ဆက္ အေပၚရံုးသို႔ တက္လာခဲ့၏။ ရံုပိုင္ႀကီးထံသြားၿပီး သူေက်းဇူးတင္စကားလည္း ေျပာခဲ့ၿပီးၿပီ။ သို႔ေသာ္ သူ၏ မ်က္ႏွာမွာ မရႊင္မျပႏိုင္။
လက္ေထာက္ စာရင္းစစ္ ဌာနေရ႔ွက ျဖတ္ေတာ့
သူ႔ကို ႏႈတ္ဆက္ၾကသည္မွာ အမ်ားသား။
"ႀကီးၾကပ္ေရးမႈး ၊ မဂၤလာမနက္ခင္းပါ"
"ႀကီးၾကပ္ေရးမႈး "
စသၫ့္ ႏႈတ္ဆက္သံမ်ားကို ဆက္ လက္ျပၿပီးသာ အသိအမွတ္ျပဳလိုက္သည္။ ဧႆန္၏ စက္ေခါင္းတိမ္းေမွာက္ျခင္းမွာ သူႏွင့္ ဧႆန္၏ အေၾကာင္းအရာမ်ားက ဘြင္းဘြင္းႀကီး ထင္းခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ရထားဝန္း၌ ရိွေနသူ အားလံုးမွာ သူတို႔ႏွစ္ဦး၏ ေမတၲာသက္ဝင္ျခင္းကို အားလံုးနည္းနည္း သိသြားခဲ့သည္ဆိုလည္း မွန္ပါ၏။မသိလည္း တစ္ေယာက္စကား ၊တစ္ေယာက္နားနဲ႔ အေနွးႏွင့္အျမန္ေတာ့ သိသြားၾကမည္ပဲ။သိသြားေတာ့လည္း ေကာင္းပါဘိ ၊ သူ၏
သက္လ်ာကို ဘယ္သူမွ မထိရဲေတာ့ဘူးမလား။
ဆက္ အေပၚထပ္ေလွကားသို႔ တက္ရင္း
ဧႆန္႔အေၾကာင္းေတြသာ မွန္းဆေနမိသည္။
"ႀကီးၾကပ္္ေရးမႈး ၊ မဂၤလာမနင္ခင္းပါ"
"ေအး ၊မဂၤလာမနက္ခင္း"
လက္ေထာက္ လြန္းစစ္၏ ႏႈတ္ဆက္ျခင္းကို စကားႏွင့္ တံု႔ျပန္လိုက္ၿပီး ဆက္ သူ၏ အခန္းသို႔ ဝင္သြားလိုက္သည္။ အခန္းထဲဝင္ၿပီး ထိုင္ခံုတြင္ မထိုင္ႏိုင္ေသး ၊ ရႈေမ်ွာ္ျခင္း မ်က္ႏွာစာမွာ
ဆက္ အရင္ေန့မ်ားကလို စႀကၤံတစ္ဖက္၌ ရိွေနေသာ အန္တီေအးဆိုင္သို႔မဟုတ္ပဲ မ်က္ႏွာစာက ေျပာင္းလဲေနခဲ့သည္။ အေရ႔ွမဟုတ္သၫ့္ အေနာက္မ်က္ႏွာစာမွာ ဧႆန္၏ အိမ္ယာဝန္းက အေနာက္၌ တည္ရိွ၏။ ေဆးခြင့္ႏွင့္ အနားယူေနေသာ သူ၏ သက္လ်ာေလးရိွသည့္ အရပ္က အေနာက္ရပ္ ၊ ထို႔ေၾကာင့္ ဆက္ အေနာက္ရပ္သို႔ ရႈေမ်ွာ္ေနရျခင္း။
စက္ေခါင္းတိမ္းေမွာက္ၿပီးတဲ့ ညတြင္းျခင္းမွာပဲ
ဆက္ မထင္မွတ္ထားခဲ့ေသာ စကားလံုးမ်ားကို ဧႆန႔္စီမွ ၾကားခဲ့ရ၏။ ေတြးဆမရခ်င္ေသာ
ထိုအေတြးေတြမွာ ဆက္၏ မ်က္ဝန္းအစံုကလည္း စူးရဲၿပီး ခက္ထန္လာသည္။
ဧႆန္ စက္ေခါင္းတိမ္းေမွာက္သြားသၫ့္ ည၌ ျဖစ္သည္။
"ႀကီးၾကပ္ေရးမႈး ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာစရာရိွတယ္"
YOU ARE READING
"စက်ခေါင်းအမှတ် ၀၀၉" (completed)
General Fictionဦးဆက်စေရာမောင် × ဦးဧဿန်ဂျွန်စမစ် ၁၉၀၀ ဝန်းကျင်ခန့်က စက်ခေါင်းမောင်းဆရာနှင့် ကြီးကြပ်ရေးမှုး တို့၏ စိတ်ခံစားချက် / နှလုံးစည်းချက်။ ရင်ခုန်သံတွေ မေတ္တာရပ်ဝန်းတွေကို ရေးဖွဲ့ထားပါတယ်။ နယ်ချဲ့လက်အောက်ဖြစ်ရျ် ၁၉၀၀ ဝန်းကျင်ခန့် ရသ အပြည့်မျိုးရအောင် အ...
