukha niyang nagtatampo. I pulled his face so I can kiss him. His body froze for a second before  returning my kiss. He groaned when I sucked his lower lip and slightly bit it. He hold my neck so he can kiss me better. I opened my mouth to welcome his tongue. He kissed every inch of my lips before sucking my tongue. I groaned as I pull his hair.

Her Other Man (COMPLETED)Where stories live. Discover now