My Cutest Little Boy [ COMPLETED ]

part 9

~🌷

ဒီနေ့တော့ မနက်အစောကြီးကတည်းက ချန်းယောလ်ရဲ့အိမ်ကို ဘတ်ဟျွန်းရောက်နေပါသည်။ အခန်းထဲမှာ ချန်းယောလ်နဲ့အတူ တိတ်တိတ်လေးထိုင်နေရသည်။ Omma Park က အသံဆူညံရင် မကြိုက်ဘူးဆိုပါတော့။

"ချန်း‌ယောလ် တက္ကသိုလ်တက်မှာမလား"

"ငါ တက်လို့မရဘူး ဘတ်ဟျွန်း "

သူ့ရဲ့အဖြေကြောင့် ဘတ်ဟျွန်း အံ့ဩသွားရသည်။

"ဘာလို့လဲ"

"Omma က ကျောင်းကို ခနခနပြောင်းခိုင်းနေတာလေ ဟား ငါ့အတွက် တက္ကသိုလ်ဆိုတာ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးဖြစ်နိုင်မှာလဲ"

"ချန်းယောလ်ကလည်း စာတွေမမှီရင် ငါ့ကိုပြောရမှာပေါ့ ဒီအကြောင်းတွေငါဘာလို့မသိခဲ့ရတာလဲ တကယ်ပဲ"

"စိတ်မတိုပါနဲ့ ဘတ်ဟျွန်းအမှားမှမဟုတ်တာ"

"နောက်တစ်ခေါက်ကျောင်းပြန်တက်ပြီးမှ
ဆေးကျောင်းဖြစ်ဖြစ်တက်မလား"

"မသေချာသေးပါဘူး"

"ခွမ်း!!!!"

ထိုအချိန် တစ်ခုခုကျကွဲသွားတဲ့အသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ ဘတ်ဟျွန်းဒီအိမ်ကိုဝင်လာတုန်းက ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဖန်အိမ်နဲ့မွေးထားတဲ့ရွှေငါးလေးတွေ မြင်မိသည်။ အသံကလည်း အဲ့ဘက်ကလာတာဆိုတော့

ဘတ်ဟျွန်းထင်တဲ့အတိုင်း ‌ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ ဖန်ကွဲစ‌ေပါင်းများစွာထဲ ရွှေငါးလေးတွေက
တဖျက်ဖျက် နဲ့ ခုန်ပေါက်နေကြပြီ။

တရားခံကတော့ ချန်းယောလ်ရဲ့ အမေဖြစ်သူ။ ချန်းယောလ်က ငါးတွေကိုပြန်ကောက်မယ်လုပ်တော့ Omma Parkက ပေးမကောက်။

"မကောက်နဲ့!"

"Omma"

"မင်းခံစားဖူးပြီမလား ကိုယ်ချစ်တဲ့အရာကို ကိုယ့်မျက်စိရှေ့တင်ဆုံးရှုံးရတဲ့ ခံစားချက်ကို မင်းသိပြီမလား အဲ့ဒီ့ငါးတွေကို မင်းအရမ်းကြိုက်တာလေ ဟုတ်တယ်မလား"

"Omma ကျွန်တော်က ဘာမှားခဲ့လို့လဲ
Appa နဲ့ Hyung က ကျွန်တော့်ကြောင့်ဖြစ်သွားတာမဟုတ်ဘူးလေ"

"တိတ်စမ်း!! မင်းကြောင့်
အကုန် မင်းကြောင့်ပဲ"

ဘတ်ဟျွန်းရှေ့မှာ မြင်နေရတာ ဒေါသထွက်ချင်စရာ။ ထိုအချိန် ချန်း‌ယောလ် ခုနက ဖန်ကွဲစကြောင့် လက်မှာ သွေးတွေစီးကျလာသည်။ ဒီကောင်လေးကတော့ နာမှန်းလည်းသိပုံမပေါ်။