တပိုတဲြ လဆုတ္ ဆယ္ရက္ ၊ ႏွစ္ဆယ့္ကိုးရက္ေန့ မနက္ပိုင္း ။
ဧႆန္ စႀကၤံထက္မွ ေနရာယူရင္း ဒီတစ္ေခါက္သြားရမၫ့္ ခရီးတစ္ခုအတြက္ ခရီးေဖာ္ စက္ေခါင္းႀကီးႏွင့္အတူ စကားေျပာေနသည္။
"ဆရာ ဧႆန္ ရၿပီလား "
"ရၿပီ တဲြေစာင့္ ဆရာႀကီး"
တဲြေစာင့္ (guardဖို)ႀကီးကို ဧႆန္ ထြက္ေတာ့မည္အေၾကာင္း ေျပာရင္း စက္ေခါင္းေမာင္းသူအခန္းသို႔ ဝင္ထိုင္လိုက္၏ ။ တေျဖးေျဖးႏွင့္ ရံုပိုင္ႀကီးကလည္း အလံ အခ်ိန္းအေျပာင္းလုပ္ဖို႔
စႀကၤံထိပ္မွာ ေနရာယူေနသည္။ ဧႆန္လည္း စက္ေခါင္းထိန္းခ်ဳပ္ရင္း ဥဩသံေတြ ျဖန႔္က်ဲထားလိုက္သည္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ ဆရာ "
"စက္ေခါင္းတစ္စီး အဝင္မွာ အထိန္းပ်က္လို႔တဲ့ ၊ ဆရာဧႆန္ မိနစ္အနည္းငယ္ ေနၿပီးမွ ထြက္ပါ"
ဧႆန္ ေခါင္းညိတ္ရင္းႏွင့္ပဲ လာေျပာသၫ့္ လက္ေထာက္စာေရး တစ္ဦး၏ စကားကို နားေထာင္ေနလိုက္သည္။ တဲြေစာင့္ ႏွင့္ ရံုပိုင္ႀကီး၏ ရထားအခ်ိန္း၊အေျပာင္းလုပ္ဖို႔ အလံ
တရြယ္ရြယ္ ကလည္း ရပ္တန႔္သြားခဲ့ၿပီ။ ထိုနည္းတူ ဧႆန္၏ စက္ေခါင္း ဥဩဆဲြသံႀကီးကလည္း တစ္ခဏျခင္းဆိုသလို ၿငိမ္က်သြားသည္။ အခ်ိန္မွီ စက္ေခါင္းအမွတ္ရထားမထြက္ရ်္ ခရီးသည္ေတြ၏
"ေနာက္က်ေတာ့မွာပဲ "
"ခရီးကမွ ဖင့္ပါတယ္ဆို ၊ ရထားကမထြက္နဲ႔"
စသၫ့္ ညည္းၫူသံေတြသာ ၾကားေနရ၏။
"ဘာျဖစ္သလဲ သက္လ်ာ"
"စက္ေခါင္းတစ္စီး အဝင္မွာ အထိန္းပ်က္တယ္ ေျပာတာပဲ "
ဧႆန္ ဆက္ကို ၾကၫ့္ရင္းႏွင့္ပဲ ေျပာလိုက္သည္။ ဆက္ မည္သ္ို႔ ေရာက္လာျခင္းေတြ ဘာေတြ ေတြးမေနေတာ့ ၊ အေပၚရံုး ႀကီးၾကပ္ေရးမႈး၏ အခန္းျပတင္းေပါက္ႏွင့္ စႀကၤံလမ္းေတြဆိုတာ တန္းေနသည္မလား။
"အထိအခိုက္ရိွတယ္တဲ့လား "
"ဒါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မသိဘူး ၊ လက္ေထာက္ စာေရး မထြက္ဖို႔ လာေျပာလို႔ မထြက္ေသးတာ"
ဆက္ ထိုစကားမွာ မွန္းဆဆေတြးေတာ၏။
စႀကၤံလမ္းမွာ အၾကာႀကီး ရပ္နားထားသည့္ စက္ေခါင္းအမွတ္၀၀၉ ကို ျမင္ရ်္ သူ စႀကၤံလမ္းသို႔ ထြက္ခဲ့ျခင္း ။ အခုတြင္ေတာ့ ျပသနာတစ္ခုက သူ႔ကို စီးလို႔ႀကိဳေနၿပီ။
YOU ARE READING
"စက်ခေါင်းအမှတ် ၀၀၉" (completed)
General Fictionဦးဆက်စေရာမောင် × ဦးဧဿန်ဂျွန်စမစ် ၁၉၀၀ ဝန်းကျင်ခန့်က စက်ခေါင်းမောင်းဆရာနှင့် ကြီးကြပ်ရေးမှုး တို့၏ စိတ်ခံစားချက် / နှလုံးစည်းချက်။ ရင်ခုန်သံတွေ မေတ္တာရပ်ဝန်းတွေကို ရေးဖွဲ့ထားပါတယ်။ နယ်ချဲ့လက်အောက်ဖြစ်ရျ် ၁၉၀၀ ဝန်းကျင်ခန့် ရသ အပြည့်မျိုးရအောင် အ...
