Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
UYARI: BÖLÜM DÜZENLENİYOR!!!
Soğuk bedenlerimizi arsızca yoklarken tepemizde dalgalanan devasa çınar ağacı armalı bayrak, asılı durduğu demir çubukla birlikte büyük bir gürültü eşliğinde kırıldı ve gelip avlunun tam orta yerine, karın içine kesin bir kılıç gibi saplandı. Bir şekilde ayakta kalmayı başarabilmişti. Şaşkın ve dehşete kapılan gözler onun dalgalanışını izliyordu.
"Lanet büyücüler aşkına!"diye ciyakladi biri. Onu görmek için başımı çevirdim ama tek görebildiğim eteğini bacaklarının arasına kıstıran kısa tıknaz bir adamın koşarak avuludan çıkmasıydı.
"Bu korkakları hangi ahmak sarayıma soktu?" Kalın, otoriter bir erkek sesi herkesi bir anda hizaya soktu. Hiç kuşku yok atıyla bir anda beliren bu güçlü sesin sahibi kraldı. Yaşına rağmen atın üstünde tüm heybetiyle dikilmiş, kendisine dönük başlara soğuk bakışlar fırlatıyordu. Sesini bir kez daha yükselti."Size diyorum,kim o adamı aldı sarayıma?" Başlar öne eğildi ve tek tık çıkmadı.
"Korkak köpekler."Kralın sesi kafamın içinde şakıdı. Aniden acımasızca sırtıma indirilen kırbaç gibiydi. "Basit bir depremden mi korktunuz,ha?"
Prens Marcus bir adım öne çıktı. Başıyla reverans verdikten sonra,"Kralım,bu basit bir deprem değildi. Yer altında çıkmaya hazırlanıyorlar."dedi. Kral dahi herkesin ürperdiğini fark ettim. Ancak prens,doğruyu söylüyordu. Bunu anlamış olmak nasıl mümkündü bilmiyorum ama dışarı çıktığım ilk anda topraktan yayılan sıcaklığı hissetmiş ve oraya bakmaya cesaret edememiştim. O vahşi yüzlerin canavarsı bedenlerinin yaydığı vahşeti en az damarlarımda atan kan gibi sezmiştim.
Kral,"O zaman ne duruyorsunuz?"diye bağırdı bir müddet sessiz kaldıktan sonra. "O günün ne kadar yakın olduğunun artık farkındasınız. Şimdi yüreğinizde ki cesaret kadar değil de yaklaşan savaş kadar gerçekçi olun ve gidip çalışmaya devam edin." Kralın katı suratında merhamet yoktu. Taştan ve kayadan şekillenmiş gibi duran bu yüz kendisini her zaman en kötüsüne hazırlayarak yaşamıştı. Kazandığı tecrübe yüzündeki her bir kırışıklığın içinde saklıydı.
"Biri bana hasar tablosunu çıkarsın."dedikten sonra da dönüp atıyla uzaklaştı.
Etraftaki kalabalıktan bir kaç saniye çıt çıkmadı. Prensin Edmure,"Ne duruyorsunuz?"demesiyle hepsi önceden nereye gitmesi,ne yapması gerektiğini biliyormuş gibi guruplar halinde koşuşturmaya başladı."Buraya bir revir getirin hemen."Dışarı çıktığından beri kucağında tutuğu baygın karısına endişeli bir bakış fırlattı.
